شهادت امام حسن عسکری (ع)، سیدرضا نریمانی

دوباره فاصله افتاده بین ما آقا /دوباره لطف تو و خواهش گدا آقا /ببین که از نفس افتاده ام ز بار گناه /بگیر دست گدای همیشه را آقا /حلال کن که به جز دردسر نبودم من /عطا نمودی و دیدی ز من خطا آقا /سلام من به قنوت نماز نیمه شبت /مرا میان قنوتت دعا نما آقا /بگو شبی تو میان قنوت نافله ات /به جای ما نفسی ذکر ربنا آقا /خودت برای ظهورت بیا دعایی کن /اثر نداشت ز ما ناله ی "بیا آقا" /بیا درد دل بیقرار و شیدا را /دوباره کن به نگاه خودت دوا آقا /دلم دوباره برای نجف پریشان است /برای هُرم گنه سوز مرتضی آقا /دلم برای مدینه بهانه می گیرد /برای لطف خدایی مجتبی آقا /خدا کند که به اذن علی و مادرتان /روم دوباره شب جمعه کربلا آقا /طواف قبر حسین آن شهید بی لشگر /طواف قبر علمدار باوفا آقا /گمان کنم ز خراسان به دل نسیمی زد /نشسته بر لب من "یا رضا رضا" آقا /تو ای بهانه ی هر نو شدن بیا نو کن /تو با لباس شهادت لباس ما آقا

آن که بر محضر شما نرسد مطمئنا که تا خدا نرسد /بهتر است اینکه زیر خاک رود آن سری که به سامرا نرسد /عطرِ سرداب را نفهمیده آن که بر "سُرِّ مَن رَای" نرسد /چشم برخاکِ آن اگر بکشیم آسمان هم به گرد ما نرسد /سامرا رفته ها به من گفتند هیچ جایی به کربلا نرسد /از کفن کردنی دوباره بخوان تا که روضه به بوریا نرسد /با حسینیم با حسن هستیم، ما گدای دو تا حسن هستیم***نام ما را که از قدیم نوشت، از گدایان این حریم نوشت /تا خدا حال و روز ما را دید، بعدِ نام "حسن" کریم نوشت /تا که پیش تو درد دل کردیم نام ما را خدا کلیم نوشت /دل ما را اسیر کرد آن که بال جبریل را گلیم نوشت /رفته بودیم مشهد و آقا باز هم روزی عظیم نوشت /سامرا واجبیم امام رضا، نه کبوتر که یاکریم نوشت /با حسینیم با حسن هستیم، ما گدای دو تا حسن هستیم***این طرف صحن صاحب کَرَم است، آن طرف یک غریب بی حرم است /این طرف هر چه هست زائر هست، آن طرف بی چراغ و بی علم است /این طرف احترام می بینی، آن طرف ناسزا که دم به دم است /سامرا شد خراب فهمیدم چقدر روضه ها شبیه هم است /مادری اند هر دو تا آقا، موسپید است هر که غرق غم است /پیش هر دو به گریه می شنوی روضه ی پهلویی که محترم است /کاش پلکت کمی تکان بخورد، به زمین ورنه آسمان بخورد /پسرت آمده است تا جگرت زخم کمتر از این و آن بخورد /ظرف آبی به دستهایش تا پدر آبی نفس زنان بخورد /می خورد ظرف هی به دندانت، چه کند آب نیمه جان بخورد /خوب شد کودکت ندیده لبت، ضربه از چوب خیزران بخورد /روی پیشانی ات فقط چین است، آه اگر سنگ بی امان بخورد /عمه مانده است زیر هر ضربه که مبادا به دختران بخورد /دختران تشنه اند و با خنده لقمه ی خویش را سنان بخورد

