ولادت امام حسن مجتبی (ع) مهدی میرداماد، سال 1392

شب شبه نوره/مستی ما جوره/سر سفره کریم درد و بلا دوره/شب نیمه ماه ماه خدا در اومد/دود کنید اسفند چشم حسود کوره/سید شبابه کرمش بی حسابه/تفسیر کرامتش هزار تا جلد کتابه/فرشته ها ببینید پسر ابوترابه/همه عالم می دونه مثه زهرا نمونه/از نوک پا تا فرق سر مثه حیدر میمونه/ای دشت یاسمن عشقم امام حسن/امام حسن

خدا پرده را تا ثریا گشود/و راهی برای تماشا گشود/خدا محض دلهای مجنون ما/سر مویی از زلف لیلا گشود/برای ظهور تمامیِ خویش/ز خود جاده‌ای تا به دنیا گشود/به سوی کویری ترین خاکها/خدا دامنی غرق دریا گشود/شبی که پیمبر هم از تاب رفت/چو آئینه‌اش چشم خود را گشود/زمین و زمان را به هم ریخت باز/نقاب از رخش تا که زهرا گشود/علی عرض تبریک حق را شنید/ز لبهای او تا که بابا شنید/زمانی که جای دقایق نبود/افق های خورشید مشرق نبود/زمانی که حتی تمام بهشت/برای حضور تو لایق نبود/جهان بی وجودت عدم در عدم/خدا بی شکوه تو خالق نبود/تو ما را ز خاک خودت ساختی/زمانی که حرف از خلایق نبود/کسی مثل تو در پی ما نگشت/کسی مثل ما بر تو عاشق نبود/قدم زن که چشم همه مست شد/گذر بسته شد کوچه بن بست شد

دست و دلبازترین شاه به دنیا اومده/نیمه ماه خود ماه به دنیا اومده/برای هر کسی که دل دیوونه داره/بهترین یار دلخواه به دنیا اومده/به به از این دلبر/بابا شد علی و زهرا مادر/شهر مدینه شلوغه گل هر خبر حسن/بابا اگر علی باشه میشه گل پسر حسن/مادر اگر زهرا بشه میشه چون قمر حسن

در زیبایی توی دریای حق پیدا شده/یه گل ناز اومده که قبله دلها شده/اومده امام حسن همون که از روز ازل/به همه جوونای اهل بهشت آقا شده/با یه نگاش دل میبره از زمین و آسمون/با قدماش شد به خدا برکت ماه رمضون/ای شیعه تو به جای دعا ذکر یا حسن بگو/یا حسن

یه پسر داره تو عالم شبیه و همتا نداره/اگه اون بیاد زمستون تو دلا فصل بهاره/بیاد تو دنیا به رنگ سبزه پرچم آقا به رنگ سبزه/واسه همینه رو دوش سادات یه شال زیبا به رنگ سبزه/تو دل دنیا به پا شد یه جهان محشر و غوغا/ببینید بهشت و روی دامن عروس زهرا/جنت حق درگیر نگاشه سرمه خورشید خاک پاشه/معنا نداره بهشت اعلا اگه نگاه آقام نباشه