شهادت حضرت امام موسی کاظم (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

تموم جسم تو سیاهه و خونی/گناه تو چی بود که کنج زندونی/روزای تو مثل شبات شده تیره/چند ساله که پاهات تو غُل و زنجیره/گوشه ی زندون شبانه روزش فقط دادن آزارت/تو روزه بودی غروبا می شد تازیونه افطارت/باب الحوائج، باب الحوائج موسی بن جعفر مولا ***اونی که از داغت روونه اشکامه/اونی که روز و شب شنیدی دشنامه/تو گوشه ی غربت از نفس افتادی/رضا نبود پیشت وقتی که جون دادی/همیشه آقا روی تن تو جای کبودی بوده/اونی که هر شب شما رو می زد خودش یهودی بوده/باب الحوائج، باب الحوائج موسی بن جعفر مولا***هنوز جای زنجیر رو دست و بازوته /یه تخته ی پاره واسه تو تابوته /موقع تشییعت عاشقاتون گریون /شد آخرش آقا جسم تو گلبارون /بمیرم آقا برا تنی که به زیر تیر و سنگه /میون گودال کفن نداره سر لباسش جنگه /غریب مادر، غریب مادر، غریب مادر حسین***با چراغ اشک، گرم جستجو /خاک را با یاد گل می کرد بو /یافت آن گل را ولی پرپر شده /پاره پاره پیکری بی سر شده /گفت آیا یوسف زهرا تویی؟ /آن که من گم کرده ام آیا تویی؟

من امام رضایی هستم از دعای خیر مادر/خونه مون همیشه بوده سفره ی "موسی بن جعفر" /حرم کاظمین دو تا گنبد داره /بیشتر از هر کجا بوی مشهد داره /یا باب الحوائج همیشه حاجتامو دادی /یا باب الحوائج برات کربلامو دادی***زخمی میون زنجیر داره می کنه مناجات /هیچکی نیست به غیر زهرا که بیاد برا ملاقات /نداره از پدر خبری معصومه /سیلی افطارشه، چقدر مظلومه /یا باب الحوائج امون از این شبای زندان /یا باب الحوائج اشهدته رضا رضا جان /یا باب الحوائج همیشه حاجتامو دادی /یا باب الحوائج برات کربلامو دادی***زهر کینه و شراره، تابوتش یه تخته پاره /حرف آقامون همینه وای حسین کفن نداره /رو زمین بود سه روز تن پاکش اما /نمیشه روضه ای شبیه عاشورا /یا باب الحوائج جدا نشد سر از تن تو /یا باب الحوائج غارت نرفته پیرهن تو / یا باب الحوائج فدای گریه های زینب / یا باب الحوائج تنت نرفته زیر مَرکَب /یا باب الحوائج همیشه حاجتامو دادی /یا باب الحوائج برات کربلامو دادی

دو پر و بال نیمه جون رو به قفس می زنم امشب /دم و بازدمم شکنجه است تا نفس می زنم امشب /چی بگم از خاطرات و سختیایی که زیاده /چی بگم از اون که بازم حکم آزادیمو داده /مثل جدم می سوزه گلوم، خورشید عمرمه روی بوم /دیدن تو شده آرزوم یا رضا /کاش می آوردی معصومه رو، دخترم پاک می کرد اشکمو /کاش می مردم روی پای تو یا رضا /الوداع الوداع یا رضا***سحرام با سیلی شب شد، شب با درد پام سحر شد /کفنم پیرهن زندون، تابوتم تخته ی در شد /غم سال های اسارت هیچکدوم به دل نمونده /ولی سندی یهودی جونمو به لب رسونده /بسه هر لحظه تحقیر شدن، ذره ذره بسه پیر شدن /بسه از دوری دلگیر شدن یا رضا /کنده زنجیر روی گردنم، مثل عمه کبوده تنم /زیر شلاق صدا می زنم یا رضا /الوداع الوداع یا رضا

