شهادت امام حسن مجتبی (ع) - 28 صفر 99 - محمدحسین پویانفر

روضه - برسانید نگار و سر و سامان مرا بگذارید سر راه حرم، جان مرا کعبه یک سنگ نشان است، خدا کم نکند لطف پی در پی سلطان خراسان مرا گر جدا ماندم از آن ماه، ملامت نکنید چه کنم؟ چرخ فلک سرزده فرمان مرا چند وقت است نخورده به ضریحش دستم بفرستید به مشهد، غمِ تهران مرا آی مردم همه آبرویم دست رضاست من گنه کردم و داده همه تاوان مرا گریه ام خنده ندارد، دل من تنگ شده باز کن گوشه ای از خلوت ایوان مرا حال شبهای گدا را چه کسی می داند صبح کن جان جوادت شب هجران مرا از همین فاصله دور، سلام آقا جان مهربان! دست بکش موی پریشان مرا تن بیمار مرا باز در آغوش بگیر اینقدر طول نده مهلت درمان مرا قبرم از شوق وصال تو به هم می ریزد قدمی رنجه کن آن لحظه پایان مرا نمک سفره ما چیست؟ اباعبدالله می دهند از سر این سفره فقط نان مرا گفت گودال برای بدنم تنگ شده با نوک پا نشکن سنگ سلیمان مرا ازلب خشک وترک خورده من دست بکش با ته نیزه نزن اینهمه دندان مرا شاعر : رضا دین پرور

واحد - السلام السلام علی الشهید المظلوم علی اَخیهِ المَسموم به سینه عشاقت نفس المهموم عالم به شورش عزای تو جانم به اشک روضه های تو خوانم به راه کربلای تو به شوق دیدار حسین هَلا بِزُوار حسین السلام السلام علی الذبیح العطشان علی القتیل العریان نفس المهموم توست غم بی پایان یا مَن لَهُ الشِفا بِتُربَتِه یا مَن لَهُ البُکا بِغُربَتِه یا مَن لَهُ الهُدی بِروضَهِ به شوق دیدار حسین هَلا بِزُوار حسین السلام السلام به پیکر صد پاره به خواهر آواره به مادری که از غم شده بیچاره ای وای سر حسین به نیزه ها ای وای آتیش زدن به خیمه ها ای وای الشمر جالسا علی

زمینه - سلام ای کس بی کسی هام پناهم توی بی پناهی دلم قرصه قرصه تو وقتی برام تکیه گاهی یا سلطان سلام ای رفیقی که غیر از وفا از تو هرگز ندیدم همیشه تو بعد از خدا هستی تنها امیدم یا سلطان هوامو کی غیر از تو داره یا سلطان نباشی دلم بی قرارِ یا سلطان کی دلواپسم شه مثه تو تو دنیا برا من تویی مهربون تر از بابا رضا جان...... من از تو ندیدم یه عمری به جز لطف و بنده نوازی همیشه آقا با بد و خوب نوکر میسازی یا سلطان نگام کن نگاهت نباشه میدونی که من میرم از دست تو باشی نداره دیگه زندگی راه بن بست با سلطان بدون تو از درد و حسرت میمیرم نیام مشهد تو زیارت میمیرم چه خوبه دل بی قرارِ مأنوست من آرامشم هست فقط با پابوست رضا جان..... هوامو کی غیر از تو داره یا سلطان نباشی دلم بی قرارِ یا سلطان حسین جان به یاد لبت یک شبم خواب راحت نداشتم کنار تن بی سرت کاسه ی آب گذاشتم واویلا حسین جان تو بودی و گودال و ریگ و تنت زیر نیزه خداحافظی کردی با زینبت زیر نیزه واویلا صدا میزدم مادرت رو یا مظلوم نشون می دادم حنجرت رو یا مظلوم صدا میزدم مادرت رو ای بی کس به دامن بگیره سرت رو ای بی کس سپردم که با خاک بپوشونه داداش تنت رو به صحرا سپردم که با خاک بپوشونه داداش تنت رو بمیرم که بردن جلو چشم من پیرهنت رو واویلا تا حالا از این خونواده زنی رو نبردن اسارت الهی میمردم نمیدیدم اونقدر جسارت واویلا به آتیش کشیدن حرم رو یا مظلوم نبودی شکستن سرم رو یا مظلوم ندیدی چشمای ترم رو با غیرت شلوغیه دور و برم رو حسین جان