ولادت امام حسین (ع) مهدی میرداماد، سال 1392

همه دستا فدا دست ابالفضل/همه دلها شده مست ابالفضل/تا میبینه علی بازوی اون و/میگه فدای ناز شسته ابالفضل/اومده اون که ساقی روی دستش حرومه/اومده اون که عکس حرمش روبرومه/اومده اون که مهدی شی جشنش میخونه/عاشقا گل بریزید شب جشن عمومه/اومده یار میر و پرچمدار/ساقی لشکر به همه دلدار/همین امشب میگه ثارالله/پا شو عباسم علم و بردار/علمدار ابالفضل/آرزومه تو این شبای حساس/با نگاهت برم تا اوج احساس/قرارمون با تو ابوفاضل/سال دیگه کنار کف العباس/آسمون عیدی میده شب جشنت ستاره/برات کربلا رو میدی با یک نظاره/نداری دست اما همه عالم می دونن/میگیری دست ما رو اقا با یک اشاره/اومده اون که ساقی روی دستش حرومه/اومده اون که عکس حرمش روبرومه/اومده اون که مهدی شی جشنش می خونه/عاشقا گل بریزید شب جشن عمومه/اومده یار میر و پرچمدار/ساقی لشکر به همه دلدار/همین امشب میگه ثارالله/پا شو عباسم علم و بردار/علمدار ابالفضل

بنا نیست امروز افسرده باشیم/پس از چند شب باز پژمرده باشیم/مگر می شود نور را دیده باشیم؟/ولی دل به خورشید نسپرده باشیم/بنا بود ما را سر پا ببینند/اگر بارها هم زمین خورده باشیم/سه شب در بین کوچه نشستیم/که سهمی از این سفره ها برده باشیم/محال است ما را از آقا بگیرند/محال است حتی اگر مرده باشیم/اسیرم به گیسوی بالا نشینی/فدای گرفتاری این چنینی/تو شهر غریبی مسافر نداری/شب پنجم ماه، زائر نداری/در این چند شب بالها کربلایند/بمیرم برایت مهاجر نداری/نبینم برای تو شعری نگفتند/مبادا بگویند شاعر نداری

شاهی که ولی بود و وصـی بود علی بود/سلطان سخا و کرم و جود علی بود/من یار ندارم دلدار ندارم/جز با علی و آل علی کار ندارم/کس و کارم اعتبارم افتخارم/هر کسی کسی داره من تو رو دارم/ای اهل عشیره این حرف غدیره/هر کس که علی علی نگه بره بمیره/از پنجره فولاد تا صحن گوهرشاد/دل میزنه فریاد با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

یا سیدی مولا حسین اباعبدالله/اونی که تو چشماش نجابت عشقه/اونی که تو دستاش سخاوت عشقه/کسی که از جنس کرامت عشقه/با اون قد و بالا قیامته عشقه/با اون قد و بالا قیامت عشقه/سرش تو آغوشه ولایت عشقه/خودش به تنهایی نهایت عشقه

روزی شعر من امشب دو برابر شده است/چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است/چون که بانوی کلابیه پسر آورده/چشم وا کن پدر خاک قمر آورده/هر که از قافله فطرسیان جامانده/نظرش خیره به گهواره سقا مانده/زور بازوی تو بی حد و عدد خواهد بود/بعد از این ام بنین ام اسد خواهد بود/با وجود تو زمین حیدر دیگر دارد/کعبه جا دارد اگر باز ترک بردارد/از در خانه او پا نکشیدم هرگز/چون حسینی تر از عباس ندیدم هرگز/ماه ذی الحجه که عباس به حج عازم شد/همه بر کعبه ولی کعبه به او محرم شد/در طوافش سخن از عقل فراتر می گفت/در حقیقت لک لبیک برادر می گفت/این ابالفضل که از قبله فراتر می رفت/مرتضی بود که بر دوش پیمبر می رفت/علی اکبر به ثنا گویی او می آید/چقدر منبر کعبه به عمو می آید/خطبه خواند و همه را محو صدای خود کرد/در حقیقت همه را قبله نمای خود کردگفت این خانه که حق امد و ایجادش کرد/مسجدی بود که بابای من آبادش کرد