شب اول محرم 97 - حنیف طاهری

روضه - ای جلوه ی جلال و جمال خدا ، علی یا مظهرالعجائب و یا مرتضی علی ” پدر شکافته فرق و پسر بریده گلو تو گریه زین پسر و آن پدر دریغ مکن “ از شهریار پیرِ زمین گیر؛ دست گیر ای دستگیر مردم بی دست و پا علی جز یک نسب که از تو به خود بسته چیستم من آنچنان که آل علی هست نیستم اما مرا هم ای علی از خود مران که من تا چشم داشتم به حسینت گریستم

روضه - میریزه اشکم آتیش به پا کردی دوباره توی قلبم با گریه میگم باور نمیکنم رسیدم به محرم فصل عزا و آهه احراممون سیاهه با قامت خمیده فاطمه چشم به راهه غرق گناهیم بیا بیا بی سر پناهیم بیا بیا مونده تو راهییم بیا بیا ای کاش امشبو بشم گریونت کاش بودیم آقا دم ایوونت کاشکی کربلا بشیم مهمونت با گریه کردن اشکمو به زخم تن تو هدیه کردم خدا می دونه تو زندگیم فقط به ارباب تکیه کردم یارم فقط حسینه با معرفت حسینه اون که هوامو داره تا آخرت حسینه صبح سپیدم تویی تویی عشق و امیدم تویی تویی شاه شهیدم تویی تویی خورشید کرم بهم تابیدی بد کردم ولی بازم بخشیدی بازم سفره تو برامون چیدی دلم گرفته بازم دلم بهونه ی حرم گرفته دلم گرفته روضه بخونید که چشامو غم گرفته مهمون کنید دلا رو آقا امام رضا رو یابن شبیب بگریون دلای بی قرارو از تن بی سر نگو نگو از غم خواهر نگو نگو خشکی حنجر نگو نگو سر بسته بگو نگاه خواهر سر بسته بگو شلوغه لشگر سریسته بگو غریب مادر

روضه - کوفه را با تو حسین جان سر و پیمانی نیست هرچه گشتم به خدا صحبت مهمانی نیست به خدا نامه نوشتم به حضورت نرسید آن چه مانده ست مرا غیر پشیمانی نیست کارم این است که تا صبح فقط در بزنم غربتی سخت تر از بی سر و سامانی نیست جگرم تشنه ی آب و لب من تشنه ی توست بین کوفه به خدا مثل من عطشانی نیست من از این وجه شباهت به خودم می بالم قابل سنگ زدن هر لب و دندانی نیست من روی بام چرا ؟ تو لب گودال چرا ؟دل من راضی از این شیوه ی قربانی نیست موی من را دم دروازه به میخی بستند همچو زلفم به خدا زلف پریشانی نیست زره ام رفت ولی پیرهنم دست نخورد روزی مسلمت انگار که عریانی نیست کاش می شد لب گودال نبیند زینب بر بدن پیرُهن یوسف کنعانی نیست سوخت عمامه ام امروز ولی دور و برم دختر سوخته ی شام غریبانی نیست

واحد - نمیشه حتی واسه چند دقیقه تصور کرد یه سالو بی محرّم آخه وقتی تو دنیا عشق نباشه چجوری زنده می مونه یه آدم تصور کن اگه هیئت نباشه به کی می خوای بگی درد دلاتو فقط حسینه که تا آخر عمر توی این زندگی داره هواتو تو رو دوست دارم خدا میدونه به تو دل بستم دل دیوونه تویی آرامش توی هر سختی کنارم باشی اینه خوشبختی عزیزالزهرا عزیزالزهرا تصور کردنش سخته نباشی تو دنیای منی که زخم خوردم اگه روزی برای تو نمیرم چه فرقی می کنه زنده و مُرده م همین بسه بهم اجازه دادی بیام یه گوشه ی روضه بشینم چشامو وقتی می بندم تو روضه خودم رو پای شیش گوشه می بینم من بی تابو پناهم دادی ازت ممنونم که راهم دادی تو دنیا جایی مث هیئت نیست دل دیوونه جایی راحت نیست عزیزالزهرا عزیزالزهرا خدا رو شکر که ما حسینو داریم که با فکرش جهانمون بهشته خدا رو شکر توی تقدیر دنیا ما رو سینه زن حسین نوشته خدا رو شکر واسه ماه محرّم واسه سینه زدن ها توی هیئت خدا رو شکر واسه کرببلا و خدا رو شکر واسه این همه نعمت تموم عمرو به تو مدیونم ولی بد کردم خودم میدونم ازت شرمنده م حلالم کن تو سیاهه نامه م زلالم کن تو عزیزالزهرا عزیزالزهرا