شب شانزدهم ماه رمضان 1400 - محمود کریمی

نجوا با امام زمان (عج) - شکسته شد دلم از دست روزگار آقا به خشکسالی دنیایِ ما ببار آقا بیا قدم بروی چشم های من بگذار بیا که با تو زمستان شود بهار آقا بدون دیدن روی تو زندگی کردن گرفته از دل بی تاب من قرار آقا بیا که کعبه به راه تو سخت منتظر است بیا که منتظرت مانده ذوالفقار آقا همیشه حال مرا بغض و گریه میپرسد شده است قصه‌ دل بی تو گریه دار آقا همیشه ارزش هر چیز علتی دارد گرفته عاشق تو از تو اعتبار آقا خوشا به حال کسی که کنار تو باشد خوشا به حال علی ابن مهزیار آقا

روضه - السلام ای ثمر عمر پیمبر زهرا داده طه لقبت حضرت مادر زهرا کفو و همتای علی فاتح خیبر زهرا به ائمه شده ای حجت اکبر زهرا التماسیم و به الطاف شما محتاجیم با همان دست دعا کن به خدا محتاجیم وقت آن است که از خاک تو زر جمع کنیم چادرت را بتکانی و قمر جمع کنیم باید از بین کلام تو نظر جمع کنیم باز هم خطبه بخوانی و گوهر جمع کنیم آن کسانی که به آیین خدا محتاجند به بیانات تو در دین خدا محتاجند بگو از راه خدایی که فراموش شده بگو از راهنمایی که فراموش شده از رسول دو سرایی که فراموش شده بگو از حق ولایی که فراموش شده پهلویت گر چه شکسته است ولی حرف بزن باز هم فاطمه از حق علی حرف بزن تو همان جمع فضایل تو همان جمع صفات تو همان جلوه توحید و همان جلوه ذات احتجاجات تو لبریز دلیل و آیات راه بیراهه شود دم نزنی تو هیهات بگو این فتنه با رایت اسلام از چیست بی تفاوت شدن امت اسلام از چیست با ولای تو نوشتند نجات ما را با تو امروز نداریم غم فردا را پس نگیر از لب ما خواهش یا زهرا را انقلاب تو گرفته است همه دنیا را امت واحده محتاج تو و یاری توست شور بیداری اسلام ز بیداری توست از تو ما یاد گرفتیم که رحمت باشیم اهل بنده شدن و اهل عبادت باشیم در خوشی های زمان یاد قیامت باشیم همه جا گوش به فرمان ولایت باشیم چیست فرمان ولایت همه با هم بودن همه در دایره فاطمه باهم بودن ای به زخم رخ و پهلوی تو اکرام و سلام ای که خون پسرت گشته قوام اسلام از علی و غم او تو سخن آغاز نما سفره درد غریبانه خود باز نما غم علی غصه علی ناله علی آه علی نور الله علی شمس علی ماه علی اول و آخر معراج علی راه علی پهلویم داد شهادت ولی الله علی خوشترین درد علی خسته ترین مرد علی به زمین خوردن من نیز صدا کرد علی چند وقتی است سرم روی تنم می افتد دست من نیست که گاهی بدنم می افتد نقش لاله به روی پیرهنم می افتد دست من کار کند مطمئنم می افتد من چگونه بپرم بال و پرم سوخته است به خدا بیشتر از تو جگرم می افتد من ز تب کردن و بیمار شدن خسته شدم بر سر خادمه سربار شدن خسته شدم با تن سوخته تب دار شدن خسته شدم من از این دست به دیوار شدن خسته شدم شانه از دست من افتاد دل زینب سوخت چشم من بر حسن افتاد دل زینب سوختشاعر : علی اکبر لطیفیان