شب پنجم ماه رمضان 1400 - میثم مطیعی

مناجات - همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم دلم با عشق، خویشاوندی دیرینه‌ای دارد از آغاز جهان، از عهد آدم دوستت دارم وضوی گریه می‌گیرم در استغفار و می‌ریزم به پایت جان که ای جانان دمادم دوستت دارم برای این دل بیچاره همدم، عاشقت هستم برای زخم‌های سینه مرهم، دوستت دارم نگو از چشم من افتاده‌ای من چشم در راهم که از تو بشنوم یک‌بار من هم دوستت دارم خودم را بین آغوش تو می‌بینم شبیه حُر که با اشک خودش می‌گفت نم‌نم دوستت دارم در این دنیا نبردی آبرویم را در آن دنیا چه خواهی کرد؟! من در هر دو عالم دوستت دارم مرا حتی اگر در آتش خشمت بسوزانی زنم فریاد در بین جهنّم دوستت دارم دل دلواپسی دارم، دلی از غصه‌ها سرشار ولی «یا کاشف الهَم کاشف الغم» دوستت دارم فراز آخر شعر است و یک اقرار بی‌پایان مرا بسیار می‌خواهی و من کم دوستت دارم شاعر : رضا خورشیدی فرد

روضه حضرت مسلم بن عقیل (ع)

روضه و زمزمه - سنم کمه اما غرورو خوب میفهمم سنم کمه اما عموجون دل که دارم من تو زیر دست و پایی و توو راه عشق تو یک جون ناقابل که دارم من دنیا بدون تو برا من سرد و تاریکه وقتی ازم دوری بهم اندوه نزدیکه شرمنده‌ام که مایه‌ی شرم شما میشم شرمنده‌ام دستام کوچیکه رو خاکا افتادی عموجون پیراهنت پاره‌س؛ بمیرم باید سپر شم واسه‌ی تو باید بیام آروم بگیرم مُردم برای اون نگاه آخرت مولا به بی پناهی حرم هی خیره می‌مونه چشم تو که بسته بشه، پای حرومی‌ها وامیشه؛ دنیا تیره می‌مونه اینها چرا دست از سر تو برنمیدارن؟ از پیکر صدپاره‌ی تو کِی جدا میشن؟ من از خجالت جون میدم وقتی که میبینم خیره به سوی خیمه ها میشن عمه برای من دعا کن عمه دعا کن زود بمیرم عمه دعا کن حاجتم رو با دستای خالی بگیرم