شام غریبان - محرم 1401 - میثم مطیعی

روضه - ای آبروی چشم همیشه ترم حسین ای سر نینوایی تو در سرم حسین عطر شهادت است که دل می‌برد ز من نام تو را همین که به لب می‌برم حسین هرسال بیشتر شده‌ام مَحرم غم‌ات امسال از همیشه شکسته‌ترم حسین لبیک گوی توست نه تنها لبان من لبیک گوی توست رگ حنجرم حسین هفتاد بار بر سر کوی تو گر مرا آتش زنند، باز در این لشکرم حسین خاکسترم به باد رَود گر هزاربار گوید به شوق و هلهله خاکسترم: حسین از پیکرم اگر که سرم را جدا کنند گوید سرم جدا و جدا پیکرم حسین بادا که بارها بدرندم درندگان گر لحظه‌ای ز بیعت تو بگذرم حسین از دامن تو دست نخواهم کشید؛ نه نذر تو کرده است مرا مادرم حسین صیقل به تیغ می‌دهی و آه میکشی از مرگ گفتی و نشود باورم حسین پشت و پناه ما! به که خواهی سپردمان؟ با شعله‌ها بگو چه کند این حرم؟ حسین! بگذار سیر بنگرمت چون در آن غروب فرصت نمی‌دهند تو را بنگرم، حسین! شاعر : دکتر محمدمهدی سیار، میلاد عرفانپور

زمزمه - خداحافظ ای نگار و حبیبم خداحافظ ای غمگسار و طبیبم خداحافظ ای قرار و شکیبم خداحافظ ای امام غریبم حسین جان ای آبروی دو عالم خداحافظ ای تمامی هستم خداحافظ ای برفته ز دستم دل زینب بسته بر سر مویت زنم بوسه من به زیر گلویت مسوزان از غم تو بال و پرم را ببین اشک کودکان حرم را تو از مرکب طفل خسته جدا کن ز گوش او گوشواره تو وا کن

نوحه سنتی - «تا گرد و خاک قتلگه بنشیند ای وای زینب تو را در خاک و خون می‌بیند ای وای مظلوم حسینم، مظلوم حسینم» سخت است اگر جان جهان بی جان ببینی عرش خدا پامال نامردان ببینی سخت است اگر با این همه چشم انتظاری آید به سوی خیمه اسب بی سواری «تا گرد و خاک قتلگه بنشیند ای وای زینب تو را در خاک و خون می‌بیند ای وای مظلوم حسینم، مظلوم حسینم» شد تکه تکه بر زمین آیینه حق شد جلوه‌گر بی آینه زیبای مطلق او را ببینید و هیاهو را مبینید تا غیر زیبایی در این صحرا مبینید فانی شدم من تا ببینی روی او را این «کل شیء هالک، الا وجهه» را «تا گرد و خاک قتلگه بنشیند ای وای زینب تو را در خاک و خون می‌بیند ای وای مظلوم حسینم، مظلوم حسینم» من خویش را در عشق او از پیش کشتم خورشید سر زد تا که شمع خویش کشتم هر زخمی از معشوق آید کار عشق است این سینه اکنون مخزن الاسرار عشق است ای عاشقان این سر که بر نی غرق خون است سرمستی انا الیه راجعون است «تا گرد و خاک قتلگه بنشیند ای وای زینب تو را در خاک و خون می‌بیند ای وای مظلوم حسینم، مظلوم حسینم» آن یوسفم من که ز پیراهن گذشتم تنها نه از پیراهنم، از تن گذشتم تنها نه از تن از سر و حنجر گذشتم از جان شیرینم علی اکبر گذشتم هم از شکرخند علی اصغر گذشتم هم از نگاه خسته خواهر گذشتم «تا گرد و خاک قتلگه بنشیند ای وای زینب تو را در خاک و خون می‌بیند ای وای مظلوم حسینم، مظلوم حسینم» شاعر : دکتر محمدمهدی سیار