ولادت امام حسن مجتبی (ع)، حسین طاهری و احمد واعظی

حسن رسیده حُسن را به دلبران نشان دهد /کریم آمده به سفره ی فقیر نان دهد /فرشته می رسد که گاهواره را تکان دهد /نبی نشسته تا به گوش این پسر اذان دهد /بدون نام مرتضی اذان سرود باطلی ست /اذان مصطفی فقط ترانه ی علی علی ست /تو اولین امام زاده ای، بزرگ زاده ای /تو بر فراز قله ی کرامت ایستاده ای /سر مسیر هر گدا خودت کنار جاده ای /حواله ی دل مرا به این و آن نداده ای /چه عزتی، چه نعمتی، بدون هیچ منتی /تو باب فیض و رحمتی، تو صاحب سخاوتی /به خود ندیده هیچ عابدی تعبد تو را /مسیر مکه عاشق است این تردد تو را /شب تولد تو خواستم فقط خود تو را /خدا گرفته میهمانی تولد تو را /به عهده ی خود خداست کل کار و بارها /و سی شبانه روز دعوتند روزه دارها /به ناز در دل عجم نشستی ای شه عرب /کریم هستی و به نام تو می آید این لقب /به ما رسیده از شما بدون خواهش و طلب /به یک اشاره ات درخت خشک می دهد رطب /به خشکسالی دل کویر هم نگاه کن /من خراب را به یک اشاره روبراه کن /تو نسل کوثری به کوری دو چشم ابتران /شدند خاک پای تو چه سروران، چه نوکران /نمانده با جمال تو دلی برای دلبران /چه قاسطین، چه ناکثین، چه مارقین، چه دیگران /نمی شوند تا ابد حریف ضرب دست تو /گرفته زهر چشم از این قبیله ناز شست تو /گرفته چشم مستت از شراب کسب و کار را /ز خواب خوب مستی اش پرانده هر خمار را /نگاه کردن تو کرده کار ذوالفقار را /زمین زد این نگاه کردنت شتر سوار را /تو بچه شیری و شتر سوار در مقابلت /شکست خورده از شکوه و شوکت و شمایلت /

به قول مسلمین حسن، به قول عبریان شبر /به جز خدا نداشتی هراسی از بنی بشر /به مهر یا به قهر تو مثل شده است خیر و شر /عقب نرفته ای در اوج لحظه های پر خطر /قیام اگر نکرده ای چه آتشین نشسته ای /مدبرانه و برای حفظ دین نشسته ای /تو و حسین معنی حقیقی برادرید /تو و برادرت بزرگ خاندان حیدرید /امیدهای مرتضی، عزیزهای مادرید /دلاورید و دلبرید و سرورید و صفدرید /به من که نوکر تو ام ثواب می دهد حسین /صدا که می زنم حسن، جواب می دهد حسین /به زور دلبری نصیب دلبران نمی شود /لقب به سادگی نصیب این و آن نمی شود /به جز علی کسی امیر مومنان نمی شود /پس از علی به جز حسن امیرمان نمی شود /خلافت خدا فقط رسد به نسل مرتضی /معاویه کجا و دلبری چنان حسن کجا /قلندرانه "یا حسن حسن" کنیم و بعد از آن /لباس سبز نوکری به تن کنیم و بعد از آن /به شوق ترک خانه و وطن کنیم و بعد از آن /عَلم به دست با شعار یا امیر مومنین /مدینه ای درست می کنیم بیا و ببین /گسیل می کنیم قطره قطره های رود را /و غرق می کنیم نسل باطل ثمود را /به خاک می زنیم پادشاهی سعود را /و سر به نیست می کنیم دولت یهود را /تمام می کنیم کار ناتمام مانده را /به قدس می بریم بیرق به شام مانده را

گره کور اگه به کار تو خورده /اگه صبرت رو گرفتاری سر آورده /بگو حسن، بگو حسن /بیخودی این در و اون در نزنی هیچ وقت /اتفاقا بیا تو همین روزای سخت /بگو حسن، بگو حسن /ثانیه ها هماهنگ به ساعت حسن شد /وجودمون سراسر پُر محبت حسن شد /بیا و ذوق توی چشم مولا رو ببین /لبخند رو لب حضرت زهرا رو ببین /این آقازاده اومده بریز بپاش کنه /برو تو صف وایسا صف گداها رو ببین /حسن اومده الحمدلله***سفره ای که می اندازه فرشته ها چیدن /برا اینکه دعوتت کنن تو رو حتما /بگو حسن، بگو حسن /کافی گدا بیاد کمش نمیذاره /قربونش برم چقدر دست بده داره /بگو حسن، بگو حسن /حاجتتو می گیری حتی بدون خواهش /تاریخو هر چی گشتم کریم نبود رو دستش /همین که می تونی بگی "حسن" یه نعمته /حالا که خوشبختی در قلب تو رو زده /دنیا و آخرت می خوای، کریم اهل بیت /دلت رو دست هیچ کسی به جز حسن نده /حسن اومده الحمدلله

