ولادت امام حسین (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

امشب شب نزول تمام ملائک است /باور کنید بخت به کام ملائک است /هم کوثر ولایت و هم باده ی بهشت /پیوسته بحر بحر به جام ملائک است /بارد برات عفو الهی ز آسمان /صبح قیامت است، قیام ملائک است /بر هر ملک که می نگرد از چهار سو /چشمش به ماه روی امام ملائک است /امشب ز صد هزار شب قدر، بهتر است /که قنداقه ی حسین به دست پیمبر است /مُلک وسیع حق، یم عفو عنایت است /لبریز، آسمان ز فروغ ولایت است /هر سوره ای که می نگرم صورت حسین /هر آیه در ولادت او یک ولایت است /نور حسین، ارض و سما را به بر گرفت /این نور، همچو نور خدا بی نهایت است /دوران تیرگی و ضلالت به سر رسید /امشب شب طلوع چراغ هدایت است /این شمع جمع محفل اولاد آدم است /این کشتی نجات غریقان عالم است /ملک وجود بسته به یک تار موی او /گل کرده بوسه های محمّد به روی او /این است کعبه ای که تمامی کائنات /بگرفته اند دست توسل به سوی او /صورت نهد به خاک قدم هاش آبرو /تا کسب آبرو کند از آبروی او /هر جا که انبیا بنشینند دور هم /باشد چراغ محفل شان گفت وگوی او /باید ندا دهیم که عالم حسینی است /بالله قسم رسول خدا هم حسینی است

خرم کسی که در دو جهان با حسین زیست /گمراه، آن کسی که امامش حسین نیست /این است آن امام شهیدی که همچنان /باید شب ولادت او هم بر او گریست /این کشته ی خداست وگرنه برای او /بعد از چهارده سده این های و هوی ز چیست؟ /داده نشان به قاتل خود همره بهشت /یا للعجب، خدای بزرگ، این حسین کیست؟ /یک بنده و هزار خصال خدایی اش /در عین بندگی ست جلال خدایی اش /خوبان روزگار همه خاک راه او /آزادگی ست عبد غلام سیاه او /فرهنگ ما نتیجه ی صبر و مقاومت /دانشگه تمام ملل قتلگاه او /من منکر شفاعت او نیستم ولی /کافی ست بر نجات همه یک نگاه او /تنهاترین امام بزرگی که بود و هست /در عین بی کسی همه عالم سپاه او /بی او غریب و بی کس و تنهاست عالمی /یا رب مباد سایه ی او کم شود دمی /ما بیقرار او شده ایم، این قرار ماست /هر جا که هست خاک ره او مزار ماست /تا بر حسین، سینه ی خود سرخ کرده ایم /فردا لباس سینه زنی افتخار ماست /بر سنگ قبر ما بنویسید و حک کنید /ذکر "حسین" تا صف محشر شعار ماست /روز ازل که آب و گل ما سرشته شد /نامش به صدر لوح دل ما نوشته شد

مبدل السیئات بالحسنات، بهشته ما نوکراته کرب و بلات /عالی درجات، شاه عرصات، کشتی نجات /مصباح هدی، ای خون خدا، جونم به فدات /یا من اسمه دواء و ذکره شفاء، عیدی تولدت بده یه کربلا***خدای ایثار و سید الشهداء، محبت تو وسیلة السعداء /شمس النجباء، تاج الامراء، صدر الشفعاء /سلطان کَرم، دستت رو سرم، ارباب وفا /افتادم تو دام تو، شدم غلام تو، جرممو خدا ندید به احترام تو /یا من اسمه دواء و ذکره شفاء، عیدی تولدت بده یه کربلا***به تخت شاهنشهی نشسته حسین، فلک شکاره به ناز شست حسین /دل مست حسین، پیوست حسین، دربست حسین /شاهد می گیرم آخر می میرم از دست حسین /ناجی رُسل حسین، امیر کل حسین، نوکر آخرش میره به جنت الحسین

