شب یازدهم ماه رمضان 1400 - شام وفات حضرت خدیجه (س) - میثم مطیعی

نجوا با امام زمان (عج) - دلمرده ایم و یاد تو جان می دهد به ما قلبیم و بودنت ضربان می دهد به ما ماه خدا دو مرتبه بی ماه روی تو دارد بشارت رمضان می دهد به ما برگرد ! ای که لحظه ی افطار ، عاقبت یک روز دست های تو نان می دهد به ما روزی سه بار غرق غریبی و بی کسی ست حسی که بی تو وقت اذان می دهد به ما این ماه ، فرصتی ست که باز عاشقت شویم ماه خدا دوباره زمان می دهد به ما ما میهمان جد تو هستیم ، جان حسین نامی که اشک های روان می دهد به ما حالا که سفره ، سفره ی عشق است پس خدا هرچه بخواهد این دلمان می دهد به ما بی شک حواله ی همه امسال کربلاست مزدی که آخر رمضان می دهد به ما شاعر : محمد بیابانی

روضه - از درد غربت داشت کوثر گریه میکرد زهرا به روی قبر مادر گریه میکرد خاک مزار مادرش را میگرفت و با دست خود میریخت بر سر گریه میکرد یاد گذشته یاد آینده برای این مادر و دختر، پیمبر گریه میکرد گرم تماشای عزاداری آنها یک گوشه ای آرام حیدر گریه میکرد تکرار شد این قِصه اما در دل شب این بار زینب زار و مضطر گریه میکرد بر روی قبر مخفی مادر به یاد آن شعله ها و یاس پرپر گریه میکرد وقتی که خون تازه از مسمار میریخت انگار بر حال علی در گریه میکرد دست خدا را دست بسته میکشیدند زهرا به مظلومی شوهر گریه میکرد صیادها با تازیانه حمله کردند کوچه قفس بود و کبوتر گریه میکرد یک روز هم زینب به زیر تازیانه در قتلگه پیش برادر گریه میکرد وقتی که طفلان بین آتش میدویدند بر نیزه چشم آب آور گریه میکرد شاعر : علی صالحی

زمزمه و روضه - نرو ای یار دیگه نگات نگاه آخره انگار دم غروب دیدم با چشمای خون بار عزیز من با گریه می‌کنی افطار بمون بانو نجیب خونوادمون بمون بانو غمامو از نگام بخون بمون بانو چشام شده یه کاسه خون بمون بانو تو هر چی که داشتی فدا کردی ای بانوی فداکارم تا آخر عمرم عزیز من داغ تو رو به دل دارم «ای بانوی فداکارم» نگاه کردی چه آتیشی توی دلم به پا کردی برا یه خواهشت ازم حیا کردی بگو چرا فاطمه رو صدا کردی بگو بانو شد اشک چشمای تو آبرو بانو دیگه شکسته بغض این گلو بانو بگو چیه این تنها آرزو بانو ازم عبا خواستی دم آخر تا کفنت باشه اما برای اون تشنه بخون روضه که می‌افته روی خاکا «یا ثارالله وابن ثاره»? بخون روضه برا شهید بی کفن بخون روضه یه کم برا حسین من بخون روضه دل منو آتیش بزن بخون روضه شهید می‌شه توو خیمه‌هاش سوز عطش شدید می‌شه حتی فراتم دیگه ناامید می‌شه یه روزه موی خواهرش سفید می‌شه توو قتلگاه حال دعا داره یا ثارالله و ابن ثاره فشارِ رو سینه ش نمی ذاره یا ثارالله و ابن ثاره «یا ثارالله وابن ثاره» نذار دیر شه نذار گناها سمت من سرازیر شه نذار که گریه‌هام بدون تأثیر شه نذار که نوکرت توی گناه پیر شه گرفتارم آخه مگه به غیر تو کیو دارم به کشتی نجات تو امیدوارم حسین همه جوره بهت بدهکارم تویی امید عبد بیچاره یا ثارالله و ابن ثاره شنیدم این اشکا اثر داره یا ثارالله و ابن ثاره «یا ثارالله وابن ثاره» شاعر : محمدرضا رضایی