ولادت حضرت معصومه (س) مهدی میرداماد، سال 1398

ای درّ یم عصمت یا حضرت معصومه/ای فاطمه ی عترت یا حضرت معصومه/ای خاک رهت جنّت یا حضرت معصومه/ای سایه ی تو عفّت یا حضرت معصومه/قم از تو یم رحمت یا حضرت معصومه/محتاج دمت حکمت یا حضرت معصومه/تو در حرم موسی انسیّه ی حورایی/انسیّه ی حورایی محبوبه ی یکتایی/محبوبه ی یکتایی ممدوحه ی طاهایی/ممدوحه ی طاهایی ریحانه ی بابایی/ریحانه ی بابایی آیینه ی زهرایی/در صورت و در سیرت یا حضرت معصومه/تنها نه محیط قم ، ایران به تو می نازد/عصمت به تو می نازد، ایمان به تو می نازد/عترت به تو می نازد ، قرآن به تو می نازد/تفسیر و اصول و دین ، عرفان به تو می نازد/جنّ و ملک و حور و انسان به تو می نازد/بانوی همه خلقت یا حضرت معصومه/ای کعبه ی اهل دل ایوان طلای تو/ای سرمه ی حورالعین خاک کف پای تو/قم نه همه ی عالم مرهون عطای تو/گردد در جنت باز از صحن و سرای تو/یک بذل تو صد جنت یا حضرت معصومه

موسی که دید حال و هوایت، دادت به دست‌های رضایت/اشکی نشست گوشه‌ی چشمش، تا فاطمه زدند صدایت/از جنس آسمانی و نوری، از چشم باز پنجره دوری/بین برادران غیوری، خورشید هم ندیده ردایت/رنج سفر برای تو آسان، شب از قبیله‌ی تو هراسان/شد قبله‌ی دل تو خراسان، ای عطر دوست قبله نمایت/من تشنه‌ای رسیده به دریا، با آرزوی دیدن زهرا/دربان! بگو ملیکه‌ی قم را از راه آمده‌ست گدایت/کنج ضریح سر بگذارد، بال و پری اگر چه ندارد/دل را به دست تو بسپارد، تا پر دهی به سمت خدایت/لبخند شهر تو نمکین است، قم قلب مهربان زمین است/ما هر چه داشتیم همین است: جان‌های ما، کریمه فدایت/ای دختر یگانه‌ی مادر! ای جویباری از دل کوثر/مثل علی نیامده دیگر، کو همسری به شأن سرایت/می‌بارد از ضریح تو رحمت، از آسمان اسم تو عصمت/از اشفعی لنای تو جنت، وا شد به‌ روی ما، به دعایت

بانو شب میلاد تو انگار/صحن حرم آیینه بندان بود/حال قشنگی داشت گلدسته/لبریز از آیات قرآن بود/یادم می آید مادرم می گفت/حوض حرم دریاست ساحل باش/اینجا که می آیی به رسم عشق/پا تا به سر سر تا به پا دل باش/اینجا همه مانند آهویند/ضامن شدن ارثیثت می دانند/چشمان مردم غرق امید است/وقتی زیارت نامه می خوانند/هر بار در صحن تو مشهد را/از راه خیلی دور می بینم/شب هم که باشد شهر را سرشار/از نور بیت النور می بینم/گم می شود تنهاییم در شهر/وقتی که باشم با تو رو در رو/هر بار در ایوان آیینه/می بینی ام می بینمت بانو/دلهای ما را مرقدت در قم/راهی به سوی مشهد و ری کرد/آری برای درک خوشبختی/باید ارم را تا حرم طی کرد

صد البته که قلب عاشقا زده پر و هوایی قمه/صد البته که عیدیمون دیگه تو دستای امام هشتمه/گدا من و شما کریمه ای سجیه شما سخاوت/صدای قدمات داره میگه اغاز دهه نور و کرامت/یا بنت الهدی یا اخت الرضا/بی بی جانم نفس نفس شما را می خوانم/ورودی حرم من دربانم برادر شما شد سلطانم/یا بنت الهدی یا اخت الرضا

من یار ندارم دلدار ندارم/جز با علی و آل علی کار ندارم/از پنجره فولاد تا صحن گوهرشاد/دل میزنه فریاد با آل علی هر که درافتاد ور افتاد/علی علی علی علی مولا/در حال نشاط و غم علی می گویم/یک عمر علی گفتم و انشاالله تا آخر عمر هم علی می گویم

منم و هوای تو/هوای نفس زدن تو کربلا/منم و هوای تو/هوای حروله بین زائرا/منو از خودم بگیر/خودتو ازم نگیر به خدا بدجوری آقا به تو وابسته شدم/به دلم جلا بده/ باز یک کربلا بده به خدا من از همه غیر خودت خسته شدم/از غم دوری تو غم محجوری تو مثل یک شیشه سنگ خورده بشکسته شدم/همه چیم حرم حرم حرم حرم زندگیم حرم حرم حرم/ می بریم حرم حرم حرم