شام ولادت امام حسن مجتبی (ع) 93 - محمود کریمی

مدح - ای فروزنده ز رخ حسن خدات وی همه حسن فروشان به فدات جلوه آینه ذوالمننی پای تا فرق حسن در حسنی مصطفی را تو فروغ بصری وصی دوم و اول پسری خلد گردیست ز خاک حرمت چرخ موجیست ز بحر کرمت مهر را جلوه ز پیراییه تو آفتابش همه از سایه تو رمضان سفره مهمانی تو مشعلش چهره نورانی تو روزه داری که بود تشنه دوست آتش عشق تو افطاری اوست ای فدای رخ بهتر ز مهت روزه داران خدا خاک رهت ای به خلد غمت افسانه بهشت پیش رخسار تو زیبایی زشت گنج توحیدی و دل ویرانت روی نادیده همه حیرانت ای ز غم های تو خون بر دل خاک پنجه صبر گریبان زده چاک صبر دیوانه شده از صبرت حلم خون خورده کنار قبرت صلح و جنگ تو درش سر و سریست هر دو را هر که بداند اثریست پای صلح تو در ان آتش جنگ سر بیداد گران خورد به سنگ تو امامی به قعود و به قیام به قعود و به قیام تو سلام مرکب حکم تو میرانی و بس جنگ یا صلح تو میدانی و بس هر که با صلح و قیام تو نساخت به خدا مرتبه ات را نشناخت تو که مانند پدر در پیکار شعله مرگ زدی بر اشرار ای ز رزم آوری ات درس بانگ تکبیر بلند از طرفین تو که نجل اسد الله هستی تو که فرزند یدالله هستی نبود در دلت از دشمن بیم نکنی صلح که گردی تسلیم تو به هر حال ولی اللهی جنگ یا صلح کنی آگاهی مصطفی کو سخنش وحی خداست گفته در شأن تو این گفته به راست حسنین اند دو پاکیزه امام همگان را به قعود و به قیام ای رخت شمع جوانان بهشت سید جمع جوانان بهشت وصی دوم بر حق رسول پسر اول زهرای بتول

سرود - نفس نفس میزنم برای تو دنیا رو پس میزنم به پای تو خدا رو حس میکنم تو صدای تو به جون فاطمه که همه آبرومه دوستت دارم به جون علی که تمومی آرزومه دوست دارم بدون تو کار من دیونه تمومه دوستت دارم منه دیونه برات هلاکم یا حسن ابن حیدر دل تو دلم نمونده عاشق و سینه چاکم به خدا تو همه زندگیمی یا حسن ابن حیدر علت بندگیمی بس که آقا کریمی تو کوچه ها میوزه نسیم تو دلامون و میبره شمیم تو تموم حاجتامون روا میشه با دستای کریم تو به خود خدایی که عالم و آفریده دوستت دارم به دلی که مزه کرمت و چشیده دوستت دارم به دلی که شبا خواب حرمت و دیده دوستت دارم شب بی تابی ما سحر شد با حسن ابن حیدر ماه شده مثل خورشید امشب علی پدر شد عطای خالقیه عطای تو هوای عاشقیه هوای تو از آسمون تا زمین صف میکشن تا که بشن فدای تو به جون کبوترایی که رو مزارتن دوستت دارم به جون اون عاشقایی که بیقرارتن دوستت دارم به جون اونایی که همیشه کنارتن دوستت دارم حرارت عشقت چه آتشی داره ابر کراماتت چه بارشی داره ماه جمال تو چه تابشی داره گدای تو بودن عجب حال خوشی داره

مدح - دعای زنده دلان صبح و شام یا حسن است که موی تیره و روی سفید با حسن است به کفر گفت که دست حسن دوایی نیست درست گفت برادر، خود دوا حسن است حسین می شنوم هرچه یا حسن گویم دو کوه هست ولی کوه بی صدا حسن است مبین ز نسل حسن هیچ کس امام نشد به حسن بینی اگر هر امام را حسن است حسین نهی به قاسم دهد حسن دستور ز من بپرس که سلطان کربلا حسن است بخوان به نام پسر تا پدر دهد راهت بیا که کنیه شیرخدا اباحسن است شاعر : محمد سهرابی