شهادت امام جعفر صادق (ع)، حسین طاهری

به گریه های یتیمانه ی گدایانت /اراده کن برسد دست ما به دامانت / بریده ایم ز شهر و به خاک راه زده ایم /به این امید که باشیم در بیابانت / گناهکاری ما خشکسالی آورده /نمی رسد به نفس های شهر بارانت / چقدر گریه ی یعقوب شب به شب برسد /ولی تو راه نیفتی به سوی کنعانت /"بُطونُهم مُلِئت بِالحَرام" هم شده ایم /که نیستیم زمان عمل مسلمانت /ز ره نیامدی و جمعه جمعه پیر شدند /تمام پیر غلامان ز داغ هجرانت /عزای حضرت صادق رسیده آقاجان /فدای شال عزا و دو چشم گریانت /برات کرب و بلا را بیا محبّت کن /به حقّ خشکی لب های جدّ عطشانت

باز هم نوبت مدینه شد و در غمش باز کربلا می سوخت /باز در کوچه بنی هاشم خانه ای بین شعله ها می سوخت /نیمه شب ریختند در خانه، مو سپیدی به ریسمان بستند /در آتش گرفته را اما ناگهان روی کودکان بستند /به پر دامنی در این دسته آتش چوب شعله ور نگرفت /پدر از خانه رفت شکر خدا پهلوی او به میخ در نگرفت /نفسش بند آمده نامرد، در پی خود دوان دوان نبرش /پیرمرد است می خورد به زمین، بین کوچه کشان کشان نبرش /رحم کن حال کودکانش را /این چنین رفتن و زمین خوردن درد آورده استخوانش را /حق بده که به یاد او انداخت گرد و خاکی که بر محاسن داشت /مادرش را که تا در مسجد داغ بابا عزای محسن داشت /حق بده که به یاد او انداخت عرق سرد روی پیشانیش /خون روی جبین جدش را، عمه و رنج کوچه گردانیش /حق بده که به یاد او انداخت عمه اش را گذر گذر بردند /از مسیری که ازدحام آنجاست یعنی از راه تنگ تر بردند /حق بده که به یاد او انداخت گیسوانش که خاک آلودند /گیسویی را که در دل گودال غرق خون روی خاک ها بودند /توی این کوچه ای که از سنگ است همه جایش نشانی او بود /یاد یک حنجر است این دفعه نوبت روضه خوانی او بود /هر چه او بیشتر نفس می زد بیشتر می زدند زینب را /تیغشان مانده بود در گودال، با سپر می زدند زینب را /نیمه شب کودکان همه در خواب، تا سحر می زدند زینب را /یک نفر در میان گودال و صد نفر می زدند زینب را

امام مسلکش از مردم زمانه جداست /امام مظهر احقاق حق دین خداست /امام گرچه خودش بنده خداوند است /درست مثل خداوند بی همانند است /یقین بدان که مبری ز شک و تردید است /امام سایه ندارد، امام خورشید است /امام کعبه ی سیار و خلق حجاج اند /خلایق اند که او را همیشه محتاج اند / خلایق اند که باید به او سلام کنند /به کعبه واجب شرعی ست احترام کنند /خلایق اند که باید گرامی اش دارند /امام اوست ولو خلق عمامه بگذارند /اگرچه خلق بدون امام محروم است /امام و خلق جهان لازم اند و ملزوم اند /اگرچه خلق جهان را ز اوست شأنیتی /به هر امام جماعت سزاست جمعیتی /اگرچه دین خداوند بی نیاز از ماست /بدون مردم دنیا امام هم تنهاست /سرِ خلافت اگر خلق اختلاف کنند /امام چاره ندارد مگر مصاف کند /بنا به نَصِ روایت امام چون کعبه است /که واجب است جهان گرد او طواف کند /مطیع امر امامت همیشه پشت ولی ست /اگرچه خلق علیه وی ائتلاف کند /مطیع امر ولی بین کوچه ها باید /بنا به خواست او تیغ را غلاف کند /غلاف گفتم و بازویی آمده یادم /مگر که قافیه اینک مرا معاف کند /قیام همت و عزمی رفیع می خواهد /امام شیعه محب نه، مطیع می خواهد /امام شیعه به تاریخ خوش نگشته دلش /دمی به همهمه ی شیعیان منفعلش /به شیعه ی خود امامی علاقه مند نشد /بخاری از دم آن شیعه گر بلند نشد /امام شیعه ی خود را عزیز می خواهد /سر برهنه و شمشیر تیز می خواهد /حدیث دین خدا حرف تیغ و پیکار است /اطاعت از ولی الله سخت دشوار است /مطیع بهر اطاعت همیشه آماده است /چنان که حضرت صادق نشانمان داده است /روایتی است که خالی ز هر چه اشکال است /ثقه است چون سندش "منتهی الآمال" است /که بود حضرت صادق به خانه دورانی /رسید محضر او شیعه خراسانی /گلایه کرد به حضرت که یا امام ششم /برای معرکه آماده اند این مردم /نظر کنید مساجد پر از مسلمان اند /کنون که شکر خدا شیعیان فراوان اند /به خلق حجت خود را دگر تمام کنید /زمان آن نرسیده است تا قیام کنید /