بقیة الله نزاشتی تنها بمونه بابا /تو غصه خوردی واسه ی بابا /به کنج حجره تا دست و پا زد /تو رو صدا زد، تو آب آوردی واسه ی بابا /هوای دلت شده هوای کربلا /می خونی با گریه از غمای کربلا /کسی نیست به خواهش حسین جواب بده /بمیرم کسی نبود یه قطره آب بده /سرش به دامن تو بوده ولی سر امام حسین نه /به جسم پاکش احترام شد، به پیکر امام حسین نه /عزیز زهرا حسن جانم، حسن جانم، حسن جانم***عزیز زهرا بقیة الله کجایی آقا /خدا می دونه که دلا خونه /تو مقتدایی، گره گشایی /تو که بیایی غمی توی دلی نمی مونه /کجایی، کجا رو دنبالت بگردم و می دونی /دل رو برات دیوونه کردم و یه دنیا غم نگفته توی قلبمه /نباشی به کی بگم یه دنیا دردم رو /نزاری ما غریب بشیما، میگیم به یاد اون قدیما /سحرخیز مدینه برگرد، برس به داد ما یتیما /عزیز زهرا بقیة الله، بقیة الله، بقیة الله***دلا پریشون، چشما پر از خون /هوای بارون، اینه نوای جمعه ها بی تو /خبر که داری، تو بی قراری /با گریه زاری گذشته روزگار ما بی تو /تو نیستی، تو غربتند تموم شیعه ها، کجایی امید ناامیدای جهان /غریبه بدون تو زمین و آسمان، غریبه غروب جمعه های جمکران /بلا و غصه شهر رو پر کرد، همه دلا شده پر از درد /نمونده چاره ای برامون، تو رو قسم به زهرا برگردعزیز زهرا بقیة الله، بقیة الله، بقیة الله

زمین شدیم ولی آسمانِ ما حسن است /کرانه ایم ولی بیکرانِ ما حسن است /گره گره همه اما امانِ ما حسن است /پُر از حسن لبِ ما نوشِ جانِ ما حسن است /هزار شُکر تمام جهانِ ما حسن است /رسید جلوه ای و باز "یا علی" گفتیم /پس از دو "یا حسن" از چهار تا علی گفتیم /دوباره از حسن و مرتضی علی گفتیم /حسن حسن همه ی عمر با علی گفتیم /به فاطمه بنویسید جانِ ما حسن است /بساطِ عاشقی ام جور شد به لطف شما /و سهمِ سفره ی ما نور شد به لطف شما /از آن زمان که زمین طور شد به لطف شما /گدای سامره مشهور شد به لطف شما /تمامِ عمر فقط آب و نانِ ما حسن است /برای عرضِ ادب شاعران کم آوردند /برای پیش کشیِ تو جان کم آوردند /به پای بوسی تو آستان کم آوردند /قلم زدند به عُمر و زمان کم آوردند /که عشقِ در رگ و در استخوانِ ما حسن است /گدا شدیم بگوییم این سخن ها را /نوشته اند خدایِ کَرَم حسن ها را /برای ما که نوشتند پَر زدن ها را /به سامرایِ شما رفت و آمدن ها را /هزار شُکر که رزقِ دُکانِ ما حسن است /به روی شانه اگر گیسویت رها بشود /عجیب نیست اگر قبله سامرا بشود /حسن نماز و حسن قبله ی دعا بشود /حسن رکوع و حسن سجده های ما بشود /میان کرب و بلا هم اذان ما حسن است /نوشته اند بر این خانه از قدیم "الله" /که با تو جلوه کند جلوه ای عظیم "الله " /عصا به دست رسد پیشِ تو کلیم الله /کلیم تا که بگوید حسن کریم الله /چه غم از این همه غم، مهربانِ ما حسن است /اگرچه تکیه گَهِ خانه ها پدر باشد /پدر همیشه همه کاره اش پسر باشد /پسر برای پدر پاره ی جگر باشد /پسر که هست گدا هم که پشت در باشد /بزرگ خانه ی صاحب زمانِ ما حسن است