عمری زدیم از دل صدا باب الحوائج را /خواندیم بعد از ربنا باب الحوائج را /روزی ما کرده خدا باب الحوائج را /از ما نگیرد کاش "یا باب الحوائج" را /هر کس صدایش کرد بیچاره نخواهد شد /کارش به یک مو هم رسد پاره نخواهد شد /یادش به خیر آن روزها که مادرِ خانه /گهگاه می زد پرچمی را سردرِ خانه /پُر می شد از همسایه ها دور و بر خانه /یک سفره نذری قدر وُسع شوهر خانه /مادر پدرهامان همین که کم می آوردند /یک سفره ی موسی بن جعفر نذر می کردند /هر کس صدایش کرد بیچاره نخواهد شد /کارش به یک مو هم رسد پاره نخواهد شد***عصر سه شنبه خانه ی ما رو به راه می شد /یک سفره می افتاد و درد ما دوا می شد /با اشک وقتی چشم مادر آشنا می شد /آجیل های سفره هم مشکل گشا می شد /آنچه همیشه طالبش چندین برابر بود /نان و پنیر سفره ی موسی بن جعفر بود /گاهی میان روضه ی ما شور می آمد /پیرزنی از راه خیلی دور می آمد /با دختری از هر دو چشمش کور می آمد /بهر شفای کودک منظور می آمد /یک بار در بین دعا مابین آمینم /برخاست از جا گفت دارم خوب می بینم /هر کس صدایش کرد بیچاره نخواهد شد /کارش به یک مو هم رسد پاره نخواهد شد***آن که توسل یاد چشمم داد مادر بود /آن که میان روضه می زد داد مادر بود /یک هفته بعد از سفره می افتاد مادر بود /گریه کن زندانی بغداد مادر بود /حتی نفس در سینه ی او گیر می افتاد /هر بار که یاد غُل و زنجیر می افتاد

یا باب الحوائج،‌ یا موسی بن جعفر

ای انیس و مونس دیرینه ام /می زنم سنگ تو را بر سینه ام /آنقدر در می زنم این خانه را /تا ببینم روی صاحب خانه را***بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا /بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا /تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده /تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

کجایی مادرم تو لحظه های آخرم /در انتظارتم که برسی بالا سرم /بیا بیا ببین این نفس های خستمو /میون این قفس بال و پر شکستمو /رسیده آسمون این نفس های خسته ام /"خلصنی یا رب" دعای این شب های من /برس به داد من خدا خدا خدای من /غریب آقام آقام، غریب آقام آقام آقام***حالا بیا ببین چیزی نمونده از تنم /زنجیر و سلسله به دست و پا و گردنم /از تازیونه ی یه ظالم یهودیه /که روی پیکرم نشونه ی کبودیه /می خنده دشمنم به اشک چشمای ترم /از طعنه هاش داره می سوزه قلب مضطرم /دلم آتیش گرفت از ناسزا به مادرم /غریب آقام آقام، غریب آقام آقام آقام***به یاد کربلا دوباره نیمه جون شدم /برا غم حسین دوباره نوحه خون شدم /بین دو نهر آب با لب تشنه وای من /میون قتلگاه به زیر دشنه وای من /بریدند از قفا سر عزیز مادرو /به زیر مرکبا تن عزیز حیدرو /سرش به نیزه رفت جلو چشای خواهر و /حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام***درسته عاشقم ولی پُر از شکایتم /میشه بازم بگی که دوا میشه حاجتم /نگفتی که باید با این فراق کنار بیام /آقا تو رو خدا یه بار دیگه بزار بیام /به این شکسته دل آقا نما عنایتی /منت بذار سرم تو که سحاب رحمتی /منو ببر حرم توی شبِ زیارتی /حسین آقام آقام، حسین آقام آقام آقام

دستم نمی گردد هرگز کوتاه از پرچم سرخ "یا ثارالله" /من با همین پرچم روز محشر دور تو می گردم ان شاءالله /ای سالار همه شهیدان، نفسی لک الفداء حسین جان /بر لبم نشسته آه و ناله و افسوس /کی منِ شکسته دل رَوم حرم پابوس /خوش به حال عاشقت چه قسمتی دارد /اربعینِ کربلا چه لذتی دارد /بر مشامم می رسد هر لحظه بویش /بر دلم ترسم بماند آرزویش /کربلا، کربلا، کربلا، کربلا***با خط زر به لوح دل نوشتم جای هر عاشقِ تو در بهشت است /کربلا قلب عالمین است /خوش باشد به غم تو دل سپردن، روی لب های من به وقت مُردن /صلی الله علی الحسین است /کربلا، کربلا، کربلا، کربلا***این دلِ تنگم غصه ها دارد /گوییا میل کربلا دارد /کربلا، کربلا، کربلا، کربلا