شهادت امام حسن مجتبی (ع)، محمدرضا بذری

ای جان جهان، جهان جان ادرکنی /قیوم زمین و آسمان ادرکنی /ای زنده کننده ی مسیحا الغوث /یا مهدی صاحب الزمان الغوث

تا شود راضی ز اعمالم خدا، گفتم "حسن" /مادرش بر سینه زد آرام تا گفتم "حسن" /خود گرسنه ماند و سگ را با غذایش سیر کرد /هر کسی گفت از کَرَم، گفت از سخا، گفتم "حسن" /"یا کریم" و "یا رب" وقت مناجاتم شده /من هم از سوز جگر وقت دعا گفتم "حسن" /ناامید کوچه ها کی ناامیدم می کند؟ /زود حل شد مشکل من هر کجا گفتم "حسن" /نام اورا می برم زهرا تفضل می کند /تا بگیرد فاطمه دست مرا گفتم "حسن" /در شلوغی حرم ناله زدم ای بی حرم /هر زمان رفتم به پابوس رضا گفتم "حسن" /کربلایی ها همه ذکر "حسین" گفتند و من /با حسین بن علی در کربلا گفتم "حسن" /فکر کردم در بقیعم، گوشه ای کز کرده ام /بی صدا مرثیه خواندم، بی صدا گفتم "حسن" /کوچه های تنگ یکروزه حسن را پیر کرد /رد شدم با گریه از این کوچه ها گفتم "حسن"

کشت مرا داغ کوثری که شکسته /خاطره ی بغض مادری که شکسته /حق بده هر روز زار زار کنم من /خاطره ی کوچه را چه کار کنم من /آی کسی که سوال می کنی از من /تا به کنون دیده ای کتک بخورد زن /پیش روی مادری که نور کهن داشت /یک نفر آمد جلو که دست بزن داشت /غصه همین بس که بود شانه به شانه /دست به دیوار آمدیم به سوی خانه /دست پلیدی به ظرف کوثر من خورد /بشکند آن دست که بر مادر من خورد /داغ زدند عاقبت دل پُر او را /با لگد انداختند چادر او را /آن که به کوچه شکست شیشه و بارش /یک پسر هفت ساله بود کنارش /کشت مرا آه سینه سوز حسینم /روز کسی نیست مثل روز حسینم

روزامو می شمارم یکی یکی بعد از این تا روز اربعین /شب هامو می شمارم، حال و روزمو ببین تا شب اربعین /گریه زاری، شب بیداری، وقتی دورم ازت چه نیازی به آرامش /این دلتنگی، این بی تابی، یعنی میشه یه روز برسه به سرانجامش /دلم خوشه این اربعین که زائر شما باشم /دلم خوشه این اربعین تو راه کربلا باشم /یا رفیقَ مَن لا رفیق له یا حسین یا حسین /یا انیسَ مَن لا انیس له یا حسین یا حسین***توی خیالم هم قدمامو می شمارم تا برسم حرم /با کاروان تو همراهم و همقدم تا برسم حرم /راهم دوره، آهم جوره، نمی تونم از این همه خاطره برگردم /خیلی وقته، خیلی وقته خودمو تو شلوغی زائرا گم کردم /دلم خوشه که دستمو بگیری و بیام حرم /دلم خوشه این اربعین به اذن تو بیام حرم /یا رفیقَ مَن لا رفیق له یا حسین یا حسین /یا انیسَ مَن لا انیس له یا حسین یا حسین

الحمد لک حمد الحامدین، شُکرَ الشاکِرین، مسلمونِ تو ام مُعِزَ المومنین /به فدای تو سر و جان و تنم، تو هوای غم تو پر می زنم /به نیابت شاه کرب و بلا می نویسم اسمتو رو کفنم /ای دین من همه دنیای من، من بنده و تویی مولای من /نام توئه روی لب های من، مولا حسن مولانا حسن***زیر پای تو می لرزه زمین، ای شیرآفرین، ای استاد رزم یل ام البنین /به خدای تو به خدای علی، تو صدای توئه صدای علی /غیر تو کی می تونه امام حسن بشینه بعد علی، جای علی /نام آوری، تو خود حیدری، تو یک تنه آقا یک لشگری /آموزگار علی اکبری، مولا حسن مولانا حسن***تو رویام می سازم واست حرم ای شاه کَرَم، یه روزی تو صحنت میام با مادرم /یه روزی با نابودی دشمنات پر میشه حرمت از سینه زنات /به خدا که خیلی بوسیدنیه ضریحی که بسازه "مهدی" برات /ان شاءالله زود برسه اون زمان، از صحن تو با صدای اذان /نام "علی" بپیچه تو جهان، مولا علی علی مولا علی