شهادت امام جعفر صادق (ع)، مجید بنی فاطمه

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی /نگاه دار دلی را که برده ای به نگاهی /مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد /که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی /چو در حضور تو ایمان و کفر راه ندارد /چه مسجدی، چه کنشتی، چه طاعتی، چه گناهی /مده به دست سپاه فراق مُلک دلم را /به شکر آن که در اقلیم حُسن بر همه شاهی /بدین صفت که ز هر سو کشیده ای صف مژگان /تو یک سوار توانی زدن به قلب سپاهی /چگونه بر سر آتش سپندوار نسوزم /که شوق خال تو دارد مرا به حال تباهی /به غیر سینه ی صد چاک خویش در صف محشر /شهید عشق نخواهد نه شاهدی، نه گواهی

مباد آنکه عبای تو یک کنار بیفتد /میان راه تن تو بی اختیار بیفتد /تو را خمیده خمیده میان کوچه کشیدند /که آبروی نجیبت از اعتبار بیفتد /دگر غرور تو را چاره جز شکسته شدن نیست /اگر محاسن تو دست این سوار بیفتد /توقع اثری غیر آبله نتوان داشت /مسیر پای برهنه ت اگر به خار بیفتد /چه خوب شد که لباست به میخ در نگرفت و /چه خوب شد که نشد پهلویت ز کار بیفتد /اگرچه سوخت حریمت ولی ندید نگاهت /ز گوش دخترکان تو گوشوار بیفتد /هنوز هم که هنوز است جلوه های تو جاری ست /که آفتاب محال است در حصار بیفتد

من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانم /تو می روی به سلامت، سلام من برسانی

تو راه و من بیراهه، عمر دنیا کوتاهه /تصویرم تا دم مرگ "یا اباعبدالله" /ای عشق شیرین شب های من /ای خاکت تربت اعلای من /کی می رسه به حرم پای من /ای آقای من ای آقای من /همه دنیا به یک گوشه نگاه تو نمی ارزه /کسی که سینه زن باشه تنش تو قبر نمی لرزه /حسین جانم حسین جانم***ای خلقت مدیون تو، ای عالم مجنون تو /پس کی می رسه از راه منتقم خون تو /ای قربان تو و سپاه تو /کفنم پیرهن سیاه تو /من پای رکاب خونخواه تو /می میرم ان شاءالله تو راه تو /چقدر خوبه که مرگ من توی راه حرم باشه /چقدر خوبه دم آخر رو پای تو سرم باشه /حسین جانم حسین جانم

از آسمون چشمام بارون غم می باره /وقتی آقای عالم سنگ قبر هم نداره /از داغ این مصیبت روضه می خونه قبرش /مثل مزار مادر بی سایبونه قبرش /شبای غربته، همین زیارته که داغ تازه ی دلای عاشقه /شبی که آسمون می باره نوحه خون، شب شهادت امام صادقه /دوباره جاریه برات اشکای من /بگیر دست منو غریب آقای من /غریب آقای من، غریب آقای من****دل ها می سوزه از غم تا حرف هیزم میشه /تو کوچه های این شهر بازم بوی آتیشه /با اینکه حرف این مرد اصل دین اسلامه /بردند آقای ما رو بی عبا و عمامه /همین که بی نفس تو کوچه ها نشست، دلش شکسته بود به یاد مادرش /به یاد میخ در به یاد ضربه ها، کسی نمی رسید به داد مادرش /دلش تو غصه ها گرفتاره هنوز /بمیرم رد خون رو دیواره هنوز /غریب آقای من، غریب آقای من

