اربعین حسینی، شب دوم، مهدی رسولی

امسال دوریم از تو، لابد حکمتی دارد /باشد، ولی عاشق دل کم طاقتی دارد /مشتاقی و مهجوری و دلتنگی و دوری /این قسمت ما بود، هر کس قسمتی دارد /جز آه چیزی در بساطم نیست اما آه /گویند آهِ دلشکسته قیمتی دارد /این اربعین دنیا زیارتگاه یار ماست /هر گوشه ای یک دلشکسته حاجتی دارد

هر که سرش را نهد بر سر پیمان عشق /دل نکند تا ابد از درِ سلطان عشق /گریه کنان فاطمه، سینه زنان مرتضی /روضه به پا کرده اند بهر شهیدان عشق /مادرم عشق تو با شیر به من داد حسین /اوین آباد حسین /نوکرت هستم و روح پدرم شاد حسین /اوین آباد حسین /خانه آباد شدم، خانه ات آباد حسین /اوین آباد حسین /زیر این پرچم نشوم گمراه، لک لبیک ابی عبدالله***هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت /باخبران غمت بی خبر از عالمند /خاک سر کوی تو زنده کند مرده را /زآن که شهیدان تو جمله مسیحا دمند /آتش عشق تو بر سینه ام افتاد حسین /اوین آباد حسین /کربلایی شدم از پنجره فولاد حسین /اوین آباد حسین /خانه آباد شدم، خانه ات آباد حسین /اوین آباد حسین /با شهیدانت می شوم همراه، لک لبیک ابی عبدالله***روز جزا می رود خنده کنان در بهشت /هر که به دنیا کند گریه برای حسین /گر به عزاخانه اش پا نِهی آهسته نِه /بال ملائک بود فرش عزای حسین /هر نفس می زنم از عشق تو فریاد حسین /اوین آباد حسین /با تو از هر چه تعلق شدم آزاد حسین /اوین آباد حسین /خانه آباد شدم، خانه ات آباد حسین /اوین آباد حسین /بوی شش گوشه می دهد این آه، لک لبیک ابی عبدالله

چه شد باز دل از قافله جا ماند /از آن سیل خروشان چه شد این قطره ی دلتنگ جدا ماند /دلم تشنه ی یک جرعه از آن آب بقا ماند، چرا ماند، کجا ماند /اسیرانه ز پرواز رها ماند، در این برزخ تردید چرا ماند /چه دلگیر شده لحظه به لحظه همه ی عمر برایم /چه شد سعی و صفایم، چه شد هروله هایم، بلند است به فریاد صدایم /که منه تشنه ی یک بوسه بر آن خاک، بر آن حسرت افلاک /بر آن تربت پاک حرم کرب و بلایم /یکی با جگر سوخته زان آتش هجران به من گفت بیا سر بگذاریم به صحرا و بیابان /بگو راه کدام است؟ /یکی با دل آشفته و حسرت بسیار به من گفت دلم تشنه ی دیدار امام است /یکی گفت بیا عاشق مهجور از این فاصله ی دور /فقط مرهم زخم دل مجروح، سلام است، سلام است، سلام است /یکی گفت بیایید که موجیم که آسودگی ما عدم ماست /که این حسرت جانکاه، که این غربت ناگاه برای من و تو فیض مدام است /بیایید که این شور مضاعف، قعودی است که مابین قیام است /بیا همسفر عشق، بیا دل بسپاریم به جاده /بیا پای پیاده اگر شعله ی آه دل سوزان خود افروخته باشی /امید است که توفیق رفیق دل ما باشد /و این مرتبه ما همسفر جابر دل سوخته باشیم /بیا زائر دل سوخته باشیم /بیا عشق در این جاده چراغ است /چراغی که فروزنده شب های فراغ است /بیا بسپاریم به این راه، به این سیر الی الله /که یک روز از این جاده به سرمنزل عشاق رسیدند /همان ها که دل از خویش بریدند، همان ها که به جز دوست ندیدند /همان که شنیدند در این راه صدای دل خود را /بیا دل بسپاریم به این راه، به این زمزمه هایی که به ناآگاه به گوش دلمان می رسد از دور /بیا گوش کنیم زمزمه ها، زمزمه جاری است، پر از عطر بهاری ست /صدای سخن جابر انصاری اگر نیست، صدای سخن کیست که در حال سلام است /به سالار شهیدان و به یاران شهیدش، ببین دشت لبالب شده از عطر نویدش /شده زنده دل هر کس که گفت و شنیدش /عطیه عجب عطر نجیبی، عجب رایحه ی روح فریبی، عجب نفحه ی سیبی /رسیدیم به سرمنزل عشاق، رسیدیم به خاک حرم عشق، به آن قبله ی آفاق /بیا دل بسپاریم به جاری فرات و بشوئیم دل از غربت راه و /بشتابیم به پابوسی خورشید نجات و شفیع عرصات و قتیل العبرات و /بمیرم به پایش، بگردیم فدایش، که باشیم یکی از شهدایش /که ما نیز در این مقتل عشاق دگر همقدم مسلم و جونیم /

اعوذ مِن شرِّ نفسی، اعوذ مِن حُب الدنیا /می خوام عوض بشم خسته ام، کمکم می کنی آقا /نمی خوام غیر تو مال کسی باشم /تو باشی و به دنبال کسی باشم /اگه به تو نگم، به کی بگم دردامو /اگه به تو نگم، به کی بگم دلواپسی فردامو /یا نعم الامیر دستامو بگیر***فقط تو هستی آغازم، فقط تو هستی پایانم /تا آخرین نفس آقا به تو گریونه چشمانم /نمی خوام لحظه ای از تو جدا باشم /نمی خوام این همه دور از خدا باشم /اگه به تو نگم، به کی بگم از دوری /اگه به تو نگم، به کی بگم مرهم دل رنجوری /یا نعم الامیر دستامو بگیر***به جز تو یاری ندارم، به جز تو یاری نمی خوام /صد سال دیگه ام میگم نوکرم، نوکر آقام /نمی خوام با دل مرده بیام هیئت /نمی خوام آقا محروم شم از این خدمت /اگه به تو نگم، به کی بگم دلگیرم /اگه به تو نگم، به کی بگم روضه ات که نیام می میرم /یا نعم الامیر دستامو بگیر