وقتی رسد ز میکده بار طعام ما /کم مانده عطر باده بگیرد کلام ما /عکس تو در پیاله ی ما نقش بسته است /ساقی نگیر خرده به شُرب مدام ما /از دست تو رسید شراب طهورمان /باقی ست جای دست تو بر روی جام ما /جز تو کسی به حاجت ما اعتنا نکرد /جز تو کسی نداد جواب سلام ما /مست توییم در همه ی طول زندگی /هستی تو حُسن مطلع و حُسن ختام ما / پیداست رد پای تو حتی میان شعر /نامت چه خوش نشسته در ابیات خام ما /سامان دهد مگر قلم خواجه باز هم /بر شعر نوسروده ولی ناتمام ما /"هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق /ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما" /این شعرها به اذن خدا حرف می زنند /آری هنوز قافیه ها حرف می زنند /سرداب سامرای تو بیت الحرام ما /هر بوسه بر ضریح تو شد استلام ما /ما نذر کرده ایم که قربانی ات شویم /آقا بگو که سر ببرند از کدام ما /یک شب اگر بدون ولایت سحر کنیم /شیری که خورده ایم ز مادر، حرام ما /مهرت به غیر شیعه نصیب کسی نشد /این عشق را سند زده زهرا به نام ما /جز خانه ی کریم که جایی نداشتیم /پر شد همیشه خانه ات از ازدحام ما /از برکت نگاه تو ما رزق می خوریم /ذکر "حسن حسن" نمک هر طعام ما /در خاک کوی تو اثر از کامیابی است /از تربتت به کام دو عالم به کام ما /بد دردی است هجر حرم، مرهمی بده /در دست توست نسخه ای از التیام ما /وقت طواف مرقد شش گوشه ات رسد /یکباره عطر کرب و بلا بر مشام ما /اقبال مان بلند که هستیم خادمت /حسرت برند حور و ملک بر مقام ما /از حرمت تو روز جزا حفظ می شود /در پیش دیدگان همه احترام ما /از حبّ قیمتیِ تو قیمت گرفته ایم /با نوکری تو همه عزت گرفته ایم

اون که همدم تمومه حالاته حسنه /اون که پاسخ همه سوالاته حسنه /اون که منبع همه کمالاته حسنه /اون که فراتر از خیالاته حسنه /گریه های تو قنوتش رو عشقه /جنگشو عشقه، سکوتشو عشقه /همنشینی با یتیم رو بنازم /توی جمل جبروتشو عشقه /قاسمش می بره میراث حسن رو /شیوه جنگیدن خاص حسن رو /هر کی جرات داره روبه روش بجنگنه /معلومه هنوز نمی شناسه حسن رو /یا حسن، یا حسن، یا حسن***اون که مرهم همه جراحاته حسنه /اون که هر کجا که باشی باهاته حسنه /اون که باعث عفو گناهاته حسنه /اون که مایه ی فخر و مباهاته حسنه /برای مرتضی یاور حسنه /جنگجوی مافوق باور حسنه /توی جمل، نهروان و صفین /برگ برنده ی حیدر حسنه /مرتضی علی که تاج متقینه /بهترین اسمش امیر مومنینه /ولی بین اسم و القاب قشنگیش /خیلی "ابوالحسن" به دل می شینه /یا حسن یا حسن یا حسن یا حسن

ذکر تو رو دم به دم هر دم دارم، ثارالله /توی چشمام چشمه ی زمزم دارم، ثارالله /شکر خدا من دیگه چی کم دارم، ثارالله /دلم سیاهه، چشمام به راهه /دلیل دوری من از حرم گناهه /این قصه های گدا و شاهه /میگم می خوام بیام ولی هر چی صلاحه /ای مانوس دل های حزین، یا حسین /به حق یل ام البنین، یا حسین /قسمت کن هر ساله اربعین، یا حسین /آقام آقام آقام یا حسین یا حسین***ذکر تو رو دم به دم هر دم دارم، ثارالله /هر چی دارم من از محرم دارم، ثارالله /من یه سفر کرب و بلا کم دارم، ثارالله /امیر و یارم، سر قرارم، گناهمو به خاطرت کنار میذارم /هیچکی رو غیر شما ندارم، اگه ولم کنی حسین تمومه کارم /دلم سیاهه، چشمام به راهه، دلیل دوری من از حرم گناهه /این قصه های گدا و شاهه، میگم می خوام بیام ولی هر چی صلاحه /سنگت رو به سینه می زنم، یا حسین /خیلی حق داری به گردنم، یا حسین /وقت مرگم بیا دیدنم، یا حسین /آقام آقام آقام یا حسین یا حسین