شهادت امام حسن عسکری (ع) 1400 - حنیف طاهری

روضه - امام عسگری آن آفتاب کشور جان سپرد چند ورق نامه بر ابوالادیان که ای ز کار تو راضی خدا و پیغمبر برو مدائن و این نامه‌ها بهم ره بر نگاه‌دار حساب سفر خود از امروز که مدت سفرت هست پانزده شب و روز به شهر سامره چون باز آمدی به امید مرا به عالم دنیا دگر نخواهی دید تو چون به سامره آیی من از جهان رفتم به سوی فاطمه در گلشن جنان رفتم سوال کرد که ای حجت خدای ودود پس از تو رهبر خلق جهان چه خواهد بود؟ بگفت رهبری شیعه را کسی دارد، که بر جنازه ی من او نماز بگزارد سؤال کرد که برگو علامتی دیگر که بیشتر بشناسم امامم ای سرور جواب داد که باشد ولی حّی ز من کسی که از تو بخواهد جواب نامة من دوباره گفت که دیگر علامتی فرما که مشتبه نشود امر کبریا، برما امام گفت: پس از من بود امام زمان ندیده هر که بگوید که چیست در همیان؟ غرض به امر ولّی خدا، ابو الادیان گرفت راه مدائن به دیدة گریان به روز پانزدهم باز شد به سامرا چه دید، دید که شور قیامت است بپا شنید ناله و فریاد و اماما را که کشت معتمد دون عزیز زهرا را امام یازدهم کشته شد ولی مظلوم بروزگار جوانی شد از جفا مسموم به بوستان جنان رفته در بر پدرش نشسته گرد یتیمی بر چهرة پسرش بنا گه از طرف معتمد رسید خطاب کند نماز بر آن کشته جعفر کذّاب پرید رنگ ز بیم از رخ ابوالادیان بگفت وای مرا، پس چه شد امام زمان؟ چو خواست جعفر کذّاب لب بنطق آرد بر آن وجود مقدس نماز بگذارد که ماه از دل ابر اُمید پیدا شد ز گرد ره پسر آن شهید پیدا شد مهی که بود جمالش ز حدّ وصف برون به گیسوان مجعّد بروی، گندم‌گون مهی که مهر جهانتاب خاکسارش بود نشسته گرد غم و غصه بر عذارش بود مهی سرشک روان از دو چشم خونبارش که خال هاشمیش بود، زیب رخسارش مهی که طلعت او جلوة دگر می‌کرد زبند بند وجودش پدر پدر می‌کرد سلام گفت بسی آن تن مطهّر را کشید سخت به یکسو لباس جعفر را گشود غنچة لب گفت: من سزاوارم که بر جنازة بابم نماز، بگزارم نماز خواند به جسم پدر در آن هنگام که روز جعفر و روز خلیفه آمد شام پس از نماز ندا داد یا ابالادیان جواب نامه بده گرچه واقفم از آن ...

زمینه - از عشق کربلا مستم دل تنگ سامرا هستم به دو تا ضریح شش گوشه ان شاالله میرسه دستم سامرا از لطفش دستمو باز میگیره قلبم پایین پای این حرم جا گیره فدایی امام هادی و فرزندش با عشق امام عسکری میمیره السلام علیکم اهل بیت النبوه و معدن الرساله و معدن العلم با اذن صاحب امشب باید گفت از این مطلب تسلیت یا حضرت حجت ولی الخالف المهذب شرمنده هستم از لطف تو من ممنونم برای تو میگذرم از هر چی از جونم فدای شال عزاتو اشکات میبینی من برا غربت بابای تو گریونم السلام علیک عین الله فی ارضه حجت الله فی خلقه و معدن الحلم

واحد - ای سمت نوکری ات شرف و عزت و فخر همه ای به تمنای غمت به لب اهل ولا زمزمه ذاکر و مداح تو ام نظری ای پسر فاطمه گر چه تو را نوکر ناقابلم نوکری ات داده صفا بر دلم مظلوم حسین تا که بسوزم همه را همه جا سوز درونم بده سینه ام افروخته کن ز عنایت دل خونم بده پاکی و تقوا و صفا به درون و به برونم بده عشق تو سرمایه ی فردای من گر تو قبولم نکنی وای من ای پدر و مادر من به فدای لب عطشان تونیزه و شمشیر و سنان کفن پیکر عریان تو بر سر نی جلوه کنان سر همچون مه تابان تو مر مران مرا مران از درت به پهلوی شکسته مادرت سوز بده برسخنم به دل سوخته خواهرت تا که بگویم سخن از تن صد چاک علی اکبرت ناله زنم یاد کنم ز لب خشک علی اصغرت گوهر اشکم شده ایثار تو گریه کنم یاد علمدار تو شعله دل جای نوا همه شب سرکشد از نای من ناله بر آید همه دم به سما از همه اعضای من کز چه جدا شد ز بدن لب عطشان سر آقای من شسته شد از خون رخ مولای من وای من و وای من و وای من گریه بر آن کشته کنم که بر او ارض و سما گریه کرد مادر و جد و پدرش به نهان و به ملا گریه کرد بر تن صد پاره او پسرش روح خدا گریه کرد پیروی از روح خدا می کنم یاد حسین و شهدا می کنم

شور - گریه میکنم برات برای خشکی لبات چقدر دلم تنگ میشه برای پیرهن عزات دستای ما رو زهرا تو دست تو میزاره شکر خدا مثل تو نیست تو عالم ولی زیاده آقا شبیه ما ای کشته لب تشنه از آب فرات محروم عالم به فدای تو یا سیدنا المظلوم یا سیدنا المظلوم یا سیدنا المظلوم میزنه دلم صدات ای سفینه نجات یه قطره آبم نرسید به خشکی روی لبات دلا رو میسوزونه چشا رو میگریونه غارت تو جلو چشای زینب شکسته شد با مرکب حرمت تو غارت شده ی گودال بر روی زمین عریان از آه تو میسوزم یا سیدنا العطشان