شهادت امام موسی کاظم (ع) 91 - محمود کریمی

روضه و شعرخوانی - ارث از نبی برده پیمبر بودنش را مانند زهرا مثل حیدر بودنش را از یوسف مصری زندانی بپرسید از ماه رویان علت سر بودنش را دارد فقط از نام فرزندان این مرد ایران تمام فخر کشور بودنش را با ابن موسی ها فقط تثبیت کرده شیراز با مشهد برادر بودنش را آقا نبودی تا ببینی به برادر معصومه ثابت کرده خواهر بودنش را با این همه زنجیر خواهد برد در گور مرد آرزوی بین بستر بودنش را لنگه در که تن او را به تنم کرد تایید کرده مثل مادر بودنش را هم درد مادر بودنش توجیه کرده یک عمر در زندان پس در بودنش را میشد بفهمی در سکوت سرد زندان از خش خش شلاق لاغر بودنش را موسی ابن عمران هم نمی آورد طاقت یک لحظه از موسی ابن جعفر بودنش را از باز تاب نور در این شیشه سبز فهمیده ام عمق مشجر بودنش را بر روی لبهایت به جز یا ربنا نیست غیر از خدا غیر از خدا غیر از خدا نیست زنجیر ها راه گلویت را گرفتند در این نفس بالا که می آید صدا نیست چیزی نمانده از تمام پیکر توانگار که یک پوستی بر استخوانیستزخم گلوی تو پذیرفتست امازخم دهانت کار این زنجیر ها نیستاین ایستادن با زمین خوردن مساویستاز چه تقلا می کنی این پا که پا نیستاصلا رها کن این پلید بد دهن رااز چه توقع می کنی وقتی حیا نیستنامرد زندان بان در این زندان تاریکاین که کنارش میزنی با پا عبا نیستاین تخته در که شده تابوت حالابهتر نباشد بد تر از آن بوریا نیستاما تو را با نیزه ها بالا نبردندپس هیچ روزی مثل روز کربلا نیست

زمینه - چه تک و تنها چه غریبونه یه نفر کنج این زندونه اسیر این شبای تاره رو خاک تیره سر میذاره کسی به جز خدا از حالش خبر نداره ای صید بی بال و پر شفیع روز محشر دخیلک آقا یا موسی ابن جعفر توی این زندون دیگه آزاده بدنش روی خاک افتاده هنوز توی غل و زنجیره رضا براش عزا میگیره محال دخترش معصومه آروم بگیره درای زندون وا شد تو آسمون غوغا شد شفیع این عالم حاجتش روا شد با عزای این غم شیدایی دل عالم شد عاشورایی شهیدی که لبش خشکیده با نیزه ها کفن پوشیدی یه روز میاد توی محشر با سر بریده جان اباعبدالله منتقم آل الله ادرکنی یا بقیه الله حسین ابا عبد الله

واحد - ای به زندان کرده خلوت با خدا موسی‌ ابن ‌جعفر ای همه آزادگان را مقتدا موسی‌ ابن‌ جعفر ای که در حبس بلا بودی به فرمان الهی هم قدر را هم قضا را رهنما موسی ابن جعفر با نگاه نافذت ای موسی آل محمد شد عصا در دست موسی اژدها موسی ابن جعفر در دل مطموره‌ها داری به فرمان الهی حکمرانی بر سماوات العلی موسی ابن جعفر کاظمینت از برای شیعیان و دوستانت هم مدینه، هم نجف، هم کربلا موسی ابن جعفر شب که تاریک است و تنهایی چراغ تو است با تو حلق? زنجیر می‌خواند دعا موسی ابن جعفر این عجب نبود که کوه و دشت و صحرا و بیابان با تو گردد هم‌نوا و هم‌صدا موسی ابن جعفر تا بود جانم به تن دست از ولایت بر ندارم کز ولادت با تو بودم آشنا موسی ابن جعفر ناز بر فیض مسیحا می‌کنم جایی که باشد خاک درگاه تو بر دردم شفا موسی ابن جعفر عضو عضوم گر ز هم گردد جدا صد بار بهتر کز تو یک لحظه دلم گردد جدا موسی ابن جعفر تربت و صحن و سرای تو است در شهر دل من هر دلی بر تو است یک صحن و سرا موسی ابن جعفر شُهرت باب‌الحوائج در امامان را تو داری انس و جان آرند در کویت رجا موسی ابن جعفر کل خلقت را دهی حاجت اگر آرند خلقت بر درت پیوسته روی التجا موسی ابن جعفر تو همان چشم خدای ذوالجلالی کز نگاهی خلق عالم را کنی حاجت روا موسی ابن جعفر دوست دارم کز دو چشم خویش در پای ضریحت اشک ریزم بر تو هر صبح و مسا موسی ابن جعفر شاعر : غلامرضا سازگار

واحد - سلسله موی دوست حلقه دام بلاست هر که درین حلقه نیست فارغ ازین ماجراست روی نیازم کجاست روی حسین است و بس بوی بهشت خدا از حرمش می وزد بوی بهشت خدا بوی حسین است و بس سلسله عشق را سلسله جنبان خداست سلسله عشق چیست موی حسین است و بس

زمینه - ای سمت نوکری ات شرف و عزت و فخر همه ای به تمنای غمت به لب اهل ولا زمزمه ذاکر و مداح تو ام نظری ای پسر فاطمه گر چه تو را نوکر ناقابلم نوکری ات داده صفا بر دلم مظلوم حسین ای پدر و مادر من به فدای لب عطشان تو نیزه و شمشیر و سنان کفن پیکر عریان تو بر سر نی جلوه کنان سر همچون مه تابان تو مرا مران مرا مران از درت به پهلوی شکسته مادرت مظلوم حسین شعله دل جای نوا همه شب سر کشد از نای من ناله برایت همه دم به سما از همه اعضای من از چه جدا شد ز بدن لب عطشان سر اقای من سوز بده بر سخنم به دل سوخته خواهرت تا که بگویم سخن از تن صد چاک علی اکبرت ناله زنم یاد کنم ز لب خشک علی اصغرت گوهر اشکم شده ایثار تو گریه کنم یاد علمدار تو مظلوم حسین

روضه - من که کبوتر دلم انس گرفته با رضا می شنوم ز قدسیان زمزمه ی رضا رضا *** فقیر و خسته به درگاهت آمده ام رحمی که جز ولای تو ام هیچ نیست