شب یازدهم ماه رمضان 1400 - محمود کریمی

مناجات - چشمام گریون چشمام چشمه نه چشمه‌ بعد برف و بارون چشمام چشمه نه چشمه‌ خشک تو بیابون چشمام ابری ابری که میخواد بباره میلش به زمینه قطره بشه رو گلای قالی همین حرم بشینه چشمام ابری ابری که غبار و گرد و خاک از گنامه چشمامو گرفته مانع دیدن مانع سر رامه چشمامو گناه بسته و این شبا دیگه دعا عصامه تا نورو ببینم نوری که جمال خورشید آقامه دستام خیلی بی تابه تو حسرت وصالی دستام خالی مثل شاخه‌ تازه نهالی دستام بالاس تا کبوترای اشکمو پر بده بالا تا که برسونه التماس اشکامو به عرش اعلا دستام بالاس بالا به امید این‌که باز منو ببینی سر راهت باز ترحمی کنی به حال این گدای رو سیاهت دستمو دوباره بگیری مثل همیشه ای دار و ندارم به فدای روی ماهت قلبم تاره قلبم هیچ عذری برای روسیاهیاش نداره قلبم اما اگه بی قراره بی قراره یاره قلبم امشب بی قراره با شنیدن قصه‌ هجرون میکوبه تو سینه با حرارت آتیش روضه‌ شام غریبون قلبم امشب مولاشو قسم میده به حق اشک زینب به ناله‌ زینبو به اون ‌لحظه که سرنگون شد عشق حق از آسمون مرکب به حقیقت نورانی سرای روی عرش نیزه کاری کن حسینی زنده باشم و حسینی بمیرم یارب و یارب

مدح - منم زینب که معنای وفایم منم که فانی راه بقایم منم یک زن ولی در اوج غیرت امیر فاتح کرب و بلایم به زهرایی شبیه مادرم من به مولایی بسان حیدرم من حسینم رفت اما دین به جا ماند به تنهایی امیر لشکرم من کلید گنج اسرار حسینم چو عباسم علمدار حسینم حسینم گر به مقتل آرمیده من امشب چشمِ بیدار حسینم اگر چه زیر بار غم خمیدم و گر جام بلا را سر کشیدم اگر چه جسم بی سر دیدم اما به غیر از عشق و زیبایی ندیدم همین امروز دیدم دلبرم رفت یگانه سایه روی سرم رفت فرات و اشک خیمه موج میزد لب تشنه حسینم از حرم رفت به مقتل دیده های دخترش بود که تیغ دشنه روی حنجرش بود تمام لحظه های سر بریدن سرش بر روی پای مادرش بود زبانِ گفتنم آتش گرفته ز کعب نی تنم آتش گرفته حرم میسوخت طفلی داد میزد که بابا دامنم آتش گرفته غم تو آتشی بر جان ما زد یکی آتش به جان خیمه ها زد یکی انگشت و هم انگشترت برد یکی رأس تو را بر نیزه ها زد تو رفتی و میان خیمه ماندیم تیمم کرده و چادر تکاندیم نشسته خسته با دستان بسته همه با هم نماز صبر خواندیم غم تو آتشی بر جان ما زد یکی آتش به جان خیمه ها زد یکی انگشت و هم انگشترت برد یکی رأس تو را بر نیزه ها زد

روضه - تشنه رفتن برا تو مرثیه خوندن برا من برنگشتن برا تو تو خیمه موندن برا من پر پرواز برا تو پرهای بسته برا من خسته رفتن برا تو این همه خسته برا من غم امت برا تو حفظ امامت برا من دست بیعت برا تو خط ولایت برا من قمرامون برا تو این همه اختر برا من پسرهامون برا تو این همه دختر برا من غم زینب برا تو تموم غم ها برا من علی اکبر برا تو ناله لیلا برا من اینجا موندن برا تو تا کوفه رفتن برا من خواب راحت برا تو گریه براتون برا من نیزه خوردن برا تو رو نی سراتون برا من علی اصغر برا تو رباب مضطر برا من لب خنجر برا تو بوسه به حنجر برا من سنگ اینجا برا تو سنگ های کوفه برا من زخم غارت برا تو زخم جسارت برا من پاره پیرهن برا تو رنج اسارت برا من گوش پاره برا من گریه و ناله برا من روی نیلی برا من طفل سه ساله برا من پیاده رفتن برا من طفل خیالی برا من دنبال نیزه برا من گهواره خالی برا من

روضه - ببین دل زار زینب نگاه و اسرار زینب تو راهی از خیمه شدی و من از قفا مرو کجا امیر و سالار زینب سایه ی روی سرم چه کنم با آتیش جیگرم چه کنم یه زن تنها با حرم چه کنم به من خسته ی غم زده رحمی به دل جون به لب اومده رحمی نرو نرو یه نگاه به حرم کن به حرم رحمی دم غروب خورشیده چه بوی سیبی پیچیده وصیت مادرمونه که زینبت داری میری زیر گلوت و بوسیده چقده زخمی شده بدنت جونی نمونده دیگه به تنت زینب و کشته کهنه پیروهنت تو دل من غم عالمه رحمی دور و بر ما نامحرمه رحمی تو رو به چادر خاکیه زهرا مادرم رحمی ببین که پاهام لرزونه ببین که دستام بی جونه بیا بریم خیمه ببینیم داره تو خواب با ترس و لرز رقیه روضه می خونه بزا بخوابه شاید نبینه که تن تو بروی زمینه یکی با خنجر رو سینت میشینه به مادر دم گهواره رحمی به گوشای پر گوشواره رحمی میزنه حرمله خنده به اشکام نداره رحمی دلم آتیش به پرم زده رحمی خزون آتیش به حرم زده رحمی حرم آتیش به دلم زده رحمی به حرم رحمی