شهادت حضرت امام محمد تقی (ع) جوادالائمه، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

روزگار دلم به سامان نیست /من کویرم، خبر ز باران نیست /سخت با خود کنار می آیم /ساختن با فراق آسان نیست /غم کوری نمی خورد یعقوب /یوسفش تا میان کنعان نیست /در جوانی تو سر به راهم کن /دم پیری زمان جبران نیست /آدمیت گدایی از درِ توست /آدمت هر که نیست سلطان نیست /بی تو یا با تو گریه خواهم کرد /فکر عاشق وصال و هجران نیست /هیچ جایی برای ما مردم /مثل "قم" نیست، چون "خراسان" نیست /توس را آه کاظمین گرفت /مهربان رئوف خندان نیست /پسری می خورد زمین امشب /هیچ کس چون پدر پریشان نیست /پسرت وقت مرگ عطشان است /شکر کن پیکرش که عریان نیست /آخر کار می رسم به حسین /آخر کار غیر جانان نیست /روزگارم خوش است پای غمش /بر سرم مانده سایه ی عَلَمش

به لطف خدایِ جوادالائمّه گدایم گدایِ جوادالائمّه /غریبم نخوانید یاایّهاالنّاس، شدم آشنایِ جوادالائمّه /رسیدم به آزادگی تا دلم شد اسیرِ ولایِ جوادالائمّه /رضایِ خُدایِ امامِ رضا را بِجو در رضایِ جوادالائمّه /اگر عاشقی هر نفس مثل سایه برو در قفایِ جواد الائمّه /تو و جنّت و قصر و حور آی زاهد، من و خاک پایِ جوادالائمّه /مَلَک در لباس کبوتر می آید به ایوان طلایِ جوادالائمّه /نه تنها فلک عرش هم تکیه داده به گلدسته هایِ جوادالائمّه /شمیم دل انگیز مشهد می آید ز صحن و سرایِ جوادالائمّه /در این آخر ماه ذی القعده باید بسوزم برایِ جوادالائمّه /مرا بیمه ام می کند تا مُحرّم لباسِ عزایِ جوادالائمّه /زنی بود و ظلم و دَف و پایکوبی، عطش بود و نایِ جوادالائمّه /در حجره را بسته اند، آه خانه شده کربلایِ جوادالائمّه /بریده بریده، شکسته شکسته می آید صدایِ جوادالائمّه /دم العطش شد دم وا حسینا، عوض شد نوایِ جوادالائمّه /شبیه حسین آه آبش ندادند، صدا زد بمیرم جوابش ندادند /کنیزان شنیدند آهش بلند است، جوابی به حالِ خرابش ندادند /تنش را رها بر روی بام کردند ولی تیغ و نیزه عذابش ندادند /دم آن همه کفتر باوفا گرم که تحویل بر آفتابش ندادند /تنش از سر بام در کوچه افتاد ولی نعل ها پیچ و تابش ندادند /ولی آه در گودی قتلگاهی غروبی، غریبی پس از بی سپاهی /تنش زیر سُمّ ستوران رها شد، به بغض علی یکصد و ده هجا شد /در آمد ز عمق جگر آهِ زن ها که در بین گودال می گفت تنها /زنی قد خمیده "بُنیَّ بُنیَّ"، گل سر بُریده "بُنیَّ بُنیَّ"

تو هم درست مثل حسین لبات شده تشنه ی آب /مثل حسین تن تو هم افتاده زیر آفتاب /اما نداری ای غریب تو همسری مثل رباب /زیر سایه نمیرم با یاد شاه بی سر /از خاطرش نمیرن لب های خشک اصغر /هی می گفت ای علی جان واست بمیره مادر /لا لا لا لا علی جان، لا لا لا لا علی جان***چقدر خوبه که رو تنت پر می گیرن کبوترا /خوبه که زخمی نشدی بین چشم های خواهرا /خوبه به روی نیزه ها سری نداری تو سرا /خوبه که هیچ کسی با پا رو سینه ت نمیره /خوبه که تو ندیدی خیمه ت آتیش می گیره /زینبی نیست ببینه تشییعت با حصیره /ای بی کفن حسین جان، صد پاره تن حسین جان

