شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه اول 93 - میثم مطیعی و وحید نادری

زمزمه - گمانم دیگر گشته بهتر که در واکرده بهر حیدر شده از بستر خسته مادرخدایا زده جارو با دست کم جان زده شانه بر موی طفلان ندارد دردش از چه پایان؟ خدایا می‌خواهد که از جا به پا خیزد اما سخت است بمیرم که دیگر مداوا سخت است بمیرم برایش...گرفته صدایش... حسن شکسته از داغ کوچه‌ها بغل گرفته زانوی غصه را فقط بگوید مادر چرا چرا؟ (زهرا زهرا آه از فراق تو) شده تسبیح هرشبم آه براین اندوه و زخم جانکاه بخوانم حمد و قل هوالله خدایا شکسته دل را خاطراتش غم پهلو و جای آتش مرا کشته عجِّل وفاتش خدایا می‌آید علی و زمین می‌خورد بین راه به روی لبش ذکر إنا لله... چه غمگین... چه جانکاه... بدون حیدر زهرا مرو مرو چنین غریب و تنها مرو مرو جهان من از دنیا مرو مرو (زهرا زهرا آه از فراق تو) شاعر : رضا یزدانی

نوا - ای نفس هایت صدای روح من ای به امواج بلاها نوح من هستی من جان من جانان من این قدر بازی مکن با جان من ای کتاب عشق من بسته مشو همچو مردم از علی خسته مشو ای چراغ من مگو از خامُشی ورنه پیش از خود علی را می کشی رفتنت خانه خرابم می کند ماندنت چون شمع آبم می کند ای علی را سرو باغ آرزوهر چه می گوئی حلالم کن، مگو

زمینه - وحید نادری - مرو مادر مرو مه بدر علی سیه پوشم مکن شب قدر علی غم تو بر دل دارم ببین چشم خونبارم شبیه باران بر غربتت می بارم مرو بانوی حیدر مرو ای مادر ببار ای آسمان زمین غوغا شده مدینه خانه غم زهرا شده ولایت تنها مانده علی بی زهرا مانده پی تابوت مادر حسن جا مانده اگر چه یا علی شدی خانه نشین تویی بر فاطمه امیرالمؤمنین تویی همراز مادر پر پرواز مادر به بیت الاحزان راز و نیاز مادر

واحد - زهرا زهرا شوق پریدنه، تو قلب تو ولی پلکی بزن نگاهی کن، به غربت علی زهرا زهرا، یا بنتَ خیرِ الانبیاء کلِّمینی، بنتُ النبیِ المصطفی بی جوابه، این ناله‌های من چرا؟ أنا ابنُ عَمِّکِ علی، چشماتو باز کن که بازم گریه کنم از غربتت، گریه کنی از غربتم (بمان کنارم) زهرا زهرا امشب چه غصه ای، تو دل زینبه گمونم خونده از نگات، که آخرین شبه یا می‌میرم، از نفسای آخرت یا می‌کشه، منو نگاه دخترت ببین چطور، پر می‌زنه دور و برت ببین که با بغض و سکوت، نگاه زینب چی می‌گه کاشکی می‌شد که پیشمون، میموندی یک کم دیگه (هستی حیدر) مادر مادر چادر نمازمو، سر می‌کنم برات شاید دوباره ببینم، لبخندو رو لبات یادش به خیر، وقتی چادر کردی سرم گفتی چقد، چادر میاد به دخترم لبخندت رو، از خاطرم نمی‌برم گفتی حجاب حکم خداست، هنوز تو گوشمه صدات وقتی که یادم می‌دادی، آیه قل للمؤمنات*... (مادر خوبم)

