ولادت حضرت اباالفضل العباس (ع) 96 - محمود کریمی و مهدی میرداماد

مدح - تکثیر شده دوباره تمثال علی در بین قماط سبزی از شال علی کرار شده شکوه تکرار حسین در آیینه ی نزول اجلال علی ابروش دلیل حکم عباس شدن در گوشه ی بالای لبش خال علی شمشیر علی و اوست شمشیر علی بطال علیست و اوست بطال علیست این کیست که اینقدر جلالت دارد در سلسله ی جلیله ی آل علی این کیست که بین خانه ضرب المثل است در بی بدلی میان ابطال علی ماموریتش به اعتبار حسنین این است علی شدن به دنبال علی این نور که بر دست علی منجلی است عباس ابوالفاضل ابن علی است محروم نشد کسی از آبادیِ او ساکن شده است عشق در وادی او از جون بپرس با چه دستی شده جون حر ، حر شده با برات آزادی او هر کس که شاختش شد از خود بی خود در منظره ی حُسْن خدا دادیِ او آنها که مودب ند در طول زمان شاگرد شدند پای استادیِ او گرم دل حسین با بودن او شادند امام هاش با شادیِ او یا کاشف کرب وجه ارباب مدد دلداده منم به دست امدادیِ او او برد دل مرا به دربار حسین مجنون تو ایم ای علمدار حسین

ابتهال

سرود - جام جم ماه روی تو مستی ام از سبوی تو مو پریشان مکن جانا بسته حالم به موی تو ای یل ام البنین امشب اومدی و خواهرت زینب میبوسه چشم و بازوی تو میخونه زیر لب حسین ببین یارمون و دلدارمون و مهتابمون و علمدارمون و دُر به دورش صدف داره مرد وجودش شرف داره قلبی که شد اباالفضلی مهر شاه نجف داره ای علمدارِ علمدارا اومدی و دختر زهرا قنداقت رو میگره تو آغوشش میخونه یا حسین ببین میره دلش با دیدن تو آروم میگیره با بوسیدن تو درد اگر هست دوا داره عشق کنارش بلا داره هر شهیدی سر و سِّری با یل کربلا داره عالمی رو ادب کردی مُرد به هر کی غضب مردی دست مظلوم و میگیری روز ظالم رو شب کردی ای که اسمت رمز بارونه ای که خونت غرق مهمونه زینب هر جا هستی زیر لب میخونه حسین ببین بعد خودت تاج سرم و امید من و پناه حرم و

مدح - مهدی میرداماد - باید حسین دم بزند از فضائلت وقتی حسینی است تمام خصائلت تعبیرهای ما همه محدود و نارساست در شرح بیکرانی اوصاف کاملت بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست آئینه ای اگر بگذاری مقابلت ای کاشف الکروب عزیزان فاطمه غم می بری ز قلب همه با شمائلت در آستانه تو گدایی بهانه است دلتنگ دیدن تو شده باز سائلت با زورق شکسته دل سال های سال پهلو گرفته ایم حوالی ساحلت چشم امید عالم و آدم به دست توست باب الحسین هستی و پرچم به دست توست تو آمدی و روشنی روز و شب شدی از جنس نور بودی و زهرا نسب شدی در قامتت اگرچه قیامت ظهور داشت الگوی بندگی و وقار و ادب شدی هم چشمهای روشنت آئینه رجاست هم صاحب جلال و شکوه و غضب شدی باید که ذوالفقار حمایل کنی فقط وقتی که تو به شیر خدا منتسب شدی در هیبت و رشادت و جنگاوری و رزم تو اسوه زهیر و حبیب و وَهب شدی در دست تو تلاطم شمشیر دیدنی ست فرزند لافتایی و شیر عرب شدی فرمانده سپاهی و آب آور حسین ای نافذ البصیره ترین یاور حسین فردوس دل همیشه اسیر خیال توست حتی نگاه آینه محو جمال توست تو ساقی کرامت و لطف و اجابتی این آب نیست زمزمه های زلال توست ایثار و پایمردی و اوج وفا و صبر تنها بیان مختصری از کمال توست ...