ای جانم به سفره کرامتت، ای جانم به این همه عنایتت /چشم تو چشمه ی محبته، با تو بودن آقا سعادته /دستمو بگیر تو این شبایی که بی کسم /یه صدایی بهم میگه یه روز به وصل تو می رسم /حسن دنیای من، رویای من /حسن جونم فدات آقای من***مستم کن خراب جامتم حسن، تو شاهی منم غلامتم حسن /یه جوری عاشقت شدم آقا همیشه تو رو می زنم صدا /سفره داری و برو بیا توی خونه ته /نه فقط زمینیا تموم خلقت دیوونه ته /حسن حیرونتم، مجنونتم /حسن تا قیامتم مدیونتم /حسن دنیای من، رویای من /حسن جونم فدات آقای من

بحر رحمت را یکدانه گُهر پیدا شد /نخل عصمت را پاکیزه ثمر پیدا شد /مژده یاران که شب نیمه ی ماه رمضان /قرص خورشید به هنگام سحر پیدا شد /عاشقان قدر بدانید که پیش از شب قدر /بیت قرآن را قرآن دگر پیدا شد /امشب از اهل سماوات ندایی برخاست /که در آغوش زمین قرص قمر پیدا شد /دامن ماه خدا، چشم پیمبر روشن /علی و فاطمه را نور بصر پیدا شد /دامن فاطمه شد سبز به میلاد حسن /صلوات همه بر حُسن خداداد حَسن /رمضان قدر بدان ماه تمامت آمد /رحمت واسعه در سفره ی عامت آمد /چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی /آن شب قدر که خورشید به بامت آمد /مه رحمت، مه توبه، مه غفران، مه نور /که ز هر اختر تابنده، سلامت آمد /بانگ تکبیر برآور که خدا چهره گشود /سرِ تسلیم فرود آر، امامت آمد /روزه دار اَر ندهی دل به تولاّی حسن /باخبر باش که این روزه حرامت آمد /خوش ترین ذکر در این ماه، ثنای حسن ست /مُهر این روزه ی سی روزه ولای حسن ست

امام حسن باغ یاسمن، عشق دل من، خاک درتم / امام حسن آقای منی، مولای منی، من نوکرتم /من نوکرتم خوب من اگه خوب یا بدم /من نوکرتم دست خالی اینجا اومدم /من نوکرتم تو رو به مادرت نکن ردم /عشق من، عشق یعنی عشق تو، عشق رب العالمین /عشق یعنی عشق تو،عشق محمد امین /عشق یعنی عشق تو، عشق امیر مومنین /ذکر زبانم حسن جانم، حسن جانم، روح و روانم حسن جانم /آرام جانم حسن جانم،‌ حسن جانم،‌ حسن جانم /امام حسن ای نور ازل، سردار جمل،‌ مست جامتم /امام حسن تو عظیمی و تو کریمی و من غلامتم

جان به قربان حسن، روی خندان حسن /یه روز ان شاءالله می شینی زیر ایوان حسن /نیمه ی ماه، ‌ماه آمد، کریم آل الله آمد /نگاش کنید، سوا کنید که حضرت وجه الله آمد /جان حسن، جانان حسن،‌ دین حسن، ایمان حسن /یا حسن،‌ یا حسن،‌ یا حسن، یا حسن،‌ آقا حسن***نور پاکش لم یزل،‌ مرد میدان جمل /شور او شهد مصفا،‌ عشق او احلی من عسل /یه روزی میشی عازم بقیع، با چوب پر خادم بقیع /وارد میشی تو حرمش از "باب القاسم" بقیع /جان حسن، جانان حسن،‌ دین حسن، ایمان حسن /یا حسن،‌ یا حسن،‌ یا حسن، یا حسن،‌ آقا حسن***ای امام عالمین،‌ عین نور و نور عین /لولو قرآن تویی و حضرت مرجان حسین /یا حسن،‌ حسن یا حسین /ای همه ی دلداری من،‌ به خواب و بیداری من /ذکر شریف "یا حسن" شد رطب افطاری من /یا حسن،‌ حسن یا حسین