ولادت حضرت معصومه (س)، محمدرضا بذری

نشسته ام بنویسم حرم، حرم بانو /چه خوب شد که دوباره کبوترم بانو /نشسته ام بنویسم مرا به قم ببری /یه مدتی شده اصلا نمی پرم بانو /نشسته ام بنویسم مرا رها نکنی /که بی تو راه به جایی نمی برم بانو /مسیح نیز مریض مرا علاج نکرد /ولی به لطف تو امروز بهترم بانو /امام زاده ی موسی بن جعفری خانم /غلام زاده ی موسی بن جعفرم بانو /سلام بانوی خیرات، بانوی برکات /هزار بار بر این خیر مقدمت صلوات /به شرط آن که فدایت شوند سر دادند /به شرط آن که برایت شوند، پَر دادند /شفیعه ی همه، مدیون چادرت هستیم /به لطف توست به ما سایه ای اگر دادند /تمام حاجت خود را نوشتم و بعدا /حساب کردم و دیدم که بیشتر دادند /قدم گذاشتی و یک نفس زدی و سپس /به علم حوزه ی علمیه ها اثر دادند /چهار امام نوشتند احترام تو را /شکوه نام تو را، جلوه ی مقام تو را /بلند عرش خدا همردیف شانه ی تو /بهشت باغچه ای در حیاط خانه ی تو /قدم به سمت مدینه زدم، نفهمیدم /چطور شد که رسیدم به آستانه ی تو /من و تو هر دو به دنبال یک هدف هستیم /تویی روانه ی مشهد، منم روانه ی تو /حریمت آینه، ایوانت آینه، آری /چقدر آینه در آینه است خانه ی تو /شبیه فاطمه همسایه آبرویش را /گرفت شب به شب از گریه ی شبانه ی تو /بخوان نماز شبت را که استفاده کنیم /و پخش کن رطبت را که استفاده کنیم /کریمه، سفره ی نان را به دست تو دادند /همیشه روزی مان را به دست تو دادند /چگونه دل نگران قیامتم باشم /دلِ منِ نگران را به دست تو دادند /کلید قفل حرم را به دست ما دادند /کلید قفل جنان را به دست تو دادند /نجات مردم قم دست "میرزای قمی" ست /نجات هر دو جهان را به دست تو دادند /نگاه ما همه بر آفتاب محشر توست /دخیل ما همه بر رشته های معجر توست /نکرده است کسی غیر حق تماشایت /ز بس که خالق تو آفریده بالایت /تو ازدواج نکردی به خاطر این که /نبود هیچ کسی همطراز و همتایت /کنار جلوه ی تو می شود خدا را دید /تو کوه طوری و بابای توست موسایت /تمام مردم دنیا به پات می میرند /فقط همین که بگوید "فدات" بابایت /تویی که این همه باشد عطای امروزت /خودت بگو که چقدر است عطایِ فردایت /یگانه دختر موسی بگیر دست مرا /شفیع جنت فردا بگیر دست مرا

قم سرخوشه از برکت این مرقد /ایران دیگه شد بیمه ی صد در صد /جایی که پر از نوره و خوشحالی /بین الحرمین قمه تا مشهد /می خونن عاشقونه که دیگه غم سر اومد /عزیز قلب بابا یه دونه دختر اومد /غم از پنچره رفته تا شادی از در اومد /امام رضا به در بود نگاش تا خواهر اومد /تا نه شبیه زهرا به بابا مادر اومد /شده وارونه امشب، به دنیا محشر اومد /پدرت خندون، برادرت خندون /شده قلباشون آیینه بندون /غم یهو گم شد، لبا تبسم شد /خونه شده روشن از برق دندون /یا معصومه مدد، مدد، مدد***ای غم برو بازار تو تعطیله /کوثر دوباره در پی تأویله /مردم همه از قم دل خوش دارند /با فاطمه بزم همه تکمیله /محشر کبری، فاطمه صغری /دلخوشی بابا، دمت مصفا /رو سر ماها گذاشتی منت تا /قم با تو شه زیبا، کمت یه دنیا /یا معصومه مدد، مدد، مدد***امشب بساط شوق و طرب جوره /سهم همه از مرقد تو نوره /از سفره ی تو خورده نمک بانو /واسه همینه که آب قم شوره /نمک سفره ی تو منو کرده هوایی /همه ی اهل ایران دوست دارند خدایی /تو هم یه جور برای فقیرا کربلایی /خیلی شیرینه، براتِ دل اینه /ایوون آیینه حاجت بگیرم /یه روزی دلشاد، پر بکشم آزاد /تا پنجره فولاد پیش امیرم /یا معصومه مدد، مدد، مدد

