روز شهادت امام جعفر صادق (ع) 93 - میثم مطیعی

مدح و روضه - کوچه کوچه مدینه لبریز از عطر و بوی محمّدی شده است به تن شهر باز گشته حیات غرق در رفت و آمدی شده است دم به دم با دم مسیحائیت منتشر می کنی حقایق را به دیار مدینه می بخشد چشم های تو صبح صادق را مثل جدّت مدینة العلمی ششمین آفتاب اندیشه با بیان پیمبرانه‌ی تو شد به پا انقلاب اندیشه با شکوه تو تا هزاران سال سرفراز است رایت شیعه که به «قال الامام صادق» ها زنده مانده هویّت شیعه لحظه لحظه زُراره پرور بود یابن طاها! نبوغ چشمانت شده صدها مفضّل و جابر ریزه خوار فروغ چشمانت در عروج الهی ات هر دم جان تو شوق بندگی دارد نیمه‌ی شب قنوت دستانت درس عشق و پرندگی دارد مست پرواز می‌کند دل را ربنای فصیح چشمانت به جهان جان تازه بخشیده لحظه لحظه مسیح چشمانت یک شب بیقرار و بارانی که تو بودی انیس سجاده از غم تو فراتِ خون می شد ... ... زمزم چشم خیس سجاده آن شبی که در آتش کینه باغ یاس و شقایقت می سوخت هیزم و تازیانه آوردند چقدر قلب عاشقت می سوخت ای محاسن سپید آل الله! دست بسته تو را کجا بردند تن تو در مدینه بود اما دلتان را به کربلا بردند قلب تو مثل این حسینیه ها شب جمعه همیشه هیأت داشت داغ هفتاد و دو گل پرپر در نگاه ترت اقامت داشت گریه بر داغ سید الشهدا شده بود افضل العباداتت وقت روضه دل تو زائر بود گوشه‌ی قتلگاه میقاتت مجلست روضه خوان نمی خواهد در حضورت اشاره ای کافی است تا شود حجره‌ی تو کرب و بلا گریه‌ی شیرخواره ای کافی است آن شبی که سه مرتبه آمد خاتم الانبیا به یاری تو از غروب غریب عاشورا یاد می کرد اشک جاری تو ... این طرف بی کسی اهل حرم آن طرف ازدحام و هلهله بود این طرف یک امام بی یاور آن طرف یک سپاه حرمله بود دیگر از کاروان عاشورا چشم در خون نشسته ای مانده تکیه گاهی به غیر غربت نیست آه نیزه شکسته ای مانده یک نگاهش به غربت زینب یک نگاهش به سوی جانان است لحظه های تلاطم عرش و لحظه های عروج قرآن است ضربه‌ی تیغ ها رقم می زد غرق خون،‌ اعظم مصائب را «أم حسبت...» به روی نی بردند سر زخمی نجم ثاقب را شاعر : یوسف رحیمی

نوحه - ای خدا صادق ترین عاشق چه شد؟ حضرت صادق چه شد؟ ای مدینه مصحف ناطق چه شد؟ حضرت صادق چه شد؟ بر غمش دم به دم/ نوحه گر شد قلم از همه کائنات/ میوزد بوی غم (ای غریب بقیع) ای زراره صاحب منبر چه شد؟ سبط پیغمبر شد؟ می چه شد میخانه و ساغر چه شد؟ سبط پیغمبر چه شد؟ سیرتش کوثری/ صولتش حیدری در عزایش گریست/ مکتب جعفری (ای غریب بقیع) ای مزارت غربتستان بقیع ای تو سلطان بقیع آشنایی با غریبان بقیع ای تو سلطان بقیع دل کبوتر شده/ در هوای بقیع درد دل میکنم/ با خدای بقیع (ای غریب بقیع) از ولایت گفتم و لایق شدم عاقبت عاشق شدم ریزه خوار مکتب صادق شدم عاقبت عاشق شدم روضه های حسین/ گشته شمع رهم عاقبت در غمش/ جان خود میدهم (یاحسین یاحسین)

واحد - آسوده شدم خصم ستمکار مرا کشت یک بار مگو که صدبار مرا کشت گه روز مرا برد پیاده سوی مقتل گه تیغ کشید و به شب تار مرا کشت بردند به مقتل ببرند آل علی را داغ غم صد لاله بی خار مرا کشت هر روز به یک شعله زد آتش جگرم را هر لحظه به یک مهنت و آزار مرا کشت من نجل علی بودم و دسمن به همین جرم با دشمنی حیدر کرار مرا کشت آن روز زد خصم به کاشانه ام آتش فریاد میان در و دیوار مرا کشت

شور - سید و مولا حسین، آرام دل ها حسین زمزمه عاشقان، یاحسین و یاحسین ندارم غیر تو فکر و خیالی بنفسی انت و اهلی و مالی روضه های مقتل را، مثل باران می گرییم در غم تو این شبها، با شهیدان می گرییم اشک ما مرثیه خوان فرات است مولای ما قتیل العبرات است با ولایت می مانیم، شور ما از عاشوراست ای عاشقان بسم الله، راه قدس از کربلاست تنها نگذارم در میدان، ولی را مولایم رهبرم سِید علی را کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا وارث خون حسین، مهدی زهرا بیا یار مظلومان کی میرسی از راه العجل العجل یا حجةَ الله