شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه دوم 93 - میثم مطیعی

روضه - مادر نگو که حال تو بهتر نمی شود بی گریه بعد تو شب ما سر نمی شود دیشب دوباره آن زن همسایه طعنه زد: این اشک ها برای تو مادر نمی شود گفتم: طبیب، مادرمان خوب می شود؟ با سر اشاره کرد که دیگر نمی شود مادر ببین برای خودم خانمی شدم دیگر غریب، بعد تو حیدر نمی شود داغ تو بُرد تاب پدر را اگر نه صد لشگر حریف فاتح خیبر نمی شود بی مرغ عشق خانه مان سرد و ساکت است کوچه بدون یاس، معطر نمی شود شاعر : عباس احمدی

مقتل و روضه

نوحه - رسیده اینک محشر کبری لرزه فتاده به جان دنیا وداع جان می کنم خدایا که شد زمان وداع زهرا ای هم راز حیدر، جان پیمبر، سوره کوثر ای مظلومه زهرا، مظلومه زهرا، مظلومه زهرا ز ناله یا فضّه خزینی نشسته در دل راز حزینی مرو که بی تو علی بمیرد در این سکوت و خانه نشینی ای باغ و بهارم، کسی ندارم، پس از تو دیگر ای مظلومه زهرا، مظلومه زهرا، مظلومه زهرا تو نور چشمان مرتضایی در شب غربت، بدر الدجایی جان علی بر لب آمد آخر وای اگر از ره رسد جدایی ای یاس نجیبم،‌ بی تو غریبم، تا روز محشر ای مظلومه زهرا، مظلومه زهرا، مظلومه زهرا به ماتم غربتم گرفتار دلم گرفته از در و دیوار جوانی تو فدای من شد گل پیمبر خدا نگهدار ای شکسته پهلو، گرفته ای رو، چرا زحیدر ای مظلومه زهرا، مظلومه زهرا، مظلومه زهرا

واحد - به تنهایی و غربت خویش، دل من اگر خو بگیرد ولی تاب این غم ندارم، که زهرا ز من رو بگیرد از این غم امانم بریده، از این غصه پشتم شکسته که سرو جوانم بخواند، نماز شبش را نشسته علی دل خوش است، به لخند تو، مگیر از من این دل خوشی را به جان حسین، به جان حسن، مگو که بریدی دل از ما تاب و توان مرتضی، آرام جان مرتضی، یا فاطمه یا فاطمه جان دل خوش برایم نمانده، نه در کوچه و نه به خانه به خانه غم میخ و دیوار، به کوچه غم تازیانه شنیده حسن در دل شب، دعای وفات از لب تو امان از نگاه حسین و امان از دل زینب تو نظر کن دمی به اشک حسین، به نجوای امن یجیبش نظر کن دمی به آه حسن،‌ به بغض و سکوت غریبش یا من هو اسمه دوا، کم نشود از سر ما،‌ سایه ی زهرا مادر ما شاعر : محمد مهدی سیار

واحد تند - چنانکه دست گدایی شبانه می لرزد دلم برای تو با هر بهانه می لرزد هنوز کوچه به کوچه، حکایت از مردی ست که دستِ بسته ی او عاشقانه می لرزد چه رفته است به دیوار و در که تا امروز به نام تو در و دیوار خانه می لرزد چه دیده در که پیاپی به سینه می کوبد؟ چه کرده شعله که با هر زبانه می لرزد؟ هنوز از آنچه گذشته است بر در و دیوار به خانه چند دلِ کودکانه می لرزد دگر نشان مزار تو را نخواهم خواست که در جواب، زمین و زمانه می لرزد ز من شکیب مجو، کوه صبر اگر باشم همین که نام تو آرند شانه می لرزد شاعر : میلاد عرفان پور

شور - ای رفیقان! سوز سینه آمد شعله های داغ کینه آمد ابرهای تیره ی بارانی از شب تار مدینه آمد آخرش هم داغ مادر می کشد ما را روضه ی زهرای اطهر می کشد ما را ما شهیدانِ غم آن کوچه ایم، ای دل! ما هنوز اندر خم «آن» کوچه ایم، ای دل! می کشد ما را، غربت مولا ذکر لب هایش، پر مزن زهرا یازهرا مادرم وای مادر ... السلام ای مادر غم پرور السلام ای دلخوشی حیدر می شود بعد از تو بس تنهاتر فاتح بدر و حنین و خیبر اینکه میگویم فقط بینی و بین الله: فاطمه جان! بعدِ تو هم صحبتم شد چاه فاطمه! بعد از تو حیدر می شود تنها ذکر سلمان و ابوذر آه و واویلا آه و وایلا، از غم زهرا می شود حیدر، بیش از این تنها یازهرا مادرم وای مادر ... ذکر ما ذکر شهیدان باشد فاطمیه عید قربان باشد ما فدایی های مادر هستیم جان ما قربان جانان باشد یاد آن شبهای روضه در دل سنگر مجلس روضه به نام حضرت مادر یاد آن شب گریه ها و خوشه چینی ها پر کشیدن با نوای "مادرم زهرا..." "مادرم زهرا..." ذکر یاران بود هرکه می دیدی مرد میدان بود یازهرا مادرم وای مادر... شاعر : جواد شیخ الاسلامی

دم پایانی - دل می تپد این شب ها با یاد تو یا زهرا با آیه تطهیر و با سوره أعطینا شد نذر غم تو این اشک دمادم ریحانه حیدر مظلومه عالم شور و شرری دارد باز این دل شیدایی با یاد شهیدان این نهضت زهرایی با صبر و بصیرت با شوق شهادت مشتاق جهادیم در راه ولایت ما می گذریم از جان رهبر چو دهد فرمان والله که می مانیم مردانه در این میدان هرگز نهراسیم از فتنه و تحریم ما مرد نبردیم نه سازش و تسلیم یا فاطمه کاش از ره فرزند تو باز آید آوای أنا المهدی از سوی حجاز آید عالم به ظهورش زیبا شود آخر آن تربت گمنام پیدا شود آخر شاعر : محمد مهدی سیار

روضه - به عالمی بدهد روح، ربنای تو مادر چه کرده است ولی با خودت دعای تو مادر حسین گریه کند روز و شب به آن همه ماتم حسن همیشه بسوزد ز ماجرای تو مادر تویی که دست دعایت بلند بود همیشه نبود آتش و ضرب لگد سزای تو مادر بهار آمده اما نه رنگ دارد و رویی گمان کنیم گرفته عزا برای تو مادر به این خوشیم که شاید در این بهار پر از غم شدیم جز شهیدان باوفای تو مادر گرفته اند ز حیدر تمام هستی او را چگونه عید بگیریم در عزای تو مادر؟ شاعر : جواد شیخ الاسلامی