شهادت امام حسن مجتبی (ع)، حسین طاهری

به جون مادرم ازت نمی گذرم /بردار پاتو از چادر مادرم /حیف که قدت ازم نامرد بلندتره /برو یه کم عقب ناموس حیدره /غیرت مگه نداری حرمتشو نگهدار /مگه نمی بینی که با سر خورد به دیوار /چه ضربه ای زدی که شکسته زیر ابروش /کُشتی مادرم رو، لگد نزن به پهلوش /ای مادر جوونم***خونه از این وره، کجا داری میری /می کُشی تا که دست به پهلو می گیری /مادر تو رو خدا بلند شو از زمین /بگو مدد علی امیر المومنین /چند قطره خون کنار معجر تو نشسته /بشکنه دستایی که گوشواره تو شکسته /من باورم نمیشه چطوری زنده موندم /خودم خاکای روی چادرتو تکوندم /ای مادر جوونم

الهی جونم فدات، حلالم کن حسین /کم گریه کردم برات، حلالم کن حسین /مثل یه خواب شیرین بودی شبای محرم که سر شد /چه زود عمرمون می گذره، وقت وداع با ماه صفر شد /اگه نبودم سال بعد، تو روضه ها یادم کنید /اگه نبودم اربعین، تو کربلا یادم کنید***فدای شال عزات، حلالم کن حسین /نشد بمیرم برات، حلالم کن حسین /حالا یه سال من و دلشوره، یه سال حسرت و غصه خوردن /عجب حکایت شیرینی، تو هیئت برای تو مردن /اگه نبودم سال بعد، تو رو خدا یادم کنید /اگه رسیدین کربلا پایین پا یادم کنید

ای به قربان سلطان کربلا که شاه شاهانه /فرمانروای دل، خسرو خوبانه /جان جان جان جان جان جانانه /من مسلمان دینی که ذکر هر شبش حسین جانه /ابن الکریمه و قدیم الاحسانه /جان جان جان جان جان جانانه /هم نامش دوای ما، هم خاکش شفای ما /این تنها حسینه که می مونه برای ما /لا رفیق الا حسین***من گرفتار اون که هوای سینه زنشو داره /جز دست مادرش ما رو نمی سپاره /یار یار یار یار من بی یاره /دلِ بیچاره کی می تونه محبتاشو بشماره /توی محشرم منو تنها نمیذاره /یار یار یار یار من بی یاره /یا من اَظهَرَ الجَمیل، یا مَولایَ اَلدَّخیل /هر شب سینه می زنم روی بال جبرئیل /لا رفیق الا حسین***خیلی آقایی، بردی دل یه دنیا رو به تنهایی /کارم کشیده از جنون به رسوایی /شور شور شور شور سینه زن هایی /خیلی آقایی، تنها تو فکر نوکرات تو دنیایی /پشت در بهشت منتظر مایی /شور شور شور شور سینه زن هایی /از خاک غم تو ام، اصلاً آدمِ تو ام /دنیا نه، قیامت هم زیر پرچم تو ام /لا رفیق الا حسین

تا زمانی که خدایی خدا پابرجاست /پرچم حُسن حسن در همه عالم بالاست /مَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شِفا /حسن حسن حسن حسن /ما از لب مسیح شنیدیم این سخن /صد مُرده زنده می شود از ذکر "یا حسن" /مَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شِفا /حسن حسن حسن حسن /صد مُرده زنده می شود از ذکر "یا حسن" /آقای ما معلم عیسی بن مریم است /عیسی اگر در آخر عمرش به عرش رفت /قنداقه ی حسن شرف عرش اعظم است /با یوسفش مقایسه کردم نگار گفت /کین شاه مصر باشد و این شاه عالم است /مَن اِسمُهُ دَوا وَ ذِکرُهُ شِفا /حسن حسن حسن حسن

کریم آل پیمبر من الازل هستی /درست مثل پدر پهلوان و یل هستی /هر آنکه رزم تو را دید با تحیر گفت /تو شیر بی بدل عرصه جمل هستی /ای جانم حسن ای جانم حسن***تویی که روح سخا معنی کرَم هستی /زمان جنگ دلیری و با جنم هستی /علم اگرچه به نام حسین برپا شد /ولی همیشه شما صاحب عَلَم هستید /ای جانم حسن ای جانم حسن***هوای معرکه یک لحظه گشت طوفانی /تمام کرب و بلا شد اسیر حیرانی /حسین گفت برادر ببین که در میدان /چطور "قاسم" تو می کند رجزخوانی /ای جانم حسن ای جانم حسن***آرزو نیست، رجز نیست، من آخر روزی /وسط صحن حسن سینه زنی خواهم کرد /ای جانم حسن ای جانم حسن