ولادت امام رضا (ع) 1400 - محمدحسین پویانفر

شعرخوانی - خدا وقتی تجلی کرد با انوار پنهانش کشید او پرده از غیب الغیوبش از شبستانش خدا وقتی خودش را دید در آیینه بندانش علی را آفرید و رفت با اسماء تابانش به قربانش به قربانش به قربانش به قربانش علیٌ حُبُهُ جُنَه قسیم النار یعنی او امامُ الاِنس و جِنَه هزاران بار یعنی او وصی مصطفی تکرار در تکرار یعنی او فقط شیر خدا کرار در کرار یعنی او چگونه شرح آنکه تا قیامت نیست پایانش ببینید این مطهر در مطهر در مطهر را تمام دلخوشی خانه موسی ابن جعفر را علی یعنی تپش یعنی نفس زهرای اطهر را علی یعنی رضا یعنی جگر حتی پیمبر را علی یعنی مدینه مکه قربان خراسانش دوباره رو به ایوانت امین الله های ما سلام الله های ما نگاه و آه های ما به درهای حرم خورده گره گر راه های ما سر سال است دور تو بگردد ماه های ما خداوندا سلامش کن یکی رام است و سلطانش پشیمان می شود هرکس ننوشد جام سلطانی چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی بگردان جام چشمت را که عالم را بگردانی سلیمانی شود مردی که پیشت کرد دربانی فدای جذبه چشمی که سلطان شد سلیمانش چنان موری که خود را این همه پروانه گم کرده که هر زائر که می بینی دل دیوانه گم کرده چنان مجذوب این جایم که مستی خانه گم کرده کنار آب سقا خانه ات پیمانه گم کرده شنیدم از نجف این را فدای صحن و ایوانش هنوز عطر تو از شبهای نیشابور می آید هنوز از این ضریحِ نقره باره خوشه ی انگور می آید هنوز از کفشهای زائرانت نور می آید هنوز آن روستایی از مسیر دور می آید دوباره پا برهنه ساده آمد پیش جانانش تو عیدی رو به سوی تو نماز عید می خوانم زیارت نامه را در خانه خورشید می خوانم تو را ما با قنوت عشق با امید می خوانم خیال ماست راحت تا که بی تردید می خوانم

روضه - امام رضا قربون کبوترات یه نگاهی هم بکن به زیر پات من اومدم پیش تو زانو زدم خودمم خوب میدونم چقدر بَدم قرارمی صاحب اختیارمی برا من همین بسه کنارمی

شعرخوانی - یا امام رضا سلام تویی سایه سرم تویی کس بی کسیام یا امام رضا سلام غیر تو کدوم رفیق سنگ تموم گذاشت برام من گدای مشهدم مثل اون کبوترم که در هوای گنبدم من گدای مشهدم همیشه با دست پر از در خونت اومدم به فدای کرمت زنده میشه روح من وقتی میام تو حرمت به فدای کرمت تو مسیحی و منم همیشه محتاج دمت تویی عشق بچگیم میبینم مهربونیتو همیشه تو زندگیم تویی عشق بچگیم همه میدونن امام رضایی بودم از قدیم

سرود - مژده که یار می رسد دل به قرار می رسد سرم به شوق مقدمش بر سر دار می رسد رئوف آل فاطمه علی تبار می رسد آب زنید راه را حین که نگار می رسد مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد اومد اونکه از خونش کسی دست خالی نرفته تا حالا امشب حتی مسیحیا میگن یا ابالحسن یا امام رضا مولا مولا یا امام رضا امام هشتم جهان چه با وقار می رسد به یُمن مشهدش زمین به اعتبار می رسد به داد من رسیده تا گره به کار می رسد به صف شدند فقرا که سفره دار می رسد به محضرش هر که با غم شد دچار می رسد اومد اونکه تو صحنش همیشه امضا میشه برات کربلا پس از امشب تا اربعین میگم یا ابالحسن یا امام رضا مولا مولا یا امام رضا