شب رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) - 28 صفر 1400 - محمدحسین پویانفر

زمینه - دلم شد با خدا همراه سلام الله علی کریم آل الله سر سفره ات مهمون بودن اجدادم که با خونواده ام دل به تو دادن یا حسن یا حسن یا حسن یا ذالکرم سایه ی رو سرم از بچگی عشق تو باورم ای سفره ی نذریه مادرم آخر روزی میشی صاحب حرم مولا حسن سیدنا حسن می خونم هر سحر آروم سلام الله علی سیدنا المظلوم دوباره اسمت روی لب گل کرده دلم هر جایی باشه برمی گرده کربلا کربلا

زمینه - با سعادته هر کسی زیر سایته لطف تو بی نهایته وقتی که دارمت تورو خیالم آقا راحته سایه ی رو سرمه همه باورمه همه زندگی منو مادرمه کی گفته که بی حرمه دل و دلبرمه جای پاش خوبه رو سرمه تو که آخه کاری غیر از کرم نداری چجوری قبول کنم که حرم نداری چجوری قبول کنم که حرم نداری یا حسن میگم میون گریه من میگم بین سینه زدن میگم یه یا حسن به نیت ارباب بی کفن میگم

شور - دور از تو با اینکه ضرر کردم تو راهو نشون دادی که برگردم کربلا برا من نالایق یه حس جدیدی بود شدم عاشق عشق صفای حرمت غروبا و شبای حرمت نفس توی هوای حرمت همه رویام عشق یعنی سینه‌زنی یعنی حب الحسین اجننی یعنی ارباب همه کس منی همه دنیام حسین وای وای وای حسین وای وای وای آروم دل بیقرارم باش تو سختی و تنهایی کنارم باش غیر از تو دلم جای هیچکس نیست هیچ عشقی به جز عشقت مقدس نیست عشق یعنی دیوونگی یعنی حس روضه ی خونگی شبا تا صبح فقط حسین بگی شیرینه عشق عشق یعنی پایین پا یعنی قند و چایی روضه ها تو سجاده مهر کرببلا همینه عشق حسین وای وای وای حسین وای وای وای هر کس که عاشق نشه بازنده است آدم بدون عشقش مگه زنده است شد عشقم یه گنبد رویایی که میشه شب جمعه تماشایی عشق همین شال عزاست یه تسبیح از تربت کربلاست بوی سیب و شمیم گل یاس یه حس خاص عشق یعنی تب جنون حرم باشی دم دمای اذون یه گنبد رو ببینی تو بارون چشات دریاست