شب یست و سوم رمضان، محمدرضا طاهری

غریبونه کجا احیا گرفتی /ما رو با درد و غصه ت آشنا کن /دعای من کجا با این گناهام /خودت واسه فرج امشب دعا کن /دعام کن تا منم بی تاب باشم /دعام کن روز و شب واست بسوزم /یه عمریه که دست رو دست گذاشتم /ببین که نیستم آماده هنوزم /همش از من بدی اومد سراغت /ولی تو خوب باهام رفتار کردی /خدا می دونه که امشب آقاجون /چقدر واسه من استغفار کردی / بزن امضا توی تقدیر امسال /که از عمق وجودم نوکرت شم /شبیه "حاج قاسم" که نمیشم /بزار لاقل سیاهی لشگرت شم /شب قدره حلالم کن آقا جون /ندارم هیچ کاری جز گدایی /کجا قرآن به سر می گیری امشب /مدینه یا نجف یا کربلایی /شب احیا کجا روضه گرفتی /کجا داری رو لب هات آه و ناله /شاید امشب میری کنج خرابه /می خونی روضه ی طفل سه ساله /رقیه نیمه شب مهمونی داره /سر بابا رو تو آغوش می گیره /رگای حنجرو اونقدر می بوسه /میفته از نفس آخر می میره

بی آشنا مانده غریبی بین خلقت /دیگر نمی آید صدای پای غربت /چندی ست مانده سفره ها بی نان و خرما /دیگر ندارد کوفه شبگرد محبت /بعد از تو باید سر کند با خاک غم ها /آن سر که بر دامان مهرت داشت عادت

کتاب سرگذشت من ببین چطوری بسته شد /آیینه ی مادر تو بابا دیگه شکسته شد /به روش نمیاره ولی از دستم عمه خسته شد /سخته نفس کشیدن تو پنجه های زنجیر /سخته همراهی با این دختر زمین گیر /سخته دختر تو غربت بی بابا میشه تحقیر /ای بابای غریبم، ماه شیب الخضیبم***از دیوارا صدا میاد، از من صدا در نمیاد /راه رفتن ساده دیگه از دخترت بر نمیاد /به موهای دختر تو دیگه گل سر نمیاد /یه شاخه ی شکسته م که زیر پا می افتم /می خندن توی صحرا از ناقه تا می افتم /با درد پهلو هر شب یاد زهرا می افتم /ای بابای غریبم، ماه شیب الخضیبم***شونه مو خسته می کنه سنگینی پیراهنم /به عشق تو سر می کنم با زخمای روی تنم /ببین که بابا مثل تو شهیده ی بی کفنم /ای ماه سر بریده، در خاک و خون تپیده /با دیدن لب تو جون به لب هام رسیده /امشب بگو به من که کی رگ هاتو بریده /ای بابای غریبم، ماه شیب الخضیبم