ظهر اربعین 93 - محمود کریمی

روضه - آن دم بـــریدم من از حسین دل کامد به مقتل شمر سیـــــــــه دل او مــــــی دود و من می دویدم سوی مقتل من ســــــوی قاتل او مـــی کشید و من می کشیدم او خنجر از کین مــن ناله از دل او می نشست و من می نشستم او روی سینـــــــــه من در مقابل او مــــی برید و من می بریدم او از حسین سر من از حسین دل

روضه

زمینه - انقده بی تو گریه کردم آی داداش آی حسین آی حسین پاشو ببین صورت زردم آی داداش آی حسین آی حسین من دوباره به تو رسیدم آی داداش آی حسین آی حسین کاشکی مدینه بر نگردم آی داداش آی حسین آی حسین سرت رو روی نیزه دیدم آی داداش آی حسین آی حسین از جیگرم آه کشیدم آی داداش آی حسین آی حسین دنبال بچه های زخمیت آی داداش آی حسین آی حسین پای برهنه میدویدم آی داداش آی حسین آی حسین روزی هزار بار مردم آی داداش آی حسین آی حسین مردم و از سفر آوردم آی داداش آی حسین آی حسین کوفه و شام و فتح کردم آی داداش آی حسین آی حسین انقده تازیانه خوردم آی داداش آی حسین آی حسین هم قدم سر تو بودم آی داداش آی حسین آی حسین فاطمه شد همه وجودم آی داداش آی حسین آی حسین زینبت و نمی شناسی آی داداش آی حسین آی حسین بس که سیاهم و کبودم آی داداش آی حسین آی حسین

واحد - آنگونه که حاجی ست در احرام پیاده من هم شده ام سوی تو اعزام پیاده طوفانم و می آیم و در حلقه ی عشاق بر خویش سوارم ولی از نام پیاده بر عرش سوارش بکنی روز قیامت هرکس طرفت آمده یک گام پیاده ای خاص ترین عام,می آیند دوباره خاصان طرفت در ملاء عام پیاده ای کاش بگویند که در راه حرم مرد یک شاعر ایرانی ناکام,پیاده زینب شده از ناقه پیاده که بیایند بر تسلیتش لشکر خدام پیاده زینب شده از ناقه پیاده که به هر حال باران شود از ابر سرانجام پیاده امروز ز ناقه اگر افتاد به سرعت یک روز ز ناقه شده آرام پیاده زانوی قدح بوده و بازوی پیاله هرجا که شرابی شده از جام پیاده از کرب و بلا رفته پیاده طرف شام تا کرب و بلا آمده از شام پیاده شامی که در آن از پس هفده سر بر نی خورشید شده بر سر هر بام پیاده ناموس خدا زینب کبری به زمین خورد تا بین خلایق شود اسلام پیاده شاعر : مهدی رحیمی

واحد سنگین - با قد خم و خسته علم کردم اسلامو با اون دستای بسته گرفتم همه شامو دیدم اشک دشمن رو ندید هیچکی اشکامو من دختر فاطمم شاگرد اون مادرم من فاتح کوفه ام من دختر حیدرم همه دیدن من و رجز های من همه دیدن شرر به اشرار زدم همه دیدن چقدر من و میزدن کسی ندید چقدر برات زار زدم با چند تا زن و بچه پی کار تو بودم کی گفته کم آوردم من علم دار تو بودم برات گریه ها کردم ندید هیچکی اشکامو با خطبه ی حیدری بالا گرفتم سرم گفتم که من زینبم من دختر حیدرم با تیغ دین به قلب کفار زدم تو کوچه ها غربتت و جار زدم سر نماز چقدر به یادت بودم کسی ندید چقدر برات زار زدم روی خاکا که افتادی همه خیمه غارت شد به دردونه هات ای وای با سیلی جسارت شد سرت روی نی دیدم ندید هیچکی اشکامو سرت رو دیدم زدم به چوب محمل سرم سرم شکسته اگه من دختر حیدرم چه ناله ها برا علمدار زدم چه سینه ها برای شیر خوار زدم همه دیدن چقدر برات زار زدم کسی ندید چقدر برات زار زدم بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی آب فراتم ای عجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا بی سر و سامان تو ام یا حسین دست به دامان تو م یا حسین کشته ی افتاده به صحرا حسین زهره ی منظومه زهرا حسین بر سر نی زلف رها کرده ای با دل شیعه تو چه ها کرده ای