دل تموم عالم ایجاد وا میشه /پرچم سبزت وقتی توی باد وا میشه /کربلا و مدینه و شام و نجف رو /میشه دید وقتی پنجره فولاد وا میشه /قول خوبه مردونه باشه، دل خوبه دیوونه باشه /مستی مستیه اگر مِی آب سقاخونه باشه /یا علی بن موسی الرضا مدد***حج فقیران به کعبه هم طعنه زده /دیوونه ی تو تازه سر عقل اومده /به "کل الارض کربلا" دارم یقین /کرب و بلای خطه ی ایران مشهده /قول خوبه مردونه باشه، دل خوبه دیوونه باشه /مستی مستیه اگر مِی آب سقاخونه باشه /یا علی بن موسی الرضا مدد

من مسلمان سلامی که علیکم با علی ست /من کلیم ام چون لبم گرم تکلم با علی ست /در کنار منبر و محراب و در میخانه ام /مست آن جامم که سقایی آن خم با علی ست /با علی مستم یا حیدر، بی علی خسته م یا حیدر /علی دست حق کرده زیر دستم /بله قربان گوی علی هستم /با علی شاهم یا حیدر، بی علی پستم یا حیدر /من قرارداد نوکریمو با شاه ولایت علی بستم /شاه مردان علی جان، علی جان، علی جان /دوسِت دارم به قرآن علی جان، علی جان***با علی کار سپاهی زار بین کارزار /شیر باشد شیر یزدان می کند او را شکار /من چه گویم از علی وقتی که گوید کردگار /لا فتی الا علی، لا سیف الا ذوالفقار /نازنین حیدر یا حیدر، دلنشین حیدر یا حیدر /بر دل خاتم شد نگین حیدر، یکصد و ده آفرین حیدر /اولین حیدر، آخرین حیدر، دین من زهرا، شَه دین حیدر /یا امیرالمومنین حیدر /شاه مردان علی جان، علی جان، علی جان /دوسِت دارم به قرآن علی جان، علی جان***دین و ایمانم علی ست، تفسیر قرآنم علی ست /هر چه می دانم علی ست، هر چه نمی دانم علی ست /زندگی و مرگ و قبر و حشر و میزانم علی ست /گر اجل گوید بده جان، گویمش جانم علی ست /علی چون جانم یا حیدر، روح و ریحانم یا حیدر /نمکم حیدر و نمکدانم، حرف علی روی چشمانم /علی سلطانم، در سر پیمانم /باعلی بودم، با علی هستم، با علی تا آخر می مانم /شاه مردان علی جان، علی جان، علی جان /دوسِت دارم به قرآن علی جان، علی جان

روز تولدت به غلط روز دختر است /در اصل روز آمدنت روز خواهر است /شادند از حضور تو اهل جهان ولی /خوشحالی امام رضا جور دیگر است /امشب به اعتبار روایات مانده ام /میلاد توست یا شب میلاد کوثر است /وقتی پس از کریم تو تنها کریمه ای /اسم تو با امام حسن حاصلش زر است /از هر چه بگذریم نشد بگذریم از این /از خواهری که این همه عشق برادر است /دریاچه ی نمک سندش بین اهل بیت /آری طعام سفره ی تو با نمک تر است /پس قلب این کویر به عشق تو می تپد /وقتی که کوه خضر برای تو منبر است /امشب حساب کرده ام از خانه تا ضریح /به نیت امام رضا هشت تا در است /با این حساب باز دل بی قرار من /آهوست توی مشهد و در قم کبوتر است /ما را سری ست با تو که گر خلق روزگار /دشمن شوند هدیه ی ما باز هم سر است /جای بقیع و آن همه قبری که خاکی است /دیدم در این حرم چقدر سنگ مرمر است /او هم شبی درست پدر را ندیده بود /معصومه هم رقیه ی موسی بن جعفر است

شب مستی، شب عرض تبریکه /دل ها امشب به خدا چه نزدیکه /به یُمنِ نورِ وجود این دختر /میشه روشن هر دلی که تاریکه /نورِ موسی به زمین تابیده /تا که اومده ماه به روش خندیده /چقدر آروم پیشِ چشمِ بابا /رویِ دستِ داداشش خوابیده /بدونِ بوسه که شبِ بابا سر نمیشه /رحمتِ دختر با پسر برابر نمیشه /من از علاقه ی رضا به معصومه میگم /واسه برادر کسی مثلِ خواهر نمیشه /اخت الرضا یا معصومه***لبم خندون، توی قلبم آذینه /نشستم بَست توی صحن آیینه /می دونم که یه دعا کنم حتما /روی لب هات یه الهی آمینه /گُذرِ ما به حَرَم افتاده /گَل بریزید که شب میلاده /عیدی میدن به تمومِ عالم /هم برادر، هم برادرزاده /گنبدِ زرد تو شده سَرپناه ایران /خدا رو شکر که گذرت خورد به راهِ ایران /شما میشی ملیکه ی کشورِ دلِ ما /وقتی امام رضا باشه پادشاهِ ایران /اخت الرضا یا معصومه