شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه دوم 98 - محمدحسین پویانفر

روضه - هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود آن چنان مهر تو ام در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل و از جان نرود*** زنی از خاک، از خورشید، از دریا، قدیمی تر زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی تر زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی تر زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی تر که قبل از قص? »قالوا بلی» این زن بلی گفته ست نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته ست ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه به سوی جانمازش می رود سلانه سلانه شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد چه بنویسم از آن بی ابتدا، بی انتها، زهرا ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا شگفتا فاطمه یا للعجب واحیرتا زهرا چه می فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا مرا در سای? خود بُرد و جوهر ریخت در شعرم رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم مدام او وصله می زد، وصل? دیگر بر آن چادر که جبرائیل می بندد دخیل پر بر آن چادر ستون آسمان ها می گذارد سر بر آن چادر تیمّم می کند هر روز پیغمبر بر آن چادر همان چادر که مأوای علی در کوچه ها بوده ست کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده ست غمی در جان زهرا می شود تکرار در تکرار صدای گریه می آید به گوشش از در و دیوار تمام آسمان ها می شود روی سرش آوار که دارد در وجودش روضه می خواند کسی انگار برایش روضه می خواند صدایی در دل باران که یا أماه أنا المظلوم، أنا المقتول، أنا العطشان خدا را ناگهان در جلوه ای دیگر نشان دادند که خوبِ آفرینش را به زهرا ارمغان دادند صدای کودکش آمد، تمام عرش جان دادند ملائک یک به یک گهوار? او را تکان دادند صدای گریه آمد، مادرم می سوخت در باران برای کودک خود پیرُهن می دوخت در باران وصیت کرد مادر، آسمان بی وقفه می بارید حسینم هر کجا خُفته، قدم آرام بردارید تن او را به دست ابری از آغوش بسپارید جهان تشنه ست، بالای سر او آب بگذارید زمان رفتنش فرمود: می بخشید مادر را کفن هایم یکی کم بود، می بخشید مادر را بمیرم بسته می شد آن نگاه آهسته آهسته به چشم ما جهان می شد سیاه آهسته آهسته صدای روضه می افتد به راه آهسته آهسته زنی آمد به سوی قتلگاه آهسته آهسته بُنَّیَ تشنه ای مادر برایت آب آورده شاعر : سید حمیدرضا برقعی

زمینه - اگر دعبل ز فرزندت عبایش را طلب کرده مرا یک بوسه بر روی غبار چادرت کافیست مادرم کنیز فضه ، پدرم غلام قنبر همه ی ایل و تبارم به فدای نام حیدر زنی از خاک ، از خورشید ، از دریا قدیمی تر زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی تر زنی از خویشتن حتی از اعطینا قدیمی تر زنی از نیت پیدایش دنیا قدیمی تر که قبل از قصه ی قالوا بلی این زن بلی گفته است نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته است

واحد - به فدای گرد عبایت به فدای نور دعایت به فدای صحن و سرایت علی مولا تو بهشتِ روی زمینی تویی که قرآن مبینی تو امامِ اهل یقینی علی مولا تا به شما دل دادم، اذن ورودم دادی عشقِ به حیدر بوده، ارثیه‌ی اجدادی از ازل تا روز محشر دینی عَلی حُبِّ حیدر سر من خاک قدم تو نفسم بسته به دم تو منم و لطف و کرم تو علی مولا تویی که مصباح هُدایی جَلَوات نور خدایی تو ستون عرش عُلایی علی مولا شکر خدا تا آخر، جزءِ غلامانم من سلطان نجف حیدر، رعیت سلطانم من من نَرَوَم جایی دیگر دینی عَلی حُبِّ حیدر تو علیّ و عالی و اعلا تو ولیّ و والی و والا تو صلاتی و تو مصلّی علی مولا تو بزرگِ عالم بالا تویی نور عرش معلّا آیتِ عظمای تولّی علی مولا روبروی صد فتنه، دین خدا پابرجاست علّتِ این پیروزی، حبّ علی و زهراست دشمنِ ما باشد ابتر دینی عَلی حُبِّ حیدر شاعر : حمید رمی

تک - من ازخودم خسته شدم به محضر تو اومدم برس به دادم یا فارج الهم یا حسین یا کاشف الغم یا حسین برس به دادم وا کن از کار من گره یا عین الله ناظره جز در خونه شما نوکر تو کجا بره سلمک سلمی حربک حربی یا کاشف الکرب اکشف کربی یار دلم تویی کس و کار دلم فقط تو رو داره دلم به تو توسل می کنم غمو تحمل می کنم هوامو داری تو بی قراری یا حسین تو آه و زاری یا حسین ارباب خوب من سلام از این دنیا تو رو می خوام دوست دارم تنها واسه تو جاری شه بارون چشام محبتت باورمه سایه تو رو سرمه دورت می گردم تا آخرین دم یا حسین دوای دردم یا حسین دورت می گردم کربلا کعبه منه کربلا راه روشنه هر کس حاجی کربلاست از حرم دل نمی کنه من دوست دارم ای همه دار و ندارم ای همه کس و کارم ای حسین آقا جان