شب بیست و پنجم ماه رمضان 1400 - محمود کریمی

روضه - ای کاش راهت از شب کوفه جدا شود ختم به خیر این غم بی انتها شود ای کاش نامه های سفیرت به تو رسند یا باد با نوای دلم هم نوا شود مداح خانواده تان هستم آمدم تا خانه خانه بزم حدیث شما شود دم از علی و آل علی آنقدر زنم تا کوچه ها پر از نفس مرتضی شود با هر اذان به اشهدُ ان علی رِسَم تا هر حضور خطبه ای از لافتی شود از معجزات خیبر و از بدر گفته تا شعر و شعورشان همه شیر خدا شود یا از حسن بگویم و از حس یک غریب شاید فضای کوفه کمی غم فضا شود آنقدر از حسین بخوانم که جان دَهَم باشد که یک حسینیه اینجا بنا شود افسوس زین جماعت سنگی بی وفا باور نداشتم که یکی با وفا شود اینجا مدینه است نه کوفه میا مخواه زهرا دوباره عابر این کوچه ها شود اینجا مدینه است نه کوفه بیا بخوان تا باز بزم روضه زهرا به پا شود افتاده ام به یاد تو و روضه خوانی ات از مادری که رفت خودش خون بها شود تا در حضور فاطمه حس کرد زد به سر دلشوره داشت بانی یک ماجرا شود یادش نرفته بود که هر صبح با ادب جبریل میرسید کمی خاک پا شود با التماس گفت به مادر بمان میا تا مانع جسارت یک بی حیا شود در بود و شعله بود و حرامی به پشت آن میخواست با حرارت در آشنا شود فرصت نداد شعله فقط کار خود کند مهلت نداد تا که درِ بسته وا شود زینب صدای فضه به دادم برس شنید کوشید مادر از در و آتش جدا شود آه ای علیِ من به مدینه میا مخواه تکرار داغ های دل مجتبی شود اینجا میا که فاطمه ات جای دوش تو در حلقه فشرده زنجیر جا شود بد جور چشم زجر مرا زجر میدهد ای وای اگر که همسفر بچه ها شود خولی تنور خانه خود گرم میکند شاید که میزبان سری آشنا شود اینجا میا که روی سرت شرط بسته اند روزی رسد که گیسویت از نی رها شود تقصیر نیزه نیست که سر بی تعادل است کافیست نیزه دار کمی جا به جا شود می افتی و به روی زمین غَلت میخوری می افتی و سر تو پر از رد پا شود

روضه - روم به آسمونه چشما روضه خونه کاشکی آقا برگرده روز من سیاهه زینبش تو راهه کوفه پر از نامرده آقا نیا اسیر کوفیا میشی آواره‌ بیابونا میشی خورشید روی نیزه ها میشی دروغ میگه هرکسی میگه طرفدارته بین همه کوفیا حرف علمدارته قطره های بارون ریگای بیابون حال منو میفهمن تو دلم آتیشه باورم نمیشه اینا چقدر بی رحمن آقا نیا که بچه هاتو میکُشن دارن تو کوفه همقسم میشن برا سر تو نقشه میکِشن جایزه معلوم شده برا همه لشکرت برا تموم سرا حتی سر اصغرت اینجا با جسارت با نیت غارت پیر و جوون آمادن شهر بی حیایی وای چه وعده هایی به دختراشون دادن آقا نیا که کینه تو دلاشونه غضب تو چشم بی حیاشونه گوشواره جزو وعده هاشونه بگو به اهل حرم میان به دنبالشون برای گوشواره و برای خلخالشون

مناجات - گفتی که بهت اجازه میدم در بزنی گفتم به دلم باید براش پرپر بزنی گفتی که میای وقتشه بهم سر بزنی روایتا نوشتن میخوای منو ببخشی اونا که مثل من دل شکستنو ببخشی آرامش من بیا و ببین خواهش من این ماه اومده به خاطر بخشایش من آغوش تو بازه برای آرامش من برای بنده بودن برای سر به زیری کجا برم اگر که تو دستمو نگیری اسمی تو دلم نور دل بی تابه منه ماه روی عشق تو این شبا مهتاب منه محبوب خداست اون آقا که ارباب منه شهادتم به عشقش مثه شهادتینه تمومه رستگاری تو روضه‌ حسینه دیوونه منم عاشقی که دلخونه منم آقا تویی و اونی که پریشونه منم مجنونم و اون که پای تو می مونه منم به جز تو کی تو عالم برای من میمونه تو رو میخوام و هر چی که تو بخوای همونه من نوکرتم نوکر تو و خواهرتم من گریه کنه برادر اب اورتم من سینه زنه عطش علی اصغرتم رضایت خدا تو رضایت حسینه دلم همیشه تحت حمایت حسینه ذکر یا حسین چشای منو تر میکنه اسمش ضربان دلو شدیدتر میکنه حال منو عشق همه جوره بهتر میکنه منی که زندگیمو برات کنار گذاشتم نمیدونم چی میشد اگه تو رو نداشتم