شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه دوم 98 - محمدحسین پویانفر

روضه - توان واژه کجا و مدیح گفتن او قلم قناری گنگی است در سرودن او کشاندنش به صَحاری شعر ممکن نیست کُمِیت معجزه لنگ است پیش توسَن او چه دختری که پدر پشت بوسه ها میدید کلید گلشن فردوس را به گردن او چه همسری که برای علی به حَظِ حضور طلوع باور معراج داشت دیدن او چه مادری که به تفسیر روز عاشورا حریم مدرسه کربلاست دامن او بمیرم آن همه احساس بی تعلق را که بار پیروهنی را نمیکشد تن او دمی که فاطمه تسبیح گریه بردارد پیام می چکد از چلچراغ شیون او از آن ز دیده ما در حجاب خواهد ماند که چشم را نزند آفتاب مدفن او

زمینه - ای تکیه گاه علی تکیه به دیوار نکن با این بازوی کبود جان علی کار نکن خانومم به رفتن اصرار نکن جلو چشم حسنت گریه نکن سر قبر محسنت گریه نکن نود و پنج روزه که دلم میسوزه صدای خنده زهرا نمیاد نود و پنج روزه که دلم میسوزه دستای شکسته بالا نمیاد نود و پنج روزه که دلم میسوزه محسنم دیگه به دنیا نمیاد ویلی علی المظلومه جون به لب شد حیدر از حرفای روی لبت دَفِنی بِالَیل آه وصیت امشبت خانومم دق میکنه زینب روضه ای به پا میشه گریه نکن زخم سینه وامیشه گریه نکن نود و پنج روزه که دلم میسوزه خاک غربت روی چادرت نشست نود و پنج روزه که دلم میسوزه نمیگی چی شد که گوشواره شکست نود و پنج روزه که دلم میسوزه روی صورت تو مونده ای دست ویلی علی المظلومه دوختی یک پیروهن برا بی کفن کرب و بلا میمونه عریان تنش زیر سم مرکبا ای وای از تشنه لب سر جدا شب آخری بیا گریه کنیم برا داغ کربلا گریه کنیم نود و پنج روزه که دلم میسوزه باز دوباره این آتیش به پا میشه نود و پنج روزه که دلم میسوزه میخ در خنجر کربلا میشه نود و پنج روزه که دلم میسوزه پسرت راهی کربلا میشه ویلی علی العطشان

واحد - بهار علی خزان شده ای به رنگ گل ارغوان شده ای شکسته شدی به خاطر من کمان شده ای شکسته شدی به خاطر من بگو چه کنم مرو زهرا شکسته شده قداست تو بمیرد علی از خجالت تو بریده عدو لباس اجل به قامت تو بریده عدو لباس اجل بگو چه کنم مرو زهرا بنفشه به رخ بنفشه به تن کشیده تو خوردی به خاطر من چو بازوی تو شکسته شده غرور حسن چو بازوی تو شکسته شده بگو چه کنم مرو زهرا چو لاله به خون تپیده شدی به روی زمین ها کشیده شدی تو در پی من به زیر لگد خمیده شدی تو در پی من بگو چه کنم مرو زهرا