شهادت امام موسی کاظم (ع) مهدی میرداماد، 1393

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم/ما شیعیان مکتب موسی بن جعفریم/فیضش به گوشه گوشه ی ایران رسیده است/یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم/هستی ماست نوکری اهل بیت او/ما خانه زاد زینب موسی بن جعفریم/قم آستان رحمت آل پیمبر است/در این حرم، مقرَب موسی بن جعفریم/دل سوخته ز ندبه ی چشمان خسته اش/دلخون ز ناله و تب موسی بن جعفریم

عمریه خونه تو مهمونم تا همینجاشم ازت ممنونم/اگه حتی بکنی بیرونم تا همینجاشم ازت ممنونم/آره من خیلی بدم میدونم تا همینجاشم ازت ممنونم/نخوری غصه مو آقاجونم تا همینجاشم ازت ممنونم/ممنونم از هر چی غم بی خیالم کردی می دونم حلالم کردی/پابستم به نامت هستم تا هستم غلامت هستم/پای روضه ت چشمو میبندم تا همینجاشم ازت شرمندم/من از هرچی غیر تو دل کندم تا همینجاشم ازت شرمندم/اگه سفره جمع بشه بازندم تا همینجاشم ازت شرمندم/شرمندم از اینکه آقا من از تو دورم می بینی پر از دلشورم/آقا بد خطایی کردم اما خوب گدایی کردم/در خونت یعنی خادم میشم نکنه دارم مزاحم میشم/یا که اصلا بگو لازم میشم نکنه دارم مزاحم میشم/یا که من اکبر ناظم میشم نکنه دارم مزاحم میشم/آخه کی کربلا عازم میشم نکنه دارم مزاحم میشم/کربلا همه رویامه همه دنیامه ای دنیا حسین آقامه/آقای دل شیدایی به به به عجب آقایی

دلم گرفته دوباره این شبا برا حرم گرفته/میبینی بازم چجوری روز و شبمو ازم گرفته/دلم اسیره غروب کربلا رو که یادم نمیره/هر دفعه آقا عکس ضریحو می بینم گریم میگیره/سرمو سروری تو لمو دلبری تو/آقام آقام حسین آقام/دوای دردم این دفعه که بیام دیگه برنمی گردم/مثل همیشه بزرگی کن اگر که من جوونی کردم/گلو بریده مثل تو کشته ای غریب کسی ندیده/بمیره مادر کی اومده موی سر تو رو کشیده/چه نامرتب سرت به روی نی تنت به زیر مرکب