سخن رسید بدین جا، کلام کامل شد /غلام خانه حضرت به خانه داخل شد /امام گفت بیا و اطاعت از من کن /تنور خانه ما را بیا و روشن کن /همین که گشت تنور از حرارتش آذین /خلیل وار برو بین شعله ها بنشین /غلام خانه که هارون مکی است اسمش /بدون اینکه ببینند ترس در جسمش /بدون حرف اضافه در آن تنور نشست /امام صادق درب تنور را هم بست /پس از گذشت زمانی میان خوف و رجا /امام گفت فلانی تنور را بگشا /همین که باز شد آن از شراره ها گلگون /غلام سالمِ سالم پرید از آن بیرون /امام گفت فلانی عجیب ترسیدی /نظاره کن که چنین است شیعه، فهمیدی /تویی که دعوی یاری شیعه ها داری /بگو که شیعه ی اینگونه چند تا داری /رها ز همهمه شیعیان سوری باش /اگر که شیعه شدی شیعه تنوری باش /تنور گفتم و دیدم قلم صبور نبود /تنور حادثه تنها همین تنور نبود /دوباره در تب و تابی عجیب افتادم /تنور گفتم و آمد حکایتی یادم /تنور حضرت صادق اگر گلستان شد /تنور خولی ملعون ز شعله سوزان شد /تنور حضرت صادق اگر که علم فروخت /سر حسین میان تنور خولی سوخت /سر عزیز خدا و تنور آن فاسق /در آن زمانه کجا بود حضرت صادق /غریب آقا، غریب آقا

دست نگه دار، عبا بر نداشته، پیرمرده، عصا برنداشته /یک قدم تا حالا بی عمامه توی این کوچه ها برنداشته /بی عبا بردن، پیرمردو وسط کوچه ها بردن /دست بسته شبیه مرتضی بردن /ناسزا گفتن، بی حیاها جلوی بچه ها گفتن /من نمی تونم بگم که چیا گفتن، ناسزا گفتن /وای غریب آقام***راهشو تو دل شب نبندید، دستشو پشت مرکب نبندید /دستای روضه خون حسین رو مثل دستای زینب نبندید /کوچه باریکه، شبای مدینه دلگیر و تاریکه /صدا پای دشمنا خیلی نزدیکه، کوچه باریکه /هی میره از حال، اومده جلو چشمش روضه غارت /گریه می کنه برا غارت خلخال، هی میره از حال /وای غریب آقام***تا که آتیش به در زد زبونه، تازه پیچید صدا تازیونه /دخترای قد و نیم قد تو پابرهنه دویدن تو خونه /روضه دلگیره، دلش از مدینه تا کربلا میره /بدن حسین پر از زخم شمشیره، روضه دلگیره /روضه سنگینه، یه نفر داره روی سینه میشینه /تازه خواهش اونو داره می بینه، روضه سنگینه /وای غریب آقام

