رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) - 28 صفر 1400 - محمدحسین پویانفر

روضه - ره از همه جا بسته ولی راه تو باز است عالم همه را بر در تو روی نیاز است دارم گله از زلف تو بسیار ولیکن گر باز نمایم سر این رشته دراز است ارباب بصیرت همه دانند که محمود کُحل بصرش خاک کف پای ایاز است هر چند نِیَم لایق بخشایشت اما چشم طمعم بر در احسان تو باز است خود قبله و چشم سیهت قبله نما شد وآن طاق دو ابروی تو محراب نماز است از هر دو جهان قبله کوی تو گزیدیم رو سوی تو داریم که بهتر زحجاز است چشم تو به هر بی سرو پا بر سر لطف است جز با منه دل خسته که پیوسته نیاز است دیگر مزن آتش به دل زار وفایی کز آتش رخسار تو در سوز و گداز است

تک - لیلای منی مجنون توام هر شب تو حرم مهمون توام… من با تو باشم آروم میگیرم آرامشمو مدیون توام… سینه نزنم دیوونه میشم چون کارم اینه مجنون توام! آرامشم تنها خواهشم هرجا که تو باشی اونجا خوشم… آخر خودم رو برات میکشم حسین وای حسین وای… تو روضه تو پرپر میزنم با سینه زنی من در میزنم! اسمت یا حسین مستم میکنه با اسم حسین ساغر میزنم چون عشق تو رو ریخته تو دلم بوسه به پای مادر میزنم! آرامشم تنها خواهشم هرجا که تو باشی اونجا خوشم آخر خودم رو برات میکشم حسین وای حسین وای! کربلا ای پیاله جوشان باده ات کرده عاشقان را مست! میتوان با تو دل به دریا زد میتوان با تو دل به دنیا بست کربلا این حسین تو بوده زینت دوش حضرت طاها! کربلا من تورا صدا کردم از ازل سرزمین رویاها! صدایت میزنم هر لحظه تا جان در بدن دارم… ندارد هیچکس ارباب و آقایی که من دارم… نمازم در دیار تو نماز یک مسافر نیست! که اصلا کربلایی ام در آن وادی وطن دارم