شب شهادت امام رضا (ع) 99 - حسین سازور

نوحه - سلام ای دین و ایمانم علی موسی الرضا سلام ای بهتر از جانم علی موسی الرضا تو ای شمس الشموس غریب عرض طوس همیشه بر تو مهمانم علی موسی الرضا منم من آشنای تو کرده دلم هوای تو سلام یا امام رضا به خاک حجره افتادی علی موسی الرضا غریبانه تو جان دادی علی موسی الرضا تویی در تاب و تب تو بودی تشنه لب بمیرم غرق فریادی علی موسی الرضا سلام یا امام رضا بمیرم با لبی تشنه شدی در پیچ و تاب نداری دلهره یک لحظه از تو از بهر آب اگر چه بی کسی کجا دلواپسی نرفته اهل بیت تو دمی بزم شراب سلام یا امام رضا

غزل خوانی و روضه - برسانید نگار و سر و سامان مرا بگذارید سر راه حرم، جان مرا کعبه یک سنگ نشان است، خدا کم نکند لطف پی در پی سلطان خراسان مرا گر جدا ماندم از آن ماه، ملامت نکنید چه کنم چرخ فلک سرزده فرمان مرا چند وقت است نخورده به ضریحش دستم بفرستید به مشهد، غمِ تهران مرا آی مردم همه آبرویم دست رضاست من گنه کردم و داده همه تاوان مرا گریه ام خنده ندارد، دل من تنگ شده باز کن گوشه ای از خلوت ایوان مرا حال شبهای گدا را چه کسی می داند صبح کن جان جوادت شب هجران مرا از همین فاصله دور، سلام آقا جان مهربان! دست بکش موی پریشان مرا تن بیمار مرا باز در آغوش بگیر اینقدر طول نده مهلت درمان مرا قبرم از شوق وصال تو به هم می ریزد قدمی رنجه کن آن لحظه پایان مرا نمک سفره ما چیست اباعبدالله می دهند از سر این سفره فقط نان مرا گفت گودال برای بدنم تنگ شده با نوک پا نشکن سنگ سلیمان مرا از لب خشک وترک خورده من دست بکش با ته نیزه نزن اینهمه دندان مرا

واحد - در این حریم ذکرم ، یا رب و یا کریم است دستم اگرچه خالی ست ، خرجیم با کریم است کم می شود مگر از این سفره هر چه بردند ؟ وقتی طرف حساب شاه و گدا ، کریم است بیهوده زائرانش دست کرم ندارند هرکس شد آشنای این آشنا کریم است تضمین ذکر ” یا من یعطی الکثیر ” من اوست گرچه زیاده خواهم ، او منتها کریم است با این لباس پاره ، فوراً مرا بغل کرد من باورم نمی شد ، اینقدرها کریم است نوکر غریب باشد ، مولا نمی پسندد گفته سه جا می آیم ، آقای ما کریم است اصلاً بهشت یعنی در این حرم نشستن امروز با رضاییم ، فردا خدا کریم است باب الجواد بودیم ، دیدیم کاظمینیم باب الرضا نوشته ، ابن الرضا کریم است هر جا که روضه بوده ، بالا نشسته زهرا آن کس که برده من را ، تا کربلا کریم است بردند مثل نذری ، هر عضوی از علی را این جسم قطعه قطعه ، روی عبا کریم است