شهادت امام محمد باقر (ع) 92 - مهدی سلحشور

روضه - بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی با هر بهانه در همه جا گریه می کنی در التهاب آهِ خودت آب می شوی می سوزی و بدون صدا گریه می کنی هر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی اصلاً خودِ تو کرب و بلای مجسّمی وقتی برای خون خدا گریه می کنی آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود با ناله های وا عطشا گریه می کنی با یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟ هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار هر صبح با نسیم صبا گریه می کنی شاعر : یوسف رحیمی

سینه زنی - در تاب و تب جان به لب حضرت باقر (ع) بی تاب شده پیکرش از شعله کینه آتش گل کرد در باغ سینه از سوز جگر آه غریبانه کشیده جان بر لبش از شدت اندوه رسیده پرپر شده باغ امیدش کرده غم دلدار شهیدش در تاب و تب جان به لب حضرت باقر(ع) خون شد دلش از خاطره تلخ اسارت غربت حسرت سیلی جسارت همراه سه ساله پی دلدار دویده در کنج خرابه ز لبش لاله دمیده بی تاب شده در دل شب با گریه جانسوز زینب

سینه زنی - دریایی از ماتم داره نگاش هر دم خاطرات بی قراری همیشه یادش میمونه یه چشمش زمزم اشکه یه چشمش فرات خونه روز و شب بارونیه چشایی که به خون نشسته میشه آماده ی رفتن ولی با دلی شکسته آب خوش حتی یه لحظه از گلوش پایین نمی ره تا یه شیرخواره می بینه میخواد از غصه بمیره از زندگی سیره آروم نمی گیره ببینید با هر بهونه یه گوشه زبون گرفته زیر لب روضه می خونه با چشمای خون گرفته کوچه های شام و خاکستر و دود یادش نمیره بوسه خیزرون و لب کبود یادش نمیره وا غریبا وا غریبا