شهادت امام موسی کاظم (ع) 90 - محمود کریمی

روضه و شعرخوانی - نمی گویم بیا زنجیر بردار از پرم دشمن که دیگر شوق پروازی نمانده در سرم دشمن نمانده غیر مشتی استخوان از جسم من باقی توان ناله دیگر هم ندارد پیکرم دشمن مپندار از پی مرگم تو تنها مایلی که امشب برای مرگ خود من از تو هم مایل ترم دشمن چه میشد گر همین ساعت ز تن روحم روان میشد نبینم تا جسارت های تو بر مادرم دشمن دعا گویت شوم گر پیش من دیگر نیاید کس که زهرا فارغ از نامحرم آید در برم دشمن اگر چه بر عجل مشتاقم اما آرزو دارم فتد یک لحظه چشمم پیش از او بر دخترم دشمن

شعرخوانی - دستی رسید و بال و پرم را کشید و رفت از بال من شکسته ترین آفرید و رفت خون گلوی زیر فشارم که تازه بود با یک اشاره روی لباسم چکید و رفت بد کاره ای به خاک مناجات سر گذاشت وقتی صدای بندگی ام را شنید و رفت راضی نشد به بالش سختی که داشتم زنجیرهای زیر سرم را کشید و رفت شاید مرا ندید در آن ظلمتی که بود با پا به روی جسم ضعیفم دوید و رفت روزم لگد نخورده به آخر نمی رسید با درد بود اگر شب و روزم رسید و رفت دیروز صبح با نوک شلاق پا شدم پلکم به زخم رو زد و در خون تپید و رفت از چند جا ضریح تنم متصل نبود پهلوی هم مرا وسط تخته چید و رفت تابوت از شکستگی ام کار می گرفت گاهی سرم به گوشه دیوار می گرفت

زمینه - یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر تو کاظمین آقا حاجتمو داده چقدر دلم تنگه پنجره فولاده چه حرمی چه گنبدی حس میکنی تو مشهدی زهرا میگه خوش اومدی کرمش کرم امام رضاست حرمش حرم امام رضاست یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر تویی که بابای حضرت سلطانی تموم هستی شاه خراسانی آقا امام هفتمی تنها امید مردمی عشق ملیکه قمی میخونن همه مریض دارا میخونن همه گرفتارا یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر شده توی زندون زهرا عزادارت زبون روضه آه سیلی افطارت دل تو پر شراره شد آسمون بی ستاره شد اومدن عاشقای کاظمین بمیرم برای آقام حسین سری به نیزه بلند است در برابر زینب خدا کند که نباشد سر برادر زینب

زمینه - روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سربرهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه ابری به بارش آمد و بگریست زار زار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی وین خرگه بلند ستون، بیستون شدی کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی کاش آن زمان ز آه جهانسوز اهل بیت یک شعله ی برق خرمن گردون دون شدی کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان سیماب وار گوی زمین بی سکون شدی کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک جان جهانیان همه از تن برون شدی کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست عالم تمام غرقه ی دریای خون شدی آن انتقام گر نفتادی بروز حشر با این عمل معامله ی دهر چون شدی آل نبی چو دست تظلم برآورند ارکان عرش را به تلاطم درآورند

سینه زنی - کربلا کعبه ی عشق است و من اندر احرام شد در این قبله ی عشاق دوتا تقصیرم دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد چشم من داد از آن آب روان تصویرم