ولادت امام سجاد (ع) 99 - حنیف طاهری

مدح - شباهنگام سر زد جامة مهر جهان آرا که روشن بر رخش گردید چشم یوسف زهرا زهی بر دامن پاکیزة آن مام ایرانی کز آن با رنگ و بوی یا و سین سر زد گل طاها شب پنجم ز شعبان بود کز آن اختر عصمت تجلّی کرد ماه چهارده بر عرصة دنیا تو گوئی آمنه آورده احمد باز در یثرب و یا بنت اسد زاده علّی عالی اعلا ولی الله اعظل قطب عرفان کعبة ایمان که زین العابدینش خواند ذات خالق یکتا حسین ابن علی را ذات یزدان داد فرزندی رسول‌الله پا تا سر، ولی الله سر تا پا علّی دوم و مولای چارم آیت پنجم سه روح و پنج حسّ در شش جهت عبدند و او مولا زبان در مدح او الکن قلم در وصف او عاجز کلام از نعت او کوته کمال از حدّ او اعمی هم او اوّل هم او آخر هم او ظاهر هم او باطن هم او ممکن هم او واجب هم او پنهان هم او پیدا کفی ار کفة لطفش فزون از دامن خشکی نمی از چشمة جودش برون از وسعت دریا زهی معراج عرفانی که کرد آن احمد ثانی سوار ناقه با سیر فسبحان الذی اسری فلک در ظلّ دیوارش، ملک شیدای دیدارش دو صد یوسف ببازارش، به نقد جان همی پویا شنیدی زادة عبدالملک را می‌نشد ممکن حجر را استلام آرد معطل ماند ساعت‌ها به ناگه آفتاب فاطمه تابید در کعبه مطاف حاجیان گردید ماه روی آن مولا مقام آمد سرافرازش حجر هر سو به پروازش که ای دست خدا دست نوازش بر سرم بگشا همه حجّاج حیرانش، همه خدّام مبهوتش یکی گفتا هشاما کیست این عبد خدا سیما؟ به پاسخ آن سیه دل خویشتن را زد بنادانی اگر چه بود بیش از دیگران قدر و را دانا تجاهل زاده عبدالملک چون کرد، در آن دم فرزدق شاعر آزاده جست از جا سپند آسا سراپا رعد گشت و از درون فریاد زد: هی هی همه عالم شناسندش تو چون نشناختی او را؟ تو چون نشناختی او را بحش حق شناسدش مقام و زمزم و بیت و صفا و مروه و مسعی زجاه او بود واقف، بقدر او بود عارف بیابانهای یثرب، قلّه‌های وادی بطحا سراسر ریگ‌های وادی مشعر ستایندش که این است این فروغ دیدة پیغمبر و زهرا مطاف و ناودان و حجر و رکن و حرم یک یک بقدر او همه هستند عارف بیشتر از ما امام عالمین است این، نبّی را نور عین است این علی بن الحسین است این، زهی ابناء زهی آباد

سرود - رو سر عاشق ها توی شب های مستی نم نم عشق کاشکی مثل بارون بباره قاصدک عاشق بشه باز خوش خبر نشونه ای از تو برای ما بیاره فاطمه باز نگفته هر چی می خواستیمو داد پناه بی پناها شد کرم امام سجادپب علمش صاحب نفسا بی شمارن فیض سحر داره آبروشو از آقا گل می کنه وقتی رو لبش یا الهی یاد علی زنده می شه تو آسمونا با زین العابدین شد این دلا آسمون گرد خط به خط صحیفه زندگی منو عوض کرد شده خدایی هر کس نشسته پای سفره ش شبای احیا حالم دیدنی می شه زیر سایه ش یا زین العابدین جون همه عالم به فدای مقامش مثل حسین داری تو به زینب امامت ذکر حسینو تو روی لبها نشوندی کرب و بلایی ها به تو دارن ارادت فدای غیرت تو تموم خونوادم تویی که دادی آقا گریه برا حسینو یادم حضرت سر پناه ایل و تبار سلمان تو و امام رضایین عزت و آبروی ایران

سرود - ذکر رو لبم علی و قبلمون فقط نجفه دشمن علی با همه بچه شیعه ها طرفه ذکر علی رو با وضو بگو ذکر علی رو تو رکوع بگو ذکر علی رو فریاد بزن از گلو بگو ذکر علیٌ عباده ذکری که رکن نمازه عاشق حیدر تو محشر از همه کس بی نیازه علی علی مولا یا حیدر عشق اولم علی و عشق آخرم علیِ صاحب و ولی دمم سایه سرم علیِ ذکر علی ورد زبونمون عشق علیِ توی خونمون اسم علی رو فریاد زدیم تو اذونمون عشق علی توی سینه ارثیه ای از رسوله عاشق حیدر نمازش بی برو برگرد قبوله علی علی مولا یا حیدر هستی منو همه زندیگم فدای علی تا همیشه گردنمه زیر دین بچه های علی من که گدای عالمینشم تا به قیامت زیر دینشم عمریه که زیر پرچم یا حسینشم نوکر دربست حیدر هستمو جایی نمیرم من اومدم کربلامو از خوده مولا بگیرم علی علی مولا یا حیدر

سرود - امشب از یمن قدوم تو عالم واسه تو غزلخونه تمثیل منو شما امشب تصویر کویر و بارونه سجاده تو عرش اعلا من مستمو اسم تو سحبا تو سرود ذات خدایی بی تاب تو عالم بالا تو قبله محرابی درخشش مهتابی تو علت زیبای تبسم اربابی علی ابن الحسین یا سجاد امشب که تموم دریاها شد محو تلاطم نامت مرغ هر دلی که شیدا شد پر زد تا حریم و تا بامت گهواره تو غرق نوره قلب دنیا بیت سروره این زینت عابد و زاهد مجنون تو وارث شوره ماه جهان آرایی همنفس زهرایی تو باعث تسکین درد همه دنیایی علی ابن الحسین یا سجاد عشقه هر دلی که میمیره احیا میشه در پناه تو روزی کرب و بلای من محتاج یه نیم نگاه تو باطن این صحیفه تو باطن هر راز و نیازه شیعه آخر توی مدینه واسه تو حرم میسازه نور وجودت امشب به قلب ما تابیده جلوه ای از نور تو حقیقت خورشیده علی ابن الحسین یا سجاد