سفینة النجاة یا حسین مولا /به وقت خواندنت یا حسین مولا /تمام ما سوا یا حسین مولا /تو را صدا زنند یا حسین مولا /عزیز مصطفی یا حسین مولا /به جمع عارفان یا حسین مولا /مراد و مقتدا یا حسین مولا /به زهد و زاهدان یا حسین مولا /امام و پیشوا یا حسین مولا /به وقت بی کسی یا حسین مولا /پناه بی کسان یا حسین مولا /صدا زنم تو را یا حسین مولا /"من اسمه دوا" یا حسین مولا /مرا شفا بده یا حسین مولا /حقیقت شفا یا حسین مولا /خروش سینه زن یا حسین مولا /صدای گریه ها یا حسین مولا /به حق مادرت یا حسین مولا /مکن مرا رها یا حسین مولا /به جان خواهرت یا حسین مولا /بزن مرا صدا یا حسین مولا /به لحظه ی سحر یا حسین مولا /به ساعت دعا یا حسین مولا /به سوز گریه و یا حسین مولا /خلوص ناله ها یا حسین مولا /به اشک مادرم یا حسین مولا /عنایتی مرا یا حسین مولا /به ناله پدر یا حسین مولا /میان روضه ها یا حسین مولا /مرا ببر حرم یا حسین مولا /به شهر کربلا یا حسین مولا /به وقت جنگ ها یا حسین مولا /مثال مرتضی یا حسین مولا /به بخشش و کَرم یا حسین مولا /مرید مجتبی یا حسین مولا /نترسم از کسی یا حسین مولا /به وقت تنگنا یا حسین مولا /چرا که چون تویی یا حسین مولا /بود امیر ما یا حسین مولا /خدای عشقی و همه کس خدا /تویی حقیقت نماز و روزه ها /تویی تو قبله ی تمام سجده ها /جواب آن ملک میان قبر ما /حسین حسین بود فقط شعار ما /سفینة النجاة یا حسین مولا

و لک الحمد یا الله، لک لبیک ثارالله /شکر خدا که تو را آفرید، خون تو را به بهایش خرید /شکر خدا شجره نامه ی سینه زنان به غلامت رسید /جَعَل الشِفا فی تُربَته، راه نجات از هیئته /با یک اشاره موج بلا را مهار کن بِالحُجَةِ /فکری به حال دل زار بی قرار کن بِالحُجَةِ /ما را برای سینه زنی اختیار کن بِالحُجَةِ /در کشتی نجات دو عالم سوار کن بِالحُجَةِ /و لک الحمد یا الله، لک لبیک ثارالله***شکر خدا که شدم نوکرت با لطف و مرحمت مادرت /شکر خدا که جوونی ما سر شد به پای علی اکبرت /و لک الحمد یا الله، لک لبیک ثارالله

لبیک ابی عبدالله لک لبیک /لبیک یا ثارالله لک لبیک /ان الحسین مصباح الهدی /لا نظیر لک لبیک /به نام نامی تو اعتراف می کنم /که زیر پرچم تو اعتکاف می کنم /لباس مشکی احرام خود به تن کردم /و اربعین حرمت را طواف می کنم /لبیک ابی عبدالله لک لبیک /لبیک یا ثارالله لک لبیک /ان الحسین مصباح الهدی /لا نظیر لک لبیک

روی نیازم کجاست؟ سوی حسین است و بس /قبله ی قلبم کجاست؟ کوی حسین است و بس /سلسله ی عشق را سلسله جنبان خداست /سلسله ی عشق چیست؟ موی حسین است و بس /دیدن وجه خدا گر که تو را آرزوست /وجه خدا ای عزیز روی حسین است و بس /بوی بهشت خدا از حرمش می وزد /بوی بهشت خدا بوی حسین است و بس /رحمت و لطف و کَرَم، مهر و وفا و صفا /بخشش و جود و عطا خوی حسین است و بس /هر که امانش دهند روز جزا از عذاب /از برکات دم و خوی حسین است و بس /کوثر و حوض بهشت، زمزم و هم سلسبیل /اندکی از قطره ی جوی حسین است و بس /آن که بود طالب دیدن وجه خدا /او که مرادش چو من روی حسین است و بس /می طلبد هر کسی امن و امان از عذاب /حصن امان خدا کوی حسین است و بس /روی نیازم کجاست؟ سوی حسین است و بس /قبله ی قلبم کجاست؟ کوی حسین است و بس

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم /تا خوب نشه زخمات دست بر نمی دارم /بزار حالا حالا نوکر شما باشم /لحظه ی مرگم تو خاک کربلا باشم /بده که پیش تو موی سرم سفید نشه /بده که نوکرت بمیره و شهید نشه /من اصلا اومدم برات شهید بشم /تا تو قلب فاطمه عزیز بشم /طردم نکنی، طردم نکنی /عزیزم حسین، عزیزم عزیزم عزیزم حسین

مردم ز تحیر به لب انگشت گرفتند /کاینجا همه مستند و شرابی به میان نیست***حسین جان ای آبروی دو عالم /نگین سلیمان به حلقه ی خاتم***می آید ای دل منزل به منزل از دل صحرا کاروان دل /ساربان آرام قدری آهسته، ناقه ی زینب بر گل نشسته /سالار زینب ...