شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه دوم 93 - میثم مطیعی

روضه - از پیش تو مویه کنان می آمدم من از آن مزارِ بی نشان می آمدم من چشمی به قبر و همچنان می آمدم من چشمی دگر بر کودکان می آمدم من این سو کنارِ من حسین، آن سو حسن بود چشم دو فرزندت غریبانه به من بود من همچنان سر در هوای خویش بودم در خاطراتِ روزهای پیش بودم ‏ من رفته بودم از خودم با یک اشاره تکرار می شد پیشِ چشمانم دوباره ...‏ من همچنان سر در تنورِ غم نهاده تو همچنان در بینِ آتش ایستاده پر از شمیم یاس می شد صحن خانه هر بار می آمد فرود آن تازیانه ای کاش دستورِ خدا دستم نمی بست تا بشکنم از ضاربِ زهرا، سر و دست از ضربتِ سیلی گلم نقشِ زمین بود در سرنوشتِ من «شبِ ضربت» همین بو تو در جهاد از مرد و زن سبقت گرفتی در کارزار از تیغ من سبقت گرفتی گیرد مدد از نام من هر پهلوانی آموزگار من تویی در پهلوانی نزدیکتر بودی به حق از من تو زهرا این شد که قدری زودتر رفتی از اینجا جایی برای من در این دنیا، وطن نیست یا فاطمه! دنیای بی تو جای من نیست دنیا برای مردمِ دنیا بماند تنها برای مرتضی زهرا بماند ...‏ خاموش، خواب آلوده و خاکسترآلود شهرِ مدینه مثلِ گور ساکتی بود از مدفنِ تو باز می گشتم به خانه از مدفنِ تو باز می گشتم، شبانه جایی دگر، وقتی دگر، مردی دگر،باز می آید از بالا سرِ نعش پسر باز داغی دگر، دردی دگر، یک مرد دیگر می آید از بالای نعشِ پاکِ اکبر شاعر : حسن صنوبری

زمینه - آه، نگاهم به در مانده بی تو به دست پدر مانده بی تو کتاب خدا خونجگر مانده بی تو آه، ببین اشک چشم ترم را دل مضطر خواهرم را مدینه بخوان روضه مادرم را ای مادر، دل زینب تو شده بی طاقت علی مانده و روزگار غربت به پا شد قیامت زهرا، زهرا، أغیثینی آه، امان از روایات مانده از آن روضه های نخوانده غمت جان ما را به لبها، رسانده وای، مدینه همه روضه خوان شد بهار پیمبر خزان شد نصیب علی بی تو زخم زبان شد می دانم، که گوید خدا بر دعایت آمین نگفتی ولی قاتلت را نفرین تویی رحمت دین زهرا، زهرا، أغیثینی آه، شده خانه ات بیت الأحزان شده شعله ور این گلستان دعا کن رسد عمر ما هم به پایان وای نمانده دگر شور و حالی نه صوت اذان بلالی من و مادر و گفتگویی خیالی یازهرا، پس از تو غم مرتضی کامل شد مراد همه دشمنان حاصل شد چه خونها به دل شد زهرا، زهرا، أغیثینی شاعر : میلاد عرفان پور