شب عاشورا - محرم 96 - میثم مطیعی و وحید نادری

روضه - به یاری تو به میدان کارزار نیاید جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید اگر چه تشنه ی یاری، ‌امید و بیم نداری اگر هزار بیاید وگر هزار نیاید محرم است. چه پاییز و برگریز شگفتی! کجاست آنکه به طوفان تو دچار نیاید هزار بار شنیدیم ، ذوالجناح تو آمد ولی چه می شود این بار، بی سوار نیاید مباد آنکه بیاید عطش به کشتن طفلان مباد آنکه عمویی سرقرار نیاید بدا به آتش اگر راه خیمه ی تو بگیرد بدا به آب اگر با لبت کنار نیاید خدا کند که بمیریم و باز آخر مقتل سه شعبه جانب آن طفل شیرخوار نیاید خدا کند که بمیریم و باز زینب کبری به سوی مقتل تو از دل غبار نیاید بس است رنج اسیری، بس است درد یتیمی کنار قافله ای کاش، نیزه دار نیاید

روضه و مقتل

زمزمه - امشبی را مهمانم، کنارت اما زیر سمّ اسبانم، غروب فردا آه صبوری کن خواهرم، اگر دیدی از حرم به روی نیزه سرم رَسَـد خدا به داد تو، شود قیامتی بر پا هجده عزیز تو بی سر شوند یکجا (ای پناه زینب حسین) بیرق عشقت بالا، اباعبدالله کل یوم عاشورا، اباعبدالله حسین سلام ای بالا نشین، سلام ای خونین جبین بخر مارا اربعین من الغریب تو اوجِ تمام روضه های تو خدا چه روضه ای خوانده، برای تو (حسین ذبیح العطشان) (حسین قتیل العریان) شاعر : روح الله اسماعیلی

دم آغازین - وحید نادری - بسم الله بإذن الله به اذن فاطمه همان پهلو شکسته همان که پای قتلگه محزون نشسته سر داده نوحه حسین من حسین من غریب مادر امشب شب تصمیم و عزم عالمین است هرکس که فردا تا شهادت با حسین است سر داده نوحه پای تو می‌مانم اگر آتش بگیرم گر صد هزارن بار از عشقت بمیرم ارباب خوبم شاعر : سید مهدی سرخان

زمینه - وحید نادری - آسمون ها عزادارِ غمه چشامون خیره سمت پرچمه زندگیم وقف درد و ماتمه محرمه عبد احسان توام، زیر باران توام وقتی که دلتنگ می شم می خونم: بی سر و سامان تو ام سائل احسان توام/ ثارالله غریب کربلا حسین، شهید نینوا حسین آقا/ دلم/ تنگه/ حرم شده لطفی کن ای سالار زینب رسیده جان من از غصه بر لب دلم/ خواهد/ شوم/ فدا به راه عشقت ای دلدار زینب رسیده جان من از غصه بر لب بی سر و سامان تو ام/ سائل احسان توام/ ثارالله این نشونی نوکر بودنه که لباس سیاهم بر تنه آرزوم تو مسیرت رفتنه عشق منه با لطف ابو تراب با اذن بی بی رباب وقتی که دلتنگ میشم میخونم: من و این همه غم ارباب ارباب ببرم به حرم ارباب ارباب نفس نفس من، شعر غم تو، ایشالا بمیرم، تو حرم تو حسین ثارالله (حسین ثارالله، اباعبدالله) هرجا اسمت باشه کرب و بلاست قبله‌ی دل به سمت نینواست حرمت تو دل سینه زناست دارالشّفاست دارم من روی سیاه خوب میشم با یه نگاه وقتی که دلتنگ میشم میخونم: تو شبای جمعه، عاشقی چه زیباست/ کربلا شبایی که میگن، زائر تو زهراست/ کربلا آره دیدنیه، سجده‌ی ملائک/ کربلا روی لب زوار، حلت بفنائک /کربلا کربلا، هر کی زائرت باشه اون شبا پریشون میشه گریه‌کن میشن انبیا وقتی فاطمه روضه‌خون میشه بی قرارم و/ میگم این شبا کاش کی قسمتم/ بشه کربلا (حسین وآآآآآی) غم تو با دل من شد عجین اشک توی چشامون و ببین رویائیه که کربلا باشم من اربعین حال من خوبه با تو زندگیمِ برا تو وقتی که دلتنگ میشم میخونم: شبهای جمعه میگیرم هواتو اشک غریبی میریزم براتو بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید کربلاتو آه، امون از غریبی صبوری آه، چه جوری بسازم با دوری

