شب نوزدهم ماه رمضان 1400 - میثم مطیعی - شب ضربت خوردن امام علی (ع) و شب قدر

مناجات - قلب مرا نرم کرد، دید? بارانی‌ام تر شده سجاده از اشک پشیمانی‌ام از همه دل‌رحم‌تر، از همه نزدیک‌تر هرچه برنجانمت باز نمی‌رانی‌ام از تو چه پنهان پر از حسرت دنیا شدم از تو چه پنهان پر از بی‌سر و سامانی‌ام عمر تباه مرا، بار گناه مرا باز بدان ای رئوف از سر نادانی‌ام بند? شرمنده‌ات عاشق تو بود و هست خواه ببخشایی‌ام، خواه بسوزانی‌ام شاعر : حسین عباسپور

زمزمه - حال و روز من خرابه رحمی کن وقتی اشکم از چشام سرازیره کی مثل تو میشه وقت بخشیدن که دیده رو هم ندیده میگیره یک سال دیگم تو دعوت کردی من رو سیاه اومدم مهمونی ما هکذا الظن بک یا مولای با نا امیدی برمگردونی یا رب من سر افکندم، از تو شرمندم بدترین بندم یا رب زخمیه بالم، من بده حالم مثل اعمالم «یا رب، سیدی العفو» گفتی توو دل شکسته جا داری کاشکی که نگیره هیچ کسی جاتو لذت گناهو بگیر از کامم اما بده لذت مناجاتو وای از قیامت به حال من که خیلی ضعیفه وجودم اینجا کاری نداشتی اگه با بندت این موقع شب نبودم اینجا یا رب من زمین خوردم، آبرو بردم من کم آوردم یا رب میخوام آدم شم، دیگه محکم شم با تو محرم شم «یا رب، سیدی العفو» هیشکی نیس به من بگه تو ویرونه این سر کیه میون این تشته عمو‌جون دیگه بیا تماشا کن بابام از سفر چجوری برگشته هر جا رو دیدم یه زخمی داره بابا بگو چی سرت آوردن خاکستر چی روی موهاته آخه سرت رو کجاها بردن بابا دیدی موهامو، تاول پامو جای زخمامو بابا دیدم ابروتو، زخمای روتو خاک رو موتو شاعر : محمد رسولی

روضه ضربت خوردن امام علی (ع)

زمزمه - آهای اهل کوفه! کی خوابه؟ کی بیدار؟ اذون میگه حیدر، برا آخرین بار چقد دلنشینه، صدای اذونش میلرزونه دلها رو الله اکبر چه خاموشه کوفه، چه تاریکه دنیا بدون صدای مناجات حیدر جهان بی تو آقا یتیمه زمین و زمان بیقراره ببین آسمونم هوای، گریه داره «علی یا علی یا علی جان» به در مونده امشب نگاه یتیما خدایا نظر کن، به آه یتیما چه تلخه که زینب، تو این شهر غربت غبار یتیمی رو چهره ش بشینه چه سنگینه داغی، که از این جدایی نصیب دل تنگ ام البنینه سحر بود و شق القمر شد علی رهسپار سفر شد غم غربت آل زهرا، تازه تر شد «علی یا علی یا علی جان» شاعر : محمد مهدی سیار

زمینه - به مسجد می رود امیرالمؤمنین اقامه می شود نماز آخرین به دنبالش همه تقلا می کنند در و دیوار از او تمنا می کنند خدا بی تاب یار، ملائک بی قرار، علی چشم انتظار (علی جانم علی) پر از عطر خداست، نماز پرپرش قیامت می کند، قیام آخرش به شمشیر نفاق، دو تا شد فرق یار شبیه فاطمه، علی شد رستگار به درگاه خدا، شده حاجت روا، علیِّ مرتضی (علی جانم علی) در آن محراب سرخ، نشسته نیمه جان امام اول زمین و آسمان شکسته قامت، امام مجتبی که دارد اقتدا، به آن فرق دو تا پس از شیر خدا، شود محشر به پا، امان از کربلا (علی جانم علی) سحرگاه سفر، با پا شد همهمه دل حیدر گرفت، هوای فاطمه بس است ای کوفیان، دل زینب شکست فدا شد مرتضی، وفا داری بس است مرو ای شاه دین، امام المتقین، امیرالمؤمنین (علی جانم علی) شاعر : میلاد عرفان پور

زمینه - حیدر کرار، همسر زهرا راهی مسجد، شد سحر تنها چرا خدا تموم عالم دل‌نگرونه؟ امون از این کوفه که شهر عاشق‌کشونه امون از این کوفیا مرغابیا به دست و پاش افتادن اینجوری پای مولاشون وایسادن آرزوشون بود همه جون می‌دادن یا حیدر، یا حیدر کاش قدر غمی که تو مرغابیا بود یه ذره تو مردم کوفه وفا بود «فدای غمای تو یاعلی مولا گریه ی شبای تو یاعلی مولا» شب ضربت شد، شب غربت شد ما یتیم ... اما، آقا راحت شد به خون تپید ستاره‌ای که نور خدا بود شبای تار چشم‌ و چراغ بیچاره‌ها بود یتیم شدن عاشقا پشت در خونه ی مولا غوغاست یه عالمه یتیم گریون اینجاست کی بعد مولا برا اینها باباست؟ واویلا، واویلا گریه کنید آی عاشقای قدیمی دوباره رسیده شبای یتیمی «فدای غمای تو یاعلی مولا گریه ی شبای تو یاعلی مولا» شبامون یلداست، چشامون دریاست قاب عکس تو، هنوزم اینجاست شهادتت زلزله ی آخرالزمون شد نبودنت داغ دل هر پیر و جوون شد هنوز دلا مبتلاست تقاصتو می‌گیرم از اون ظالم به یادتم شبای جمعه دائم یتیماتو‌ رها نکن حاج قاسم ای سردار، ای سردار روشنه دلم به جواب سلامت یه روزی میای تو رکاب امامت «عجل بظهورک یا اباصالح عجل بظهورک یا اباصالح» شاعر : حسن صنوبری