پر می زنم، در می زنم پشت در باب المراد /ابن الکریم، ابن الرئوف، ابن الرضا، انت الجواد /منم منم گدای تو، گریه کن عزای تو /شکر خدا که اومدم نوحه کنم برای تو /مظلوم وا اماما جواد الائمه /مسموم وا اماما جواد الائمه***کف می زنن، دف می زنن رقاصه ها دور و برت /اینقدر نکش پاتو زمین، چیزی نخواه از همسرت /می بینه پیچ و تابتو، می شنوه "آب آب"تو /حتی نمیزاره کسی بیاد بده جوابتو /درها رو می بندن، الهی بمیرم /می سوزی می خندن، الهی بمیرم***کشتن تو رو، بردن تو رو، خاکی شده پیراهنت /بالای بام جای تو نیست، تو پله ها نندازنت /فدای تنها شدنت، نخورده آفتاب بدنت /بال و پر کبوترا سایه کشید روی تنت /عریان روی خاکا حسین وای /تو گرمای صحرا حسین وای

کربلایی نمیشم بدون امام رضا /جوونی ما فدا جوون امام رضا /سر سفره ش برکت زیاد داره /هر گدایی که "امام جواد" داره /وقتی این آقا کرامت می کنه /برا نوکراش قیامت می کنه /قسمای سر سجاده مونه /هم امامه، هم امامزاده مونه /اگه مشهد برات حسین میده /کربلا برات کاظمین میده /کربلایی نمیشم بدون امام رضا /جوونی ما فدا جوون امام رضا***این پدر پسر برا هم می میرند /برا غربت محرم می میرند /این لقب وِرد زبون مردمه /علی اکبر امام هشتمه /قسمای سر سجاده مونه /هم امامه، هم امامزاده مونه /اگه مشهد برات حسین میده /کربلا برات کاظمین میده /کربلایی نمیشم بدون امام رضا /جوونی ما فدا جوون امام رضا

ای عرش خاک پای تو یا حضرت جواد /جود و کَرم گدای تو یا حضرت جواد /دل مهبط ولای تو یا حضرت جواد /قرآن پر از ثنای تو یا حضرت جواد /مدّاح تو خدای تو یا حضرت جواد /جان جهان فدای تو یا حضرت جواد /یا حضرت جواد، یا حضرت جواد*** در حُسن تو فروغ خدا موج می زند /آیات جود و لطف و عطا موج می زند /در خُلق با صفات، صفا موج می زند /در طلعتت جمال رضا موج می زند /راز و نیاز و ذکر و دعا موج می زند /در صحن با صفای تو یا حضرت جواد /یا حضرت جواد، یا حضرت جواد***پایت به فرش و زینت عرش معظّمی /در کودکیت پیر اساتید عالمی /احیاگر هزار مسیحا به هر دمی /آری نهم وصیِّ رسول مکرّمی /ابن الرّضای اشرف اولاد آدمی /خلقت بود برای تو یا حضرت جواد

اشک عجب بارونیه که آدم با اون آروم میشه /زیر این بارونه که باز حرم تو داره معلوم میشه /حرم حرم حرم آبرومه، حرم آرزومه /حرم حرم حرم باب الحسینه که روبرومه /حرم حرم حرم قلبم فقط به عشقت آرومه /اسمت آقا شنیدن داره، کربلای تو دیدن داره /کربلا رفته ها می دونند دور حرم به سر دویدن داره /کربلا کربلا کربلا***عشق عجب تقدیریه، من ازش مگه دست می کشم /نسیمت به دلم می وزه، توی روضه نفس می کشم /نفس نفس نفس من ذکر اباعبدالله /حسین حسین حسین کرب و بلات واسم قبله گاهه /قدم قدم قدم میرم حرم، نمیرم بیراهه /تا می شد پای پرچم رفتم، هیئت روضه دمادم رفتم /اما آقا حلالم کن که این مدت کرب و بلا کم رفتم /کربلا کربلا کربلا

دستم نمی گردد هرگز کوتاه از پرچم سرخ "یا ثارالله" /من با همین پرچم روز محشر دور تو می گردم اِن شاءالله /ای سالار همه شهیدان، نَفسی لَکَ الفِداء حسین جان /بر لبم نشسته آه و ناله و افسوس، کِی من شکسته دل رَوم حرم پابوس /خوش به حال عاشقت چه قسمتی دارد، اربعینِ کربلا چه لذتی دارد /بر مشامم می رسد هر لحظه بویش، بر دلم ترسم بماند آرزویش /کربلا کربلا کربلا کربلا***با خط زر به لوح دل نوشته است /جای هر عاشقِ تو در بهشت است /کربلا قلب عالمین است /خوش باشد به غمِ تو دل سپردن /روی لب های من به وقت مردن /صلی الله علی الحسین است /کربلا کربلا کربلا کربلا

می زنه قلبم، داره میاد دوباره باز بوی محرم /این دل تنگم غصه ها دارد، گوییا میل کربلا دارد /کربلا کربلا کربلا کربلا / می روم بینم در کجا زینب شکوِه از شمر بی حیا دارد