مبعث رسول اکرم (ص) حسن خلج، سال 1397

محبوب خدا احمد محمود شود/مبعوث به امر رب معبود شود/آیا شود اینکه عید مبعث یارم/عید فرج مهدی موعود شود/داوود سروده سرمدی می خواند/محمود نوای احمدی می خواند/طبع شعرای آسمانی گل کرد/عیسی غزل محمدی می خواند

بخوان به نام خدایت که آفرید بشر/طنین فکند ندا نیمه شب به کوه کمر/ سکوت بود و شبی وهمگونُ و مکه به خواب/حرا ستاده چنان قامت نیاز بشر/ درون غار حرا خلوت شکفتن راز/ به روی بستر اندیشه داشت مردی سر/ به ناگهان ز پس چشمهای بسته او/دمید تابش نوری به چشم او احمر/ هراسناک ز جا جست و نک برابر او/درخششی به تجلی زنور روشنتر/ به سان رشته کلافی ز عرش تا دل غار/ کشیده بود مگر روح روشنائی پر/ ندا دمید محمد/ توکیستی جبریل/(بخوان ) به لرزه در افتاد مرد را پیکر/ برون جهید از آن غار دشت و شب آرام/در آسمان نه بجز جلوه ی مه و اختر/نداو نور بر او بر دمید بارِ دگر/ بخوان بخوان نتوانم/میان نور و ندا/شکفت دستی و آورد در برش دفتر/ندای وحی و محمد به یک صدا خواندند/دوباره خواند محمد که تا شود از بر/فرشته بود عیان هر کجا که می نگریست/ بدین ندا که محمد توی پیام آور

حبیبی یا محمد طبیبی یا محمد/حرا گلشن دلا روشن به نور تو/که باشد روز مبعث/ز پا تا سر تمامی در سرور تو/که باشد روز مبعث/آهای عالم آهای آدم خدای من/خداوند کریمه/به من فرمود که یا محمود/برای من فقط علی عظیمه