شب سوم محرم 96 - مهدی میرداماد

روضه - تو وقتی اومدی گفتم، که تقصیر دل من بود تو که دیدی بابات خوابه، چه وقت گریه کردن بود حالا که اومدی پیشم، بازم آغوشتو وا کن بغل کن بغضمو بازم، غریبی مو تماشا کن حالا که اومدی پیشم، بزار خلوت کنم با تو بزار تعریف کنم، بعدش، ببین من پیر شدم یا تو ببخش حرفای تعریفی م، دیگه حرفای خوبی نیست ببخش واسه پذیرایی، خرابه جای خوبی نیست خرابه بسترش خاکه، خرابه بالشش خشته تو خیلی خاکی ای اما، برای دخترت زشته برای دخترت زشته، که خونش این طوری باشه بزار چیزی نگم شاید، تو حرفام دلخوری باشه کدوم خانوم با این حالش، پیش مهمون معذب نیست ببخش از راه طولانی، سر و وضعم مرتب نیست اگه مهمون داری باید، براش با جون مهیا شی خجالت می کشی وقتی، نتونی از زمین پاشی نگی من بی ادب بودم، نگی این دختر عاشق نیست نمی تونم پاشم از جام، پاهام پاهای سابق نیست حالا چشمای کم سومو، به هر چی جز تو می بندم به زورم باشه پامیشم، به زورم باشه می خندم مگه تو صورتم امشب، بغیر از خنده چی دیدی که از وقتی پیشم هستی، یه بار حتی نخندیدی یکی دستش تو تاریکی، به گونم خورده، چیزی نیست یکی از من یه گوشواره، امانت برده، چیزی نیست فقط دلتنگ تو بودم، که اعصابم به هم ریخته یه قدری خسته راهم، یه کم خوابم به هم ریخته میخوام امشب سرت تا صبح، به روی دامنم باشه میخوام امشب شب خوب، ازینجا رفتنم باشه دیگه اخماتو واکردی، منم با بغض میخندم بیا آغوشتو وا کن، منم چشمامو میبندم شاعر : هادی جان فدا

زمینه - چه عجب صفا آوردی نگو که غذا آوردی ای طبق ممنونم از تو که برام بابا آوردی شدی رحل و جای قرآن برامون آوردی قاری چرا دندونت شکسته نگو که خبر نداری ببین لبایی که ترک خورده ببین موهایی که بهم ریخته ببین محاسنی رو که سوخته ببین با دیدنش دلم ریخته خبر اومد پدر اومد تو آغوشم با سر اومد کاشکی که گریه هام بزارِ یه کمی نفس بگیرم کاش میشد گوشواره هامو یه دقیقه پس بگیرم کاش من و نبینِ با این سر و وضع نا مرتب کاش یه شونه لااقل بود تو بساط عمه زینب معجرم و برام بیارید تا صورت نیلی رو بپوشونم منم شبیه مادرم زهرا جای یه سیلی رو بپوشونم فراوونِ کبودی هام فقط میگم امون از شام اگه شامیا حسودن اگه دست و پام کبودن این همه سختی می ارزید به یه لحظه با تو بودن چقدر انتظار کشیدم چقدر رو خار دویدم تا که گوشه خرابه آخرش به تو رسیدن خوش اومدی مسافر خسته تو بهترین بابای دنیایی خدا میدونِ خیلی شرمندم ندارم اسباب پذیرایی عجب داغی عجب دردی من و کشتی تا برگردی

نوحه - به رعد آهت به سیل اشکت تو خواب دشمن را آشفتی رجز رجز با طنین ناله ز کربلای بابا گفتی به شهر ظلمت مه تمامی حماسه ساز دیار شامی ماه سه ساله نور مبینی زینب ترینی زهرا ترینی آه و واویلا سلام یاسین سلام طاها به ماه بر روی نیزه ها سلام حیدر سلام زهرا به سینه زن های عاشورا نوایی از عرش در عالمین است نوای نوحوا علی الحسین است ما سربازان کربلا هستیم عهد و پیمان با ثار الله بستیم سالار زینب یزیدیان زمانه را هم به خاک ذلت نشانده ای همین که خیل مدافعان را سوی حریم خود خوانده ای خوشا مرا از کرم بخوانی مدافع آن حرم بدانی بانوی عالم جان ها فدایت جان ها فدای صحن و سرایت آه و واویلا

واحد - تا کشتی نوح رسید کربلا تلاطم گرفت به امر خدا تا پرسیده شد از این کاجرا ملک روضه خوند خدا زد صدا سلام بر حسین پیش غم عظمای کربلا خیلی کمِ غم های عالمین نوح نبی صل علی الغریب نوح نبی نوحوا علی الحسین ذکر لب تمام انبیا سلام بر شهید کربلا تا ابراهیم از سر ابتلا جوونش رو برد دیار منا رسید این ندا رها کن رها ملک روضه خوند خدا زد صدا سلام بر حسین این پسرت بخشیده شد بهت قربونی تو مقبول خداست ذبح عظیم اسماعیل تو نیست ذبح عظیم شیر خوار کربلاست ذکر لب تمام انبیا سلام بر شهید کربلا حسین پا گذاشت به دنیای ما رسید این ندا که یا مصطفی حسینی که هست عزیز شما بریده میشه سرش از قفا سلام بر حسین جایی رو که تو بوسه میزنی شمشیر و نیزه بوسه میزنه یوسف زهرا و یوسف تو میون گرگا بی پیروهنِ ذکر لب تمام انبیا سلام بر شهید کربلا