شب هفتم ماه رمضان 1400_محمود کریمی

مناجات - تشنه به جز کرانه‌ دریا کجا رود بنده بغیر خانه‌ مولا کجا رود رانده شده است از همه جا بینوا شده یا رب بگو که عبد تو حالا کجا رود در را به روی این دل غم دیده باز کن باید صدای ناله‌ من تا کجا رود جز درگه تو پای ارادت کجا نهم جز دامن تو دست تمنا کجا رود باید قدم گرفت پی رد پای دوست مجنون سوال کرد که لیلا کجا رود خلوت نشین دردم و شب زنده دار اشک دل جز حرم به نیت احیا کجا رود آقای طوس گفته فقط گریه بر حسین جز کربلا بگو که دل ما کجا رود ای خفته خوش به بستر خون‌ دیده باز کن بی تو بگو که زینب کبری کجا رود جا مانده است کودک او پشت خیمه ها حالا رباب با غم لا لا کجا رود

روضه - چقدر بی خبر و بی هوا زدی نامرد چه کرده بود مگر با شما زدی نامرد همین که تیر رها شد علی به خود پیچید صدای تیر در آمد چرا زدی نا مرد نوشته اند که حتی سپاه هم جا خورد صدا زدند چرا بچه را زدی نا مرد پدر خمید و پسر رفت و مادرش افتاد سه شعبه را تو مگر چند جا زدی نا مرد حسین دور خودش بین دشت می چرخید چگونه خنده بر این ماجرا زدی نا مرد بگو که این سر کوچک چقدر می ارزد که پشت خیمه روی نیزه ها زدی نا مرد رباب را چقدر با همان کمان از عمد میان کوفه و کرب و بلا زدی نا مرد

مناجات - دوباره برگشتم من با این روسیاهى با چشم تر میگردم دنبال نگاهى تو این دل شب تا صبح میخونم الهى منه بى تابو دوباره میبخشى یا نه دلم رو با یک اشاره میبخشى یا نه دلم شاید که رها بشه شاید شاید حبیب خدا بشه شاید تمومه دردا دوا بشه شاید همیشه وقتى درد و غصه بى حسابه به خاطر اعمالم حال دل خرابه دواى دردام اسم شیش ماهه ربابه خدایا بین مناجات صدام کن امشب به حق باب الحوائج نگام کن امشب شاید رها بشم از عذاب شاید به حق آل ابوتراب شاید به حرمت پسر رباب شاید شراره‌‌ بی آبی سوزونده لباتو کویر تشنه کرده دریای نگاتو رو دست بابا از دور میبینی فُراتو میبینی از دور تو نخلا عموتو یا نه ببینم عمه پوشونده گلوتو یا نه بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید سیراب بشی و بری به خواب شاید تو مرد میدونی من قدرت رو میدونم میخوای با بابا باشی ای دردت به جونم واست تو راه میدون لالایی میخونم میدونی کارو به آخر رسوندی یا نه میدونی تنها برا من تو موندی یا نه بریم به خاطر هر دومون شاید به رحم بیاد دل سنگشون شاید یا ابریشه دل آسمون شاید نخواستی جنگو از تو گهواره ببینی دلت نیومد من رو بیچاره ببینی ربابو سرگردون و آواره ببینی شنیدی آه دل آسمونو یا نه میبینی سمتت گرفتن کمونو یا نه حالا که میزنی دست و پا شاید میخوای بمونی پیش بابا شاید پیشم باشی روی نیزه ها شاید

روضه - روی چشمان نسیم راه دارد می رود اصل صراط المستقیم آه تنها مانده است سوره ای شش آیه در دستان قرآن کریم باز شد دست حسین سیب سرخی رفت در آغوش جنات نعیم حرمله آمد رباب فاستعذ بالله خواند از شر شیطان رجیم کودک است و کوچک است از بیان مقتل او کاش می شد بگذریم گریه کن های حسین روضه شد آغاز بسم الله الرحمن الرحیم تیر را بیرون کشید تیر نه اصلا سه تا شمشمیر را بیرون کشید اولش سر را گرفت بعد از آن بابا به سرعت زیر حنجر را گرفت جاذبه برعکس شد آسمان آمد زمین و خون اصغر را گرفت از تنش چیزی نماند تیر در یک لحظه با هم روح و پیکر را گرفت با سه شعبه همزمان جان اصغر جان بابا جان مادر را گرفت هر چه میشد گریه کرد حرمله خندید اما تیر با خود گریه کرد همزمان برخورد کرد تیر هم با حنجر و هم با کمان برخورد کرد با حساب قاسمش با گلویی تیر بد تر از سنان برخورد کرد کربلا خود کوچه شد تیر هم مانند سیلی ناگهان برخورد کرد وقت تشییع علی دست بابا با سه تکه استخوان برخورد کرد