اربعین حسینی،شب اول، مهدی رسولی

شنیده بود که این بار باز دعوت نیست /کشید از ته دل آه و گفت "قسمت نیست" /بیا به داد دل تنگ ما برس ای عشق /اگر که حوصله داری، اگر که زحمت نیست /غمی ست در دل جامانده های کرب وبلا /که هر چه هست یقین دارم از حسادت نیست /میان ما که نرفتیم و رفته ها، شاید /تفاوتی ست در آغاز و در نهایت نیست /همیشه آن که نرفته است بی قرارتر است /همیشه آن که نرفته است، بی سعادت نیست /و آن کسی که در این راه اهل دل باشد /مدام اهل گله کردن و شکایت نیست /خودش نرفت و دلش را پیاده راهی کرد /نباید این همه دل دل کند که فرصت نیست

مثل این روزا هر سال تو راه نجف تا کربلا بودم /مثل این روزا هر سال بین الحرمین با زائرا بودم /مهمون آقا بودم، مهمون آقا بودم /به دلم مونده امسال حسرت یک اذن دخول و بگم زیارتت قبول و /به دلم مونده امسال سلام در محضر آقا، نماز بالا سر آقا /جا موندم، سخته گفتنش ولی چاره ندارم /جا موندم صاحب الزمانه نائب الزیاره ام***مثل این روزا هر سال مرد و زن، جوون و پیر همه حاضر /مثل این روزا هر سال دلتنگ صدای "هلابیک زائر"، همه آسوده خاطر /به دلم مونده امسال چشیدن چای عراقی، چه اشتیاق و چه فراقی /به دلم مونده امسال خدمت توی موکبا رو، روضه های روز و شبا رو /جا موندم، عکس کربلا می بینم بی قرارم /جا موندم، صاحب الزمانه نائب الزیاره ام***مثل این روزا هر سال دستم به ضریحت می رسید آقا /مثل این روزا هر سال سینه می زدم تو حرم سقا، شش گوشه قرار ما /به دلم مونده امسال، حال دل منو ببین و دورم ازت این اربعین رو /به دلم مونده امسال، یه کاری کن خیلی کلافه ام، انگاری که منم اضافه ام /جا موندم، تا نمردم منو کربلا بیارم /جا موندم، صاحب الزمانه نائب الزیاره ام

چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است /زیر عَلَمت امن ترین جای جهان است /حسین واویلا، حسین واویلا