بحر طویل اسامی شهدای کربلا - دلم خیمه ماتم شده مولا، پر از داغ محرم شده مولاسپردم دل خود را به نسیمی که سحر می‌وزد از کرببلایت، شمیمی که می‌‌آید ز مزار شهدایت دوباره منم و اشکی و آهی، من و روی سیاهی، به امید نگاهی، به پای غمت افتاده‌ام آقا، به عزیزان تو دل داده‌ام آقا، به شهیدان تو ای خامسِ اصحاب کساء، زاده حیدر، به علی اکبرت آن شبه پیمبر، به علی اصغرت آن غنچه نشکفته پرپر، به لب تشنه‌ی سقای حرم، صاحب آن مشک و علم، ماه همه هاشمیان، هیبت لشگر، به عباس، اباالفضل دلاور، به عون و به محمّد، به جعفر، به مسلم، به عبدلله و قاسم، شده نام تو و نام شهیدان رهت ورد زبانم(تویی روح و روانم، به قربان تو جانم)

دودمه - امشبی را شه دین در حرمش مهمان است مکن ای صبح طلوع عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است مکن ای صبح طلوع

شور - صدام کن آقا تا کی ببینمت فقط تو خواب و رویا صدام کن آقا گناهامو نبین که روسیاهم مولا صدام کن آقا چی میشه دست خستمو بگیره سقا می میرم بی تو تو این شلوغیا رها مکن دستامو می میرم بی تو با عشقت آبرو بده دل رسوامو می میرم بی تو تو رویای منی ازم نگیر رویامو اگه منو رها کنی تو رو رها نمی کنم اسیر و مبتلا کنی, چون و چرا نمی کنم از ضریح آسمونیت دلو جدا نمی کنم نامه ی اعمالم اگه سیاهه ی جرم منه ماه محبتت ولی تو این سیاهی روشنه امید دارم که دست تو مهر شفاعت بزنه (یا ثارالله حسین حسین حسین حسین) دل من تنگه واسه تو ای حریم باصفا کربلا دل من تنگه بذار بیام زیارتِ آقا، کربلا دل من تنگه چه دلگیره غروب جمعه ها کربلا دلم می گیره بدون روضه هم برای تو ای مولا دلم می گیره میاد از همه جا صدای تو ای مولا دلم می گیره دلم کرده چقد هوای تو ای مولا کاش خاک پای جُون تو، غلام سیاهت می شدم مث زهیرت آخرش، مست نگاهت می شدم تو لشکر تو مثل حُر، فدای راهت می شدم فدای عاشقای تو، که دل به شط خون زدن اونا که از خجالتت، با جون دادن در اومدن اونا که مثل خیمه هات، واسه تو سوختن بلدن (یا ثارالله حسین حسین حسین حسین) شاعر : میلاد عرفان پور

نجوا با امام زمان (عج) - با توام ای دشت بی پایان سوار ما چه شد؟ یکه تاز جاده های انتظار ما چه شد؟ آشنای «لافتی الا علی» اینک کجاست؟ صاحب «لاسیف الا ذوالفقار» ما چه شد؟ چارده قرن است چل منزل عطش پیموده ایم التیام زخم های بی شمار ما چه شد؟ چشم یوسف انتظاران را کسی بینا نکرد روشنای دیده امّیدوار ما چه شد؟ باز ای موعود بی تو جمعه ای دیگر گذشت کُشت ما را بی قراری، پس قرار ما چه شد؟ می نشینم تا ظهور سرخ مردی سبز پوش آن زمان دیگر نمی پرسم بهار ما چه شد شاعر : مهدی جهاندار