اگر پنج نوبت اذانم علی است /اگر خاکم و آسمانم علی است /اگر قبله ی آستانم علی است /اگر روز و شب بر زبانم علی است /علی دردِ عشق است و درمان حسین /علی گفت و گفتیم ای جان حسین /مرا آفریدی که حیران شوم /مرا چشم کردی که باران شوم /مرا جذبه دادی غزل خوان شوم /مرا آینه کردی ایوان شوم /زدم نعره در زیرِ ایوان حسین /که ای جانِ من، جانم ای جان حسین /همان که دلم شعله ور آفرید /همان که مرا در به در آفرید /همان که به شوقِ تو پَر آفرید /به عشقت برایم جگر آفرید /کسی نیست ما را به قرآن حسین /خدا گفت و گفتیم ای جان حسین /تو هستی محمد، محمد تویی /وَ حَی و علی هم به اَبجَد تویی /براتِ نجف، لطفِ مشهد تویی /فقط آرزویِ مجدد تویی /مدینه شد امشب چراغان حسین /نبی گفت با تو که ای جان حسین /اگر لطف زهرا مسلمان شدیم /اگر ما سلیمان و سلمان شدیم /اگر در حسینیه درمان شدیم /اگر عاشقیم، از حسن جان شدیم /حسن جان نوشتیم و جانان حسین /حسن گفت و گفتیم ای جان حسین /نشسته است موسی عصایش دهی /رسیده است یوسف که جایش دهی /دویده است یحیی عطایش دهی /به خاک است عیسی عبایش دهی /حرم شد قُرقُ از گدایان حسین /حرم پُر شد از ذکر "ای جان حسین" /شبی که حرم مادرم رفته بود /پُر از یادِ تو هر قدم رفته بود /شبی که پُر از آه و غم رفته بود /شبی که برایم حرم رفته بود /مرا نذر او کرد گریان، حسین /که قربان سَنَه طفلیم ای جان حسین /اگر رود یا که کویرت شدم /جوانم ولی زود پیرت شدم /اگر کنج شش گوشه گیرت شدم /من از نانِ بابا اسیرت شدم /تو آبی، تو نانی، تو سامان حسین /تویی برکتِ خانه ای جان حسین /اگر آمدم عشق یادم دهید /اگر خواستم کم، زیادم دهید /مرا منصبِ خانه زادم دهید /به بادم دهید و به بادم دهید /منم کاهِ ناچیز و طوفان حسین /مرا می کُشی آخر ای جان حسین /سه شب آمدم تا که چیزی بَرَم /بهاری پیِ برگ ریزی بَرَم /دعایی برای عزیزی بَرَم /شفایی برای مریضی بَرَم /سه شب آمدم زیر باران حسین /که هرشب بگویم که ای جان حسین

حالم امشب حال جنونه، کار عشقم بالا گرفته /هر چی عاشق روی زمینه مثل فطرس احیا گرفته /امشب برای عالم شب نزول کتاب عشقه /نم نم می زنه بارون، کویر دل ها سیراب عشقه /آب زنید راه را هین که نگار می رسد /مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد /منم نوکر تا آخر دنیا، تویی ارباب ای حضرت والا /حیات من بی عشق تو هرگز، "ابد والله ما ننسی حسینا"***دسته دسته خیل ملائک در طواف گهواره ی عشق /ماه و خورشید، هفت آسمونا محو روی مه پاره ی عشق /این که خوابیده آروم رو پای زهرا پسر شاهه /دنیا یه شب تاره، نور نگاهش چراغ راهه /تاب بنفشه می دهد طره ی مشک سای تو /پرده غنچه می درد خنده ی دلگشای تو /منم ذره، چشمای تو خورشید، منم قطره، دستای تو دریا /دعای من تا روز قیامت "ابد والله ما ننسی حسینا"***این اساس و ختم کلامه، شاه علی و ارباب حسینه /دین احمد تعبیرش اینه، قبله حیدر محراب حسینه /آقا بنویس امشب لحظه ی مرگم تو حرم باشه /آقا باشه حرومم غیر تو عشقی تو دلم باشه /بی همگان به سر شود، بی تو به سر نمی شود /عشق تو دارد این دلم، جای دگر نمی شود /فقط راه تو ختم به خیره، بهشت از شیش گوشه شده پیدا /مزار عاشق کرب و بلاته "ابد والله ما ننسی حسینا"