واحد - عرش زیر پای او مثل حصیر افتاده است رونق عشق است در دستانش از بس ساده است نه فلک در گردش است از گردش دستاس او اینکه دستش بر سر دنیاست فوق العاده است بعد پیغمبر چه بیعت ها که نشکستند خلق نان به نرخ روز خوردن سفره اش آماده است دارد از پا در می آید بین سوز و تب ولی باز هم در عین بیماری سر سجاده است کار دل هر روز و شب اشک است در اندوه او خوش بحالش، عشق زهرا کار دستش داده است با غم و اندوه و تب هر روز خلوت می کند یک دل سیر اشک می ریزد، عبادت می کند تا مبادا خدشه ای بر دین حق وارد شود جان خود را هم شده، خرج ولایت می کند یادشان رفته است او دردانه پیغمبر است؟ هر کسی از راه می آید جسارت می کند هرچه باران بر زمین می بارد از اندوه اوست مهر خود را با جهان با اشک قسمت می کند جان محض است او و حتی روح، سربارش شده لاجرم روح از تن او رفع زحمت می کند روضه اما می رسد با چشم های تر به در وای از آن وقتی که زهرا می رسد آخر به در طاقتش در پشت در هر بار کمتر می شود با لگد هربار می کوبند محکم تر به در یاس تا پرپر شود آیا لگد کافی نبود؟ کاش می کردند فکر شعله را از سر به در در نمی خواهد بگردد سمت او بر پاشنه نیست امّیدی ولی با شعله آذر به در روضه بیش از این نمی گویم، ولی نجار شهر کاش می کوبید یک مسمار کوچک تر به در شاعر : نوید اسماعیل زاده

دودمه - من بسیجی ولایم جان نثار و سینه چاک یاعلی روحی فداک کوثرت ای ساقی کوثر فتاده روی خاک یاعلی روحی فداک

شور - وحید نادری - شب و روز فاطمیه خسته از تموم دنیا زیر بیرق علمدار متوسلیم به زهرا وقتی که حرف تو می شه بین روضه دل می بازیم با ظهور مهدی تو یه حرم برات می سازیم فاطمه مادرمی سایه رو سرمی گرچه تو بی حرمی بانو مادرم فاطمه فاطمه جان تویی مادر تموم شهدای بدر و خیبر با دعای تو می مونیم تا ابد کنار رهبر هر کجا روضه به پا شد برکت از کرم تو کی می گه حرم نداری هیئتامون حرم تو

شعرخوانی - عالم اسیر جزر و مد بی قراری ات طوفان چه کرده با دل دریا کناری ات رخ در محاق برده ای ای ماه نیمه جان نیلی شده ست روی تو از زخم کاری ات دریای صبر…کوه نجابت…شکوه عشق حیرت زده ست عاشقی از بردباری ات در راه عشق صرف نظر کردی از وجود جان جهان فدای ولایتمداری ات تشبیه تو به هرچه به جزتو قشنگ نیست پیش رخ تو نیلی دریا که رنگ نیست درخانه سادگی و صفا موج می زند در هر طرف حضور خدا موج می زند لب بسته ایم و ناله ی دلهایمان بلند در این سکوت محض، صدا موج می زند مادر کنار پنجره پهلو گرفته است بابا میان اشک و دعا موج می زند سجاده ات دریچه ی بازی ست رو به عرش درآن عبادت دوسرا موج می زند گرچه دلش از آنهمه غم در تلاطم است با این وجود وقت دعا فکر مردم است کوه از غم تو دست به پهلو گرفته است با ناله ات زمین و زمان خو گرفته است از بازوی شکسته نگفتی که نشکند کرار از تو قوت بازو گرفته است ای چادر تو اوج حجاب و عفاف زن از کور، مثل تو چه کسی رو گرفته است؟ در پرده های عصمتی و خانه ی تو نور امروز شمع عمر تو سوسو گرفته است از خانه ی تو نور به افلاک می رود جان ابوتراب سوی خاک می رود سرمایه ی سلاله ی نور و امامتی امّید نا امیدی روز قیامتی مدیون بخشش تو مدینه… نه…عالم است آغاز بخششی و تمام کرامتی آتش کجا و دیده ی گریان ماتمت لبخند سربلندی روز ندامتی با پهلوی شکسته به دنبال مرتضی چشم جهان ندیده چنین استقامتی باید در عاشقی به شما اقتدا کنیم رخصت گرفته ایم که مادر صداکنیم شاعر : محمد جواد الهی پور