حضرت صادق مگر فرزند پیغمبر نبود /یا مگر ریحانه ی صدّیقه ی اطهر نبود /با چه تقصیر و گنه بر خانه اش آتش زدند /اجر نشر دانش او شعله ی آذر نبود /اجر و پاداش رسول و عترت مظلوم او /در دل شب حمله بر باب الله اکبر نبود /نیمه شب کز خانه می بردند صاحب خانه را /بر روی دوشش عبا عمامه اش بر سر نبود /از برای بردن مولا کس از "ابن ربیع" /سنگدل تر، بی حیاتر، بلکه ظالم تر نبود /او پیاده می دوید و این به اسب خود سوار /گوییا در سینه ی تنگش نفس دیگر نبود /دیدن بابا در آن حالت پسر را می کشد /خوب شد همراه بابا "موسی جعفر" نبود /از شرار زهر مثل شمع سوزان آب شد /غیر تصویری به جا ز آن نازنین پیکر نبود /پاره پاره قلبش از انگور زهر آلوده شد /از "بنی العبّاس" جز این شیعه را باور نبود /"میثم" آن روزی که شد آن پیکر پاکیزه دفن /محشر شهر مدینه کمتر از محشر نبود

بی نشون و پنهونه گل یاس /بین سرو و لاله و شقایق /ای فدای غربت بقیعت /یا حبیبی یا امام صادق /ای امید دلم، پر کشیده دلم /تا خود آسمون، تا مزار تو /ای همه باورم، سید و سرورم /زندگی می کنم در مدار تو /تو آینه مادری، من بنده حیدری /تو تو مراد منی، من شیعه ی جعفری***زیر اون خاک زیر اون همه نور /مثل دریا مستور حقایق /ای که خاکت اقیانوس نوره /یا حبیبی یا امام صادق /من هوایی میشم که بشینه بازم /گرد و خاک بقیع رو سرم آقا /اینه رویام هنوز زائر تو یه روز /داره وارد میشه تو حرم آقا /تو مرجع و ملجأی، تو سید و سروری /من مبتلای تو ام، من شیعه ی جعفری***سال ها و ماه ها و حتی /روزها و ساعات و دقایق /چشم به راه لحظه ی ظهوریم /یا حبیبی یا امام صادق /با طلوع ظهور میام از راه دور /برای ساختن بارگاه تو /لشگر مهدوی، شرف معنوی /می گیره از طلوع نگاه تو /ماه غائب از نظر، تو ششمین اختری /من عاشق و منتظر، من شیعه ی جعفری

کربلا، کربلا، کربلا اللهم ارزقنا /گرد حرم دویده ام، صفا و مروه دیده ام /هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود /کربلا، کربلا، کربلا اللهم ارزقنا /روی منو زمین نزن، بنده نوازی کن حسین /امضا بزن براتمو نوکرو راضی کن حسین /با افتخار غلامم و اسیر و حیرون نجف /از همه تشنه تر منم، تشنه ی ایون نجف /کربلا، کربلا، کربلا اللهم ارزقنا

خدا رحمتش کنه کسی رو که اسمتو گفت و زیر خاکه /پای این عَلم یه عمر سینه زد و حالا دیگه اسیر خاکه /خدا رحمتش کنه، خدا رحمتش کنه /کاش سر من رو زانو هات باشه دم آخر من /روضه بخونن همه دور و بر من /الهی چشمات اون روز روبروی من باشه /الهی تن من هم بدون کفن باشه /بلا غسل و لا کفن آقای من***یه روزی میاد که من نباشم و نتونم اسمتو بیارم /میشه اون روز که رسید واسه یه بار آقا بیای سر مزارم /خدا قسمتم کنه، خدا قسمتم کنه /وقتی میای یه فاتحه برام بخونی بسمه /یه لحظه پیش من بمونی بسمه، پیشم بمونی /الهی که تقدیرم فدایی شدن باشه /الهی تن من هم بدون کفن باشه /بلا غسل و لا کفن آقای من***توی گودال بلا از تشنگی خشکیده بود صدات بمیرم /شنیدم یه بی حیا پا شو گذاشت رو بدنت برات بمیرم /خدا لعنتش کنه، خدا لعنتش کنه /وای زدنت، یه پیرهن کهنه نمونده به تنت /یه بوریا که میشه آخر کفنت، برات بمیرم /وقتی که هزار تا زخم روی اون بدن باشه /الهی تن من هم بدون کفن باشه /بلا غسل و لا کفن آقای من