وفات حضرت خدیجه (س)، محمدرضا طاهری و محسن طاهری

نوشته اند دلم را برای خون جگری/ بدون گریه زمانه نمی شود سپری/ نیازمندِ تکامل، به گریه محتاج است/ درخت آب ندیده نمی دهد ثمری/دو فیض، توشه ی راه سلوک عاشق هست/ توسل سحری و عنایت سحری/ به هر دری که زدم باز پشت در ماندم/ بس است در زدن من، بس است در به دری/ برای بنده خریدن بیا سر بازار/ چه خوب می شود این مرتبه مرا بخری/ بدون تو چه بلاها که بر سرم آمد/ چه حاجت است به گفتن، خودت که با خبری/ همیشه خیر قنوت تو می رسد به همه/ اگرچه نام مرا در نوافلت نبری/ خودت برای ظهورت دعا کن و برگرد/ دعای من به خودم هم نمی کند اثری/ یگانه منتقم خون کربلا برگرد/ قسم به عمه ی مظلومه ات بیا برگرد

بالاتر از بالایی و بالا نشینی /هر چند با ما خاکیان روی زمینی /شایسته وصف زبان کردگاری /نه درخور توصیف های اینچنینی /ده روز آغاز مرا حُسن ختامی /یعنی دعای هر شبم را آمینی /انگشتر پیروزی دین خدا را /تو با بهای جان و اموالت نگینی /طرد تو از سمت قریشی های مکه /باعث نشد یک لحظه هم از پا بشینی /نام تو از لب های پیغمبر نیفتاد /در هر کجا همراه ختم المرسلینی /مثل فدک نام تو را هم غصب کردند /تو بهترین مصداق اُم المومنینی /حالا ببین نسل تو دنیا را گرفته /با این حساب اول شما اُم البنینی /این روزهای آخر عمر خودت را /هر روز با یک غصه تازه قرینی /رخساره ی تو رنگ رفتن را گرفته /احساس تلخ لحظه های واپسینی /در چشم هایت اشک حرفِ درد دارد /انگار از یک قصه ی دیگر غمینی /دلواپس ایام تلخ روزگارِ /بعد از فراق رحمة للعالمینی /دلواپس یک سینه ی بی تاب هستی /دلواپس یک میخ داغ و آتشینی /رفتی که زهرا دخترت را در هجوم /چهل مرد نامرد و فشار در نبینی /ای کاش بودی تا در آغوشش بگیری /وقتی که آن جا گفت "یا فضة خُذینی" /از همسرت جای کفن پیراهنش را /می خواستی اما چرا با شرمگینی

گرفته حال دلم در هوای مادر زهرا /دو دیده ام شده باران برای مادر زهرا /هر آنچه دختر پاک و هر آنچه مادر خوب است /فدای مادر زینب، فدای مادر زهرا /کریمه ی قم و حتی کریم شهر مدینه /کرم کنند به عالم به جای مادر زهرا /اگر غلام حسینم، اگر که مست اباالفضل /نوشته اند مرا در دعای مادر زهرا /قسم به چادر خاکی که من پناه ندارم /به جز عبای پیمبر، ردای مادر زهرا /اگر سر نوه اش را کنار دجله بریدند /میان دشت بپیچد صدای مادر زهرا