ولادت حضرت علی اکبر (ع)، سید رضا نریمانی

شیعه وقتی که امامش شاد است /روحش از سلسله ها آزاد است /تا که شش گوشه ی دل کرب و بلاست /دل که دل نیست، حسین آباد است /نور تو چشماش نور مهتابه /خیلی شبیه بچگی خود اربابه /از روی ارباب خنده می باره /اسم همه بچه هاش رو علی میذاره /می ریزه رو پای گهوارش بوسه ی همه ملائکه /امشبو بیا بگو حسین بابا شدنت مبارکه /دلبر اومده، شبه پیمبر اومده /حیدر اومده، یا علی اکبر اومده /تویی تویی عشق خدای منجلی یا علی بن حسین بن علی***قوت قلب حضرت باباست /اومده همون جوونی که دلبر لیلاست /شاخه ی عشق شجر طوباست /پسر بزرگ مولامون اباعبدالله /برا شبامون ماه رسید، برا نوکرا شاه رسید /اهالی شهر جار زدند خود علی از راه رسید /ساغر رو ببین، مستی کوثر رو ببین /دنیا به کنار، جمال اکبر رو ببین /تویی تویی عشق خدای منجلی یا علی بن حسین بن علی***آی جوون امشب کم نذاری تو /شب حاجت بیار باهات هر چه داری تو /قسمش می دیم به جون ارباب /عیدی بده امشب به ما ای جوون ارباب /به دلای ما جلا بده، به نفس ما بها بده /تا قبل ماه رمضان یه سفر کربلا بده /بین الحرمین، مزار شاه عالمین /کشته مرده شم صحن اباالفضل حسین /تویی تویی عشق خدای منجلی یا علی بن حسین بن علی

قد قامت الصلاة الله اکبر، انگاری اومده خود پیمبر /ذکر دیوونه ها، نوای عاشقا، ترانه ی لبا، یا علی اکبر /دوباره داره ستاره می باره، تو بغل ماه اومده مه پاره /با سرود "علی علی" می گردند آسمونیا به دور گهواره /عالم گرفتار تو دامشه، هر چی امیره غلامشه /قلبم شبیه کبوتری هر روز و هر شب رو بامشه /ای پسر ارباب، ای قمر ارباب، ای ثمر لیلا، ای جگر ارباب /شهزاده علی اکبر، شهزاده علی اکبر***درمون دردای دلای مضطر، نور دل حسین نوه ی حیدر /آواز کبریا، سرود نوکرا، زمزمه ی دعا یا علی اکبر /پیاله پیاله می ریزند باده، تو بغل شاه اومده شهزاده /نگاه آسمونی اربابم به روی ماه پسرش افتاده /اومد پیمبر، اومد علی، نور خدا، نور ازلی /عشق حسن، ماه فاطمه مثل اباالفضل یار ولی /عالم گرفتار تو دامشه، هر چی امیره غلامشه /قلبم شبیه کبوتری هر روز و هر شب رو بامشه /ای پسر ارباب، ای قمر ارباب، ای ثمر لیلا، ای جگر ارباب /شهزاده علی اکبر، شهزاده علی اکبر***عیدی می گیریم از ساقی کوثر، با پای دل میریم حرم دلبر /رفتی تا کربلا برو پایین پا بگو با زائرا یا علی اکبر /جوونی ما فدا جوونی که روشنایی شبای تاریکه /صدای اذون علی اکبر با فرج گل فاطمه نزدیکه /ما خاک پاتیم علی علی، ما مبتلاتیم علی علی /تو سروری کن علی علی، ما نوکراتیم علی علی /عالم گرفتار تو دامشه، هر چی امیره غلامشه /قلبم شبیه کبوتری هر روز و هر شب رو بامشه /ای پسر ارباب، ای قمر ارباب، ای ثمر لیلا، ای جگر ارباب /شهزاده علی اکبر، شهزاده علی اکبر

دست خدا و نفس پیمبر فقط علی است /شمشیر و شیر خالق اکبر فقط علی است /بعد از نبی به امر خداوند ذوالجلال /ما را امام و هادی و رهبر فقط علی است /دست خدا که با سر انگشت خویشتن /خورشید را نمود مسخر فقط علی است /بر آن دو تن که هر دو ز خیبر گریختند /اعلان کنید فاتح خیبر فقط علی است /این نام را مباد به دیگر کسان دهند /این حق حیدر است که حیدر فقط علی است /مردی که جان به دست، شب لیلة المبیت /جای رسول خفت به بستر فقط علی است /ای تشنگان حشر به حق خدا قسم /باور کنید ساقی کوثر فقط علی است /مردی که در مهاجر و انصار از نخست /گردید با رسول برادر فقط علی است /دیوار کعبه سینه گشود از برای او /مولود بیت حضرت داور فقط علی است /نوزاد بیت و صاحب بیت و امیر بیت /مهمان بیت همره مادر فقط علی است /آن شیر کبریا که در ایام کودکی /از هم درید پیکر اژدر فقط علی است

دست خدا که یک تنه در عرصه ی نبرد /بگرفت سر ز "عمرو" دلاور فقط علی است /در فتح بدر و خیبر و در خندق و احد /بالله قسم امیر مظفّر فقط علی است /آن بت شکن که در حرم خاص کبریا /بگذاشت پای به دوش پیمبر فقط علی است /"الّا علی" ندای خدا بود در احد /ممدوح این ندای منور فقط علی است /آن کو به کودکی به رسول خدا مدام /بودی انیس و مونس و یاور فقط علی است /گو صد خلیفه بعد پیمبر فقط علی است /آن را که حق نموده مقرر فقط علی است***شهریار ملک دل هایی نمی دانم که ای /جانشین حق تعالایی نمی دانم که ای /تا خدا می بینمت یا با خدا می بینمت /همنشین با ذات یکتایی نمی دانم که ای /سین سِرّی، رای رمزی، حای حییّ، نون نور /تحت بسم الله را بایی، نمی دانم که ای /رعد، باران، ابر، دریایی، نمی دانم که ای /آدمی، نوحی، خلیلی، هود و نوح و صالحی /یا کلیمی یا مسیحایی، نمی دانم که ای /انبیا را رهنمایی، اولیا را رهبری /مؤمنین را نیز مولایی، نمی دانم که ای /از بشر بالاتری، از ملک نیکوتری /فوق فوق معرفت هایی، نمی دانم که ای /گه شب معراج گردی با پیمبر همنشین /گاه بر ایتام بابایی، نمی دانم که ای /رخت نو از آن قنبر، جامه ی کهنه ز تو /او غلام است و تو آقایی، نمی دانم که ای /هم امیرالمؤمنینی، هم امام المتقینی /هم ولی حق تعالایی، نمی دانم که ای /گاه بر تخت خلافت، گاه در قعر قنات /گاه پایین، گاه بالایی نمی دانم که ای /گاه با حکم پیمبر می روی در کام مرگ /گه اجل را حکم فرمایی نمی دانم که ای /گاه با عیسی ابن مریم بر فراز آسمان /گاه با موسی به سینایی، نمی دانم که ای /اینکه مدح توست در آوای "میثم" روز و شب /نای جانش را تو آوایی، نمی دانم که ای

شب عشق است بیارید همه دل ها را /به مدینه برسانید سلام ما را /آسمان خاک نشین در میخانه شده /تا بنوشد قدحی از مِی این صهبا را /ماه امشب به زمین آمده با عشق و جنون /تا ببوسد کف پای نوه ی مولا را /یوسفان، ماهرخان، از پی هم می آیند /تا ببینند جمال پسر لیلا را /به سوی عرش تبرک ببرند از امشب /خاک زیر قدم عشق بنی الزهرا را /خنده های علی اکبر روی دستان حسین /بیشتر از همه کس برده دل سقا را /شب میلاد شده موج کَرم می آید /امشب از راه، اذان گوی حرم می آید /هیچکس از علی اکبر به خدا سرتر نیست /بیشتر نیست ز پیغمبر اگر، کمتر نیست /تا که چشمان خودش را به عمویش وا کرد /عمویش گفت روی دستِ علی اکبر نیست /علی آمد که به لیلا همه تعظیم کنند /علی آمد که بدانند حسین ابتر نیست /اینچنین گل پسری قسمت هر بابا نیست /اینچنین گل پسری قسمت هر مادر نیست /دست او سفره اگر پهن کند می بینی /هیچ دستی به جز این دست گداپرور نیست /جای دارد که به هر ثانیه حسرت بخورد /هر کسی پا به رکاب نوه ی حیدر نیست /به جنون می رسد عالم ز تماشات علی /عرش هم سجده کند به قد و بالات علی /خاک زیر قدمش تاج سر شاهان است /روی او جان جهان است و جهان جان است /دلش آیینه ی وحی است و جمالش قرآن /نفسش باد صبا، چشم ترش باران است /پیش او قیمت نوکر چقدر می ارزد /پیش او قیمت یوسف چقدر ارزان است /تا که می گوید اذان عرش به خود می گوید /چقدر این نوه ی فاطمه خوش الحان است /قطره ای از سکناتش، وجناتش دریا /شرح و تفسیر کمالش خود "المیزان" است /شب میلاد علی بس که همه کف زده اند /دست ها سرخ شده یا که حنابندان است

علی اول ارباب دو عالم آمد /هشتمین بانی شب های محرم آمد /موقع هوهوی تو ارض و سما می لرزد /لشگر از رزم تو بی چون و چرا می لرزد /تو اگر "نصر من الله" بگویی به خدا /آسمان، خاک، زمین، آب، هوا می لرزد /مثل عباس، تو با سبک علی می جنگی /تو به میدان بزنی کرب و بلا می لرزد /نعره در خاک بزن تا که ببینی اصلا /شنوا هیچ، تن ناشنوا می لرزد /تو اراده بکنی تیغ اگر برداری /بدن نحس تمام رقبا می لرزد /تو و عباس که یکباره به میدان بزنید /عرش هم زیر قدم های شما می لرزد /هم علی هستی و هم احمد و هم فاطمه ای /تو علی اکبر اربابی و عشق همه ای /تو به میدان زدی و لحظه ی ایثار آمد /موقع حمله ی شاگرد علمدار آمد /پیرمردان همگی جنگ رها کردند و /همه گفتند به هم احمد مختار آمد /ناگهان نام علی روی لبت صاعقه زد /زهره ها آب شد، از آن طرف آمار آمد /آنچنان چرخش تیغ تو سر انداخت زمین / فکر کردند همه حیدر کرار آمد /داشت دشمن ز رجزخوانی تو در می رفت /زیر پاهای عُقاب تو به اجبار آمد /مثل آن روز که حیدر به دل خیبر زد /ملک الموت دگرباره به احضار آمد /با جگرها همه شان بی جگر و خوار شدند /همه در پنجه ی تیغ تو گرفتار شدند /یا علی گفتی و کفر همه بالا آمد /کینه و بغض علی باز به دل ها آمد /تیغی از راه رسید و به سرت دست کشید /بعد از آن موقع لرزیدن دل ها آمد /ابر بارید ولی قطره به قطره خون بود /اشک هم در دل دیده به تماشا آمد /اسب برگشت ولی خیمه نه، سمت لشگر /نیزه ها پشت سر